๏...คิดถึงแม่ขึ้นมา...๏

-IIa’ulov€-

คำว่าแม่มีค่ายิ่งใหญ่แต่บางครั้งเราอาจมองข้างไป...
ตอนพ่อแม่ยังอยู่กับเราท่านชอบสอนชอบบ่น...
ชอบเตือนเราเพราะท่านรักและหว่งใยแต่เราสิ...
คอยบ่นจนบางครั้งเกิดรำคลานเลยก็มี  แต่พอไม่มี...
แต่พอมาวันหนึ่งเราไม่มีท่านแล้วสิโหพึ่งมาคิดได้ตอนนี้เอง...
คิดถึงแม่คิดถึงพ่อร้องไห้ให้ตายก็หามีไม่น่าเสียดายพ่อแม่จากไป...
ไม่หวนคืนสิ่งที่เราทำได้คือพยามรักและสอนสั่งลูกให้ดีพยาม..
บอกสอนลูกบอกทำพูดและพูดให้ลูกเขาใจสอนและบอกสิ่ง...
ที่เราขาดหายไปลูกเอ่ยแม่รักลูกมากนะแต่ลูกฟังคงไม่สนใจใส่ใจ..
นี้มั่งที่เรียกกฏแห่งกรรมเมื่อก่อนเราทำไงไว้ได้สิ่งนั้นกับมา...
คิดถึงแม่ทำได้แค่คิดถึงแต่สิ่งหนึ่งที่ติดในใจคือลูกจะพยาม...
ทำตัวให้เป็นคนดีให้สมกับที่แม่คอยพร่ำสอนลูกเอ่ยจงเป็นคนดีนะ...
สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือพยามทำความดีไม่ต่างกันเลยเราก็สอนลูก...
เช่นกันและสักวันลูกเจ้าจะมานั่งคิดและเสียใจตอนที่ลูกไม่มีเรา..
นี้คือกฏแห่งกรรมทำได้แค่คิดและคิดคิดถึงแม่ที่จากไปแสนไกล...
อาลัยหาแม่ที่แสนไกล...............