ความรู้สึกในใจ มันพูดว่าไม่เหมือนก่อน ไม่เหมือนคนที่ยังรักกัน เธอมาเปลี่ยนไป เฉยเมยกับฉันอย่างนั้น ดูเธอเงียบงันไม่เป็นเหมือนเคย... เพิ่งรู้ว่าหลายๆอย่างที่เป็นอยู่มันทำให้คนอื่นอึดอัด แล้วตัวเองก็อึดอัด เกรงใจที่ทำให้เค้าทุกข์ทรมานใจเพราะเรา ความจริงก็รู้สึกมาตลอด ความคิดที่จะผูกมัดใครไว้กับตัวเอง ก็เลยแทบไม่มีเหลืออยู่เลย เหนื่อยกายแล้วยังจะยอมเหนื่อยใจอีกหรือ นี่เป็นคำถามที่เราเฝ้าหาคำตอบให้ตัวเองอยู่ตลอดเวลา คงถึงเวลาแล้วซินะ ที่เราควรหันหลังเดินออกมา แล้ววางมันทิ้งไว้อย่างเดิม เหมือนเดิมก่อนที่เราจะบังเอิญเดินผ่านมาพบมาเจอกับมันเข้า ถ้าเป็นเรา เราจะทนฝืนใจได้นานเท่าเค้าไหม คงไม่กระมัง เราอยากบอกว่าเสียใจที่ทำให้เค้าคนนั้นอึดอัด จริงๆนะ มีอะไรปิดบังกันหรือเปล่า อยากฟังเรื่องราวให้มันเข้าใจ เธอเองที่รู้ ว่าเป็นเพราะอะไร ช่วยบอกได้ไหมอย่าเก็บเอาไว้เลย... มิตรภาพที่เกิดและคงอยู่ได้เพราะความเกรงใจ สงสาร สมเพช ถ้าเป็นเรา เราจะไม่เก็บมันเอาไว้ เราจะบอกออกไปให้เค้าได้รับรู้ ว่ามันไม่ได้มีคุณค่ากับเรามากไปกว่าคนที่เราอยากจะมอบให้ในตอนนี้ เค้าคนนั้น..คือ..ใครอีกคนที่สำคัญกว่าของเธอ แต่ทำไงได้ละคนนี้ก็น่าสงสาร อืม คงน่าเศร้าพิลึกซินะคนที่ถูกทิ้งไว้เป็นตัวเลือกสุดท้าย สำหรับความสุขสำราญในการแจกจ่ายมิตรภาพของใครบางคน มิตรภาพของเราที่ตั้งอยู่บนฐานของความมั่นคง มิตรภาพของเค้าที่ตั้งอยู่บนความแปรผัน มันช่างแตกต่างกันจนเกินรับได้จริงๆ ไม่รักก็บอกไม่รัก อย่าทำให้ฉันเข้าใจผิด และคิดว่าเธอรักกันอยู่อย่างนี้ ไม่รักก็บอกกับฉัน ปิดบังกันไปยิ่งไม่ดี บอกฉันให้รู้ซักทีถ้าเธอหมดใจ... คนที่เราชอบกับคนที่เรารักมันช่างแตกต่างกันเหลือเกินนะ เป็นความจริงที่ถูกต้องและสมเหตุสมผลที่สุดในความคิดของเรา ฉันรักเธอ...ฉันไม่รักเธอ..ฉันชอบเธอ..และสุดท้าย..ฉันไม่ชอบเธอ เธอต้องการฟังคำพูดประโยคไหน บอกเรามาได้เลย เธอต้องการพูดประโยคไหน ก็เอ่ยมันออกมา ยินดีจะรับฟังเสมอ ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องหันหลังให้กับน้ำตาของผู้หญิง เพราะมันอาจจะเป็นสิ่งที่เธอทนดูไม่ได้ แต่น้ำตาเรามันมีค่าเกินกว่าจะปล่อยให้มันไหลริน ณ ที่ตรงนี้ ..วางใจเถิดคนดี..เพราะเธอไม่มีสิทธิ์ได้เห็นมันอีกแล้ว ฉันทำได้แค่นี้ และพร้อมจะรับความจริง กับเรื่องเราที่ต้องเปลี่ยนไป ยิ่งรักก็ยิ่งอยากรู้ ยิ่งคิดก็ยิ่งคาใจ มันจริงใช่ไหมแต่เธอไม่กล้าบอกกัน การยอมรับความจริง บางครั้งมันอาจจะเกินความสามารถของใครบางคน แต่ไม่เกินความสามารถของเรา มั่นใจ เชื่อใจเถอะว่าเราทำได้ ทุกสิ่งเมื่อมีการเริ่มต้นมันก็ย่อมมีวันสิ้นสุด เหมือน .....ฉบับนี้ ที่เราเรียกมันว่าฉบับสุดท้าย เพราะมันเป็นฉบับสุดท้ายของหัวใจเราจริงๆ ...บอกฉันให้รู้ซักทีถ้าเธอหมดใจ... ฉันจะได้เตรียมใจ ถ้าไม่มีเธอ .....
9 สิงหาคม 2546 00:46 น. - comment id 69381
นั่นสินะ.. บอกให้รู้เสียที ก่อนที่เรื่องราวของความรักจะเปลี่ยนไป
9 สิงหาคม 2546 01:07 น. - comment id 69382
อะไรอ่ะ พี่สาวมาแต่เช้ามืดเลยนะ คิดถึงที่ซู๊ดดดดดด แล้วเจอกันที่กลอนพี่สาวน๊าา
9 สิงหาคม 2546 12:00 น. - comment id 69384
น้องฟาง จ้า รู้สึกว่า จะเตรียมใจมานานแล้วใช่ไหม ที่เขียนเรื่องราวนี้ออก มา ออกมาในช่วง ที่พี่ ...........
12 สิงหาคม 2546 10:34 น. - comment id 69385
อะไรนะคะพี่ดิน เข้าใจอารายผิดไปอ๊ะป่าว อ้อ ... หรือว่ามันเป็นชีวิตจริงของใครบางคนละเนี่ย เอาน่า...ทำใจๆเหอะพี่ชาย
16 สิงหาคม 2546 13:05 น. - comment id 69407
ฉบับสุดท้ายของหัวใจ.. ฉบับสุดท้ายสำหรับเธอ.. คงรู้แล้วซินะ ว่าวันนี้ใครบางคนยังลืมเธอไม่ได้ เธอก็ยังอยู่ทรมานหัวใจคนคนนี้อยู่ดี
18 สิงหาคม 2546 12:28 น. - comment id 69413
การที่เราอยากให้ใครบางคนเอ่ยหรือพูดในสิ่งที่มันสามารถทำร้ายเราได้นั้น บางทีอย่ารู้เลยดีกว่าจากไปโดยไม่ต้องมีคำลา แม้ว่าเราจะไม่สามารถลืมเขาคนนั้นได้ ...เราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องลืม เพราะเขาคนนั้นยังอยู่กับเราเสมอถ้าลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืมเก็บทุกอย่างที่ควรเก็บไว้ถ้าเราเก็บไว้เราเรามีความสุขเหตุผลหรือคำบางคำก็ไม่จำเป็น...อย่ามัวรอคำนั้นถ้ารอแล้วเป็นทุกข์เก็บความสุขในช่วงเวลาที่มีให้กันไว้จะดีกว่านะ
19 สิงหาคม 2546 19:53 น. - comment id 69419
ขอบคุณค่ะที่ชี้แนะ^___^
25 สิงหาคม 2546 18:54 น. - comment id 69466
ฟางจ๊า แข้มแข็งไว้นะเพื่อน อ้อมเป็นกำลังใจให้ฟางนะ
25 สิงหาคม 2546 21:16 น. - comment id 69468
ขอบคุณมั่กๆเจ้าอ้อม มันไม่มีอะไรร๊อกกก..อาจจะไม่ใช่ชีวิตจริงด้วยซ้ำไป เหอๆๆ
12 กันยายน 2546 00:19 น. - comment id 69573
กลอนเพราะมากเลย
13 กันยายน 2546 01:45 น. - comment id 69581
เอ๊ย..เจ้าเจี๊ยบ มาได้ยังไงหวา ขอบใจนะจ๊ะแต่มานไม่ช่ายกลอนนา อิอิ
31 ธันวาคม 2546 21:58 น. - comment id 70570
บอกความรู้สึกของคุณไปเลยค่ะถ้าทำให้คุณมีความสุขนะค่ะและเค้าจะได้รู้เสียที