หลังจากนั้นผมพาเขาเที่ยว..กลับมานอนช่วงอาทิตย์นั้นผมก็สนุกนะที่ได้อยู๋กับเขา... แต่คืนเกือบสุดท้ายจู๋ๆก็ถามผมถึงน้องบี1ในกิ๊กผม ผมปัดไปว่าน้องนะ...เขาก็ร้องไห้แล้วถามผมว่า สรุปแล้วเฮียคิดยังไงกะเค้ากันแน่.. เฮียไมได้รักเค้าจริงๆใช่มั๊ย? ยังมีอะไรอีกมากมายที่เฮียยยปิดบังเค้าอีกใช่มั้ย? ผมไม่รูจะบอกเธอว่าไง..นอกจากเงียบ ผมปลอบเค้าเค้าก็ยิ่งร้องไห้.... จนผมต้องเข้าห้องน้ำชกกำแพง.... แล้วน้ำตาผูชายก็หลั่งริน..... คืนนั้นผมไม่อยากคุยก็เลยนอนก่อน ผมรูตัวว่าน้องเค้าสำรวจใบหน้าปละทรงผม ทั้งคนก่อนผล่อยหลับไป..... ...ช่วงเวลานั้นผมสับในตัวเองละนะ...ว่าจริงๆแล้วผม รูสึกไงกันแน่...มีลำคาญนิดๆถ้าเขาชวนเลิกบ่อยครั้ง จนท้ายที่สุดเขาเปนฝ่ายบอกให้ห่างกันสัก3เดือนดู หลังจากนั้นก็ค่อยว่ากัน ตอนนี้มันห่างมามากกว่าสามเดือน บอกตรงๆผมไม่มีเหลือความรูสึกที่เรียกว่ารักให้น้องเขาแล้ว เหลือแต่มิตรภาพดีๆ แต่เพียงแค่ผมไม่อยากเอ่ยให้น้องเขาเสียใจ ผมไม่อยากเหนเขาร้องไห้อีก... มันอึดอัดยังไงไม่รูสิ ผมควรจะปล่อยเขาไปใช่มั๊ย ทางออกที่ดีที่สุดของเรื่องนี้
ลูกหว้า 18 ส.ค. 2553 01:24 น. - ID 11208 
1952
1
0
19 สิงหาคม 2553 16:33 น. - comment id 118677
ถ้าเป็นความจริง คงโหดร้ายมากสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ไม่รักแล้วก็บอกเถอะค่ะ อย่าบอกว่าไม่อยากเห็นน้ำตาเลย ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกดีกว่า สักวันเธอคงทำใจได้ค่ะ
31 สิงหาคม 2553 21:21 น. - comment id 118940
มาจากเรื่องจริง...แต่ตอนนนี้หว้าคิดว่าผู้หญิงคนนั้น..คงคิดแล้วว่าควรจะทำไง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ