สหายเอ๋ย... เจ้ากับข้าได้ตกลงใจเป็นสหายกันมาได้ก้นานโขแล้ว ยุทธจักรนี้กว้างใหญ่นัก มีอุปสรรค ความขัดแย้งหลายหลาก ที่ตรงดิ่งเข้ามาประจันหน้า บางเวลามันดูน่าขนหัวลุกยิ่งนัก แต่แล้วยังไงล่ะ? ในเมื่อข้างกายข้ายังมีเจ้า มีใบหน้าและกำลังหัวใจจากสหายชั้นยอดเช่นเจ้า! ทำให้ข้ามองเห็นอุปสรรค เป็นแค่ "ก้อนขี้มูก" ที่แคะไว้ที่ปลายเล็บ และพร้อมที่จะดีดมันไปให้ไกลสุดลูกหูลูกตา แต่ในยุทธจักมักจะมีสองด้านเสมอ.. ในเมื่อวันนี้เจ้าได้พบเจอกับด้านที่เลวร้ายของมัน.. มันขมขื่นใช่ไหมล่ะ? "ความจริง" แรก ๆ มันจะโหดร้ายอย่างนี้ล่ะ อย่าพยายามผลักดันมัน เพราะไม่ว่าเจ้าหรือข้าที่ถึงแม้จะมีฝีมือเยี่ยมยุทธ์ปานใด แต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้หรอก ไอ้ "ความเป็นจริง" เนี่ย แต่อย่าถอยล่ะ ... ท้อได้พอเป็นน้ำจิ้ม อยู่กับมันไป ความจริงมันอยู่ในตัวเรา เป็นเนื้อเดียวกับเรา ถ้าตัวเราดี เดี๋ยวมันจะเลียนแบบเราเองล่ะ เชื่อข้าสิ!!! หรือบางครั้ง... ถึงแม้ยุทธจักรจะกว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด.. แต่เจ้ากลับรู้สึกเหมือนกับว่า "ไม่มีที่สำหรับหยัดยืน" ข้าเองก็เคยเป็น และตอนหลังข้าก็ได้ทราบเนื้อแท้ของมัน ว่ามันเป็นแค่ความรู้สึกของคนอ่อนแอ เป็นแค่ความคิดที่จอมปลอมหลอกลวงเท่านั้น... ก็อย่างว่า "ยุทธจักร" มักมีสองด้านเสมอ อย่านะ ! อย่าบอกนะว่าเจ้าลืมไปแล้ว ... เจ้านี่มันน่าโดน "ฝ่ามืออรหันต์" เสียจริง!! อีกด้านที่งดงามกว่า "ยังมีข้าอยู่" ข้าไม่ได้หลงตัวเองนะ เพียงแต่รู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ เหมือนกับบ้านหลังใหญ่โต ความสุขเพียงหนึ่งเดียวอาจอยู่ที่เตียงนอน! ฉันใดก็ฉันนั้น...หากในยุทธจักรอันกว้างใหญ่นี้ เจ้ายังหาสักที่ที่ยืนอยู่อย่างผ่อนคลาย ไร้กังวลไม่ได้... มานี่สิ! มายืนข้าง ๆ ข้านี่... [ตลอดเวลา ] สหาย
22 ตุลาคม 2553 16:23 น. - comment id 119526
เป็นบทความที่ซาบซึ้งมากค่ะ ชอบตรงที่บอกว่า "หรือบางครั้ง... ถึงแม้ยุทธจักรจะกว้างใหญ่ไพศาลเพียงใด.. แต่เจ้ากลับรู้สึกเหมือนกับว่า "ไม่มีที่สำหรับหยัดยืน" ข้าเองก็เคยเป็น และตอนหลังข้าก็ได้ทราบเนื้อแท้ของมัน ว่ามันเป็นแค่ความรู้สึกของคนอ่อนแอ เป็นแค่ความคิดที่จอมปลอมหลอกลวงเท่านั้น..." สุดยอดค่ะกดไลค์ร้อยครั้ง อิอิ ^^