อาชีพนั้นสำคัญไฉน

(น้ำตาลหวาน)

อาชีพของคนเราสำคัญไหม สามารถเปลี่ยนแปลงอุปนิสัยของเราเองได้ไหม
         เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน  ฉัน...คือสาวน้อย ที่ค่อนข้างจะเรียบร้อย พูดน้อย ยิ้มง่าย เดินช้า ความอดทน อดกลั้นเป็นเลิศ คำพูด ค่ะๆๆๆ ได้ค่ะ  นั่นคือฉัน
          ปัจจุบัน ฉันคือสาวเหลือน้อย  ที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อย พูดมากกว่าเดิม เดินช้าเหมือนเดิม ยิ้มน้อยกว่าเดิม  และคำพูดค่ะๆๆๆ เหมือนเดิม  แต่ ความอดทนอดกลั้นของฉันกลับน้อยลง 
         การทำงานที่ต้องพบปะผู้คนที่เข้ามาแสวงหาซึ่งผลงอกเงยของเม็ดเงินที่ลงทุน  ต้องใช้ความอดทนสูงมาก  เคยถูกรุมด่าหยาบๆจนทนไม่ไหว ต้องเดินร้องไห้ออกมาจากห้องวีไอพี   เคยเห็นเพื่อนร่วมงานถูกขว้างด้วยหนังสือพิมพ์ใส่หน้า  เคยเห็นลูกค้าก้มหยิบรองเท้าขึ้นมาทำท่าจะตบหน้าพนักงาน ฯลฯ สิ่งเหล่านี้เคยได้พบเห็นและยังจำฝังใจมาจนทุกวันนี้  ก่อนนี้การระบายอารมณ์จากความผิดหวัง สูญเสียกับพนักงานจะพบเจอเป็นประจำ  ปัจจุบันจะพบเห็นน้อยลงมาก
           แต่กับลูกค้าบางรายก็ดีแสนดี  ดีเสียจนเราเกรงใจ  ฉันจะไม่พูดถึงสาเหตุที่ลูกค้าต้องมาระบายอารมณ์กับพนักงาน  แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันจดจำไว้เสมอคือ ความอยากได้ ความไม่รู้จักพอ  มันทำลายตัวเองได้จริงๆ
          ก่อนนั้นเคยคิดว่า ทำไมเราต้องมาทำอาชีพนี้  ให้เขาดูหมิ่น ดูแคลน เหยียบย่ำเห็นเราเหมือนไม่ใช่คน   และอีกสาเหตุหนึ่งก็คือต้องมารับรู้ มองเห็นถึงความหายนะของคนอื่น  ซึ่งหลายครั้งทำใจได้ลำบาก  เศร้าใจ
           เกือบยี่สิบปี กับอาชีพตรงนี้   เคยตั้งใจอยู่ให้ห่างๆกับอาชีพนี้  แต่ก็ไม่สามารถทำได้  เพราะด้วยอยู่กับงานตรงนี้มานาน ต่างจังหวัดก็หางานที่ถูกใจได้ยาก สิ่งที่พอจะเลือกได้ก็คือ เลือกอยู่ในส่วนของงานที่ไม่มีผลประโยชน์ในเรื่องของเม็ดเงิน  หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับลูกค้าให้น้อยที่สุด  แต่ก็ยังมีเจอผลกระทบจากการลงทุนอยู่บ้างประปราย  
           เคยมองย้อนกลับไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน  แล้วรู้สึกได้ว่า เราเปลี่ยนแปลงไปมาก  เคยถามตัวเองว่า  เราเปลี่ยนแปลงไปเพราะอะไรนะ  เพราะตัวเลขของวัย  หรือ  เพราะด้วยอาชีพการงาน  ...