ฟ้าเพียงดิน (๑๐)

แก้วประเสริฐ

                    
             ฟ้าเพียงดิน (๑๐)
     ชายหนุ่มรีบยกมือปิดปากทันที แต่น้ำยังเล็ดลอดออกมาจนได้   เขารีบกล่าวขอโทษหญิงสาวทันที
       “ขอโทษครับคุณพิมพ์  ไอ้เจ้ากานต์เขาใส่ร้ายผมมากครับ  แหม๋ๆๆเหล้าหวานเพราะคุณรินให้ แต่ก็คง
จะจริงดังมันกล่าวหรอกครับ  ด้วยคนสวยเช่นคุณนั้นแม้เหล้าจะเผื่อนขมก็ยังหวานได้อีกนะครับ”
       “แน๊ะๆๆนี่ต่อหน้าต่อตานะโว้ยไอ้หนก  การจีบกันไม่จำเป็นต้องมาแสดงออดอ้อนกันตอนนี้หรอก”
       “มึงเฉยๆๆเถอะนะเรื่องของกู คนนอกอย่าเสือกโว้ย”
       “ก็มันจริงนี่หว่า  กูแทบจะอาเจียนไปกับมึงเชียวไม่ใช่หวานนะโว้ย แต่มันเอียนว๊ะ นี่ขนาดวันแรกที่
มึงเจอคุณพิมพ์นะ  หากลับหลังมึงจะไปขนาดไหนกันกูไม่สงสัยเลยว่าทำไมพวกแอร์โฮสเตรทเขาถึงโทร
มาหามึงเสมอๆนะ    ดีนะที่มึงไม่ใช่คนเจ้าชู้แค่ไก่แจ้ไม่ใช่ไก่โต้ง  มิฉะนั้นป่านนี้ลูกหมาออกเป็นครอกๆ
เลยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”   แล้วชายหนุ่มก็หัวร่องอหายทันที
         “ไอ้กานต์นะมึงทั้งชมทั้งด่าเชียวนะโว้ยพวก น่าถีบจริงๆ   จริงไหมครับคุณพิมพ์”  หนุ่มกนกได้โอกาส
อ้อนออดทันที
         “เพียงแค่ได้ยินคุณทั้งสองพูดแบบนี้  เหมือนโจ๊กที่แสดงในละครไม่ผิดเชียวค่ะ  หากไปแสดงบนเวที
คนคงจะฮ่าเต็มโรงเชียวล่ะค่ะ“ แล้วหล่อนก็ยกมือปิดปากหัวร่อเบาๆ
       “หรือครับไอ้กานต์เพียงเห็นหน้ามันไม่ต้องกล่าวก็ทำให้คนดูหัวร่อได้แล้วล่ะครับคุณพิมพ์”
         “ใช่ซิใบหน้ากูมันทะเล้นอยู่แล้วแต่ดีอย่างไม่เป็นหน้าผีอย่างมึงหรอกโว้ยไอ้หนก”
         “มึงจะบ้าหรือไอ้กานต์  กูหรือหน้าผี  แม้แต่พระเอกบางคนยังสู้กูไม่ได้เลยนี่พูดถึงหนังฝรั่งนะโว้ย”
         “เออๆ...กูเข้าใจเพราะหน้ามึงพระเอกนิโกรไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ”  ชายหนุ่มตอบทันควัน
        “ ไอ้ๆๆๆๆๆคุณกานต์ครับผมถึงหน้าอย่างไรก็เป็นพระเอกนะขอรับท่าน  ดีกว่าไปเป็นคนรับใช้เช่นมึง
นะไอ้ห่า........”  หนุ่มกนกกล่าวย้อนทันที
        “เออช่างเถอะหน้าอะไรก็ช่าง  รีบๆแดกไปเถอะนี่ก็เย็นมากแล้ว แล้วเรื่องไปทะเลนั้น มึงอย่าลืมชวน
คุณพิมพ์ไปด้วยนะโว้ย”  
         ชายหนุ่มกล่าวต่อหน้าคนทั้งสอง  ทำให้คนทั้งสองต้องหันหน้ามองกัน  ได้โอกาสนายกนกทันที
       “คุณพิมพ์ครับ  อาทิตย์นี้ไปเที่ยวทะเลนะครับ สวยๆน้ำใสแจ๋ว ธรรมชาติรอบข้างงดงามติดเขา อากาศสดชื่น
มากครับที่ระยองแค่นี้เอง”  หนุ่มกนกเอ่ยชวนทันที
        “คุณพิมพ์  คนเรานี่แปลกนะครับสิ่งที่เห็นกับไม่พูดแต่สิ่งไม่เห็นกลับกล่าวเป็นตุเป็นตะไปเชียว”
         “ทำไมจะไม่เห็นนะ กูไปเที่ยวทะเลบ่อยๆพาฝรั่งมันไปเที่ยวนะ  มึงเสียอีกไปเรียนไปเที่ยวเมืองนอกหาได้
กลับมาเมืองไทยจะไปรู้อะไร ไอ้หอกหัก”
         “แต่ที่ไปนี่มันบ้านพักอากาศของกูนะโว้ย”
        “เออใช่กูไม่เถียง แต่ว่ามันย่อมเปลี่ยนแปลงไปนี่นา”  หนุ่มกนกไม่ยอมแพ้
        “งั้นมึงเก่งนั่งเทียนก็เก่งว๊ะ กูยอมแพ้” ชายหนุ่มตอบ
 แล้วไอ้หนกก็หันไปออดอ้อนหญิงสาวทันที    หญิงสาวได้ยินเช่นนี้ก็หันหน้ามาขออนุญาตต่อชายหนุ่มทันที
        “ว่าไงค่ะคุณชาย จะอนุญาตให้ดิฉันไปด้วยหรือเปล่าล่ะค่ะ”
        “สำหรับคุณพิมพ์ ผมพร้อมจะอนุญาตเสมอๆแหละครับ ทั้งสวยทั้งเก่งการงานด้วยมีหรือคนอย่างผมจะ
ไม่ยินยอม”  
        กล่าวจบหันหน้าไปทางเพื่อนทันที   ชายหนุ่มชื่อกนกได้ฟังก็บังเกิดตาเขียวปัดทันที
      “ทำไมต้องไปขออนุญาตมันด้วยล่ะครับคุณพิมพ์   มันไม่ได้ทำงานกับคุณสักหน่อยหัวหนงหัวหน้าก็ยังไม่ได้
เป็นนี่ครับ”
    หนุ่มกนกกล่าวขณะหันหน้าไปทางหญิงสาว
        “ไม่ได้ซิค่ะคุณกนก  เพราะว่าอีกไม่เท่าไหร่เขาก็มาเป็นหัวหน้าโดยตรงพิมพ์แล้วนี่นา และต้องทำหน้าที่
เลขาส่วนตัวของคุณชายด้วย”
        “ใช่ครับคุณพิมพ์ แต่ว่ามันตอนนี้ยังเป็นแค่คนนอกนี่นา  และการไปเที่ยวของเราหาได้เกี่ยวข้องกับมันไม่”
ชายหนุ่มกนกกล่าว
        “หากมันไม่อนุญาตหรือคิดร้ายประการใดคุณบอกผมได้เลยนะครับ ผมจะเล่นงานมันเอง” กล่าวจบพลาง
แอ่นอกยืดทันที
        “ครับคุณกนกผู้ยิ่งใหญ่  เชิญครับคุณพิมพ์  เดี๋ยวไอ้หนกมันเตะผมหากไม่อนุญาต อิอิ “ 
        “ถ้าหากคุณชายอนุญาต เป็นอันตกลงค่ะ พิมพ์จะได้เตรียมตัวแต่สงสัยจะไปแค่คนเดียวกระมัง แต่ขอให้
คุณชายช่วยดูแลพิมพ์ด้วยนะค่ะ”
        “ผมเองรับอาสาครับไม่ต้องให้ไอ้กานต์มันดูแลหรอกครับคุณพิมพ์ ไอ้กานต์มันยิ่งไว้ใจไม่ค่อยได้”
หนุ่มกนกกล่าว  
        “เดี๋ยวคุณจะอันตรายมาก ด้วยได้ข่าวว่าลูกสาวพวกคุณหญิงคุณนายเพื่อนแม่มันจะพาลูกสาวไปด้วย ทุกๆคน
จ้องตัวมันเหมือนอาหารอันโอชะครับคุณพิมพ์   อาจจะเข้าใจผิดผมรับหน้าที่ดูแลเอง”
        “นั่นซิครับคุณพิมพ์ ผมเองกลุ้มใจจะห้ามคุณแม่หรือก็ไม่ได้เกรงใจท่าน ส่วนท่านเองหรือก็ปฏิเสธไม่ได้
เช่นเดียวกันด้วยเป็นก๊วนเดียวกัน  ผมยังจะหาทางออกไม่ได้เลย สงสัยงานนี้ผมเองจะแกนๆไปล่ะ ส่วนไอ้หนก
มันมีคุณคอยดูแลให้ก็ดีไป หาใช่ว่าผมจะรังเกียจนะครับกลัว พวกยายหน้าม้า ยายหน้าเต้าหู้ ยายหน้าไข่เจียวมัน
จะหึงคุณคิดไม่ดีกับคุณได้ครับ”
       ชายหนุ่มกล่าวแล้วทำใบหน้าให้เศร้าสร้อย ดังกับคนจะใกล้ตายเสียให้ได้   ทันใดนั้นเขาก็สะดุ้งเฮือกเมื่อ
ปรากฏมีสิ่งหนึ่งมากระทบสีข้างเขา  เมื่อมองไปเห็นเป็นขวดโซดากระแทกชายโครงเขาเบาๆ ให้นึกว่าเป็นเท้า
ของไอ้หนกไปเสียอีก
     “ไอ้กานต์มึงจะมากไปแล้ว ทำหน้าทำตายังกับคนจะตายโหงตายห่าเชียวนะมึง ไม่นึกถึงหัวอกกูบ้างเลยนะ
เพื่อน  นี่กูอุตส่าห์ปกป้องคนของมึงให้อย่างดีที่สุดเท่าชีวิตนะโว้ย”
      “เออขอบใจมากว๊ะ  ที่ดูแลคุณพิมพ์  หากคุณพิมพ์เสียใจเมื่อไหร่มึงดูฤทธิ์กูซะ เมื่อสมัยเรียนหนังสือใครล่ะ
ว๊ะที่นำหน้าชกต่อยกับต่างคณะ ถึงมึงจะเป็นมวยได้แชมป์มาก็ตาม  แต่เวลาต่อสู้จริงๆไม่เป็นสับปะรดเลย”
     “ก็มันไม่ได้ต่อสู้ตัวต่อตัวนี่นา มันมาแบบตัวใครตัวมันโว้ย  เออมึงเก่งที่ปราบพวกมันราบคาบกูเองก็สงสัย
เหมือนกันว่า แม่ไม้มวยไทย กังฟู คาราเต้และก็ยูโด  มึงแอบไปเรียนมาจากไหนว่าจะถามมึงก็พอดีมึงไปต่าง-
-ประเทศเสียก่อน”  ชายหนุ่มกนกขมวดคิ้วสงสัย
       “กูฝึกไม่เท่าไหร่หรอกว๊ะ กูแอบไปฝึกไม่ให้คุณพ่อคุณแม่รู้ ออกจากมหา’ลัยก็ไปฝึก มวยไทยกูฝึกที่ค่าย
ศรีโสธร กังฟู คาราเต้ ยูโดที่สมาคม ส่วนกังฟู คาราเต้ ยูโดกูก็ได้สายนิดๆหน่อยแค่สายดำเท่านั้นเองว๊ะ”
ชายหนุ่มเอ่ยให้เพื่อนฟัง
        “ไหนๆๆๆ?????....มึงพูดให้กูฟังใหม่อีกทีว๊ะ”  ชายหนุ่มกล่าวพร้อมนั่งเตะไปยังร่างชายหนุ่มทันที  
แต่แล้วมันก็สะดุ้งโหยงเมื่อเจอท่อนแขนรับไว้ พร้อมมีการถีบใส่ยังหน้าอกมันกระเด็นไปทันที  หนุ่มกนก
หัวร่อก๊าก
      “เออๆๆกูเชื่อมึงแล้วล่ะว๊ะ  นี่ขนาดทดลองนึกว่ามึงเป็นแมงโม้เสียอีก”  
เอาล่ะแล้วมึงจะออกเดินทางไปเมื่อไหร่ล่ะว๊ะ  กูจะได้แจ้งให้เพื่อนๆไม่กี่คนของเราให้มันเตรียมตัวไว้ก่อน
แต่สงสัยมันจะพาเมียมันไปด้วย ยิ่งไอ้รุจน์มันกลัวเมียมันยิ่งกว่าแม่มันเสียอีก”  หนุ่มกนกกล่าว
     “อาทิตย์หน้าแหละว๊ะ  เพราะหลังจากนั้นมากูก็ต้องเข้าบริษัททำหน้าที่แทนพ่อกู”
กล่าวจบชายหนุ่มก็หันไปทางหญิงสาวทันที
      “อย่างไรฝากให้คุณพิมพ์แนะนำผมด้วยนะครับ ด้วยผมยังไม่รู้จักชื่อหัวหน้าผู้จัดการใหญ่ฝ่ายต่างๆเลยครับ”
      “ค่ะๆๆแล้วพิมพ์จะจัดประชุมอีกครั้งหนึ่งที่คุณมารับงาน” หญิงสาวเอ่ย
      “ถ้าเช่นนั้นก็ดีซิครับผมจะไปช้าแต่ให้ทันเข้าประชุม เพื่อให้คุณแจ้งแก่ผู้จัดการใหญ่ฝ่ายก่อนนะครับ แล้วแจ้ง
ว่าให้ทำรายงานรายรับรายจ่ายทั้งหมดมามอบให้ด้วยในที่ประชุมนะครับ เพื่อผมจะได้ศึกษาไว้ครับ” 
ชายหนุ่มกล่าวขึ้นอย่างเป็นงานเป็นการ
      “ค่ะวันจันทร์นี้พิมพ์จะกำหนดประชุมและแจ้งให้เขาทราบเพื่อเตรียมตัวหลักฐานต่างๆไว้ให้คุณ และจะ
แจ้งให้คุณทราบล่วงหน้าก่อนค่ะ”
      หญิงสาวกล่าวตอบชายหนุ่มทันที  พร้อมทั้งกล่าวขอตัวแก่ชายหนุ่มทั้งสองด้วยเวลามันจวนจะมืดค่ำแล้วเพื่อ
ไปจัดทำธุระบางประการของหล่อนที่คั่งค้างไว้
       “ครับเชิญเถอะครับ เดี๋ยวพวกผมก็จะกลับเหมือนกันครับ”ชายหนุ่มทั้งสองกล่าวพร้อมๆกัน
หลังจากนั้นหญิงสาวก็ยกมือไหว้ทั้งสองแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปข้างในบ้าน เพื่อไปลาแม่แย้มเจ้าของบ้านก่อนจะ
กลับ   เหลือแต่หนุ่มทั้งสองต่างก็ยังร่วมดื่มและต่างก็ชวนกันกลับหากหญิงสาวออกเดินทางพ้นรั้วบ้านไปแล้ว
           ครั้นหญิงสาวก้าวลงบันไดแล้วขี่จักรยานพ้นหายไปทางแนวทางคดเคี้ยวตามสวน  เขาทั้งสองก็ลุกขึ้นเดิน
เข้าไปข้างในทันที  ครั้นเห็นแม่แย้มกำลังนอนเล่นอยู่บนตั้งที่วางไว้มียายแจ่มกำลังนวดขาให้อยู่  ก็ต่างค้อมตัว
เข้าไปหาแล้วยกมือไหว้กล่าวลาทันที
        “แม่ๆผมเห็นจะต้องกลับแล้วล่ะครับ  ด้วยมืดแล้วเดี๋ยวขับรถลำบาก” หนุ่มกานต์เอ่ยขึ้น
      แม่แย้มก็ลุกขึ้นนั่งทันที  ชายหนุ่มทั้งสองเข้าไปกราบบนตัก  หญิงวัยกลางคนค่อนข้างชราก็ยกมือลูบบนศีรษะ
หนุ่มทั้งสองทันทีแล้วเอ่ยว่า
        “แล้วพ่อกานต์พ่อหนกจะมาอีกเมื่อไหร่ล่ะแม่จะได้เตรียมเข้าเตรียมของไว้ให้จ๊ะ”
       “ไม่ต้องลำบากแม่หรอกครับ ผมมาเมื่อไหร่เอาแน่ไม่ได้ ผมมาก็จะซื้อมาเองแหละครับ  แม่ระวังเนื้อระวังตัว
ด้วยครับ ผมเป็นห่วงแม่มากครับ
       “คงไม่มีอะไรหรอกทางนี้มีพ่อม่วงกับแม่แจ่มค่อยเป็นหูเป็นตาให้แม่อยู่แล้ว งานทั้งหมดพ่อม่วงแม่แจ่มก็
จัดการดูแลไม่เคยขาด”
       “ป้าแจ่มผมฝากแม่ผมด้วยนะครับ “  ชายหนุ่มหันไปทางยายแจ่มทันที
       “คุณชายไม่ต้องห่วงหรอกเจ้าค่ะ ท่านมีบุญคุณแก่พี่ม่วงและดิฉันมามากเหลือเกิน”
       “นี่บัตรผมและหมายเลขโทรศัพท์ให้ไว้เผื่อว่าเกิดสิ่งใดกับแม่ผมก็ให้รีบโทรด่วนทันทีนะป้า” 
ชายหนุ่มเอ่ย    ป้าแจ่มก็ยื่นมือมารับเป็นการ์ดนามบัตรสองใบ ใบหนึ่งให้แม่แจ่มอีกใบหนึ่งมอบให้แม่แย้มไว้หาก
ต้องการจะเรียกเขา
        “ผมจะมาทันทีหากได้รับโทรศัพท์จ๊ะแม่  งั้นผมกับไอ้หนกขอลากลับก่อนนะครับวันหน้าค่อยจะมาอีก”
        “เจริญสุขเถิดลูก  ระมัดระวังเนื้อตัวด้วยนะ ขับรถไม่ต้องเร็วมากนะลูกทานเหล้าอาจจะใจร้อนจ๊ะ”
หญิงวัยกลางคนอดเป็นห่วงไม่ได้
         “ครับๆ ไม่เร็วหรอกครับผมรู้ตัวดีครับ  งั้นผมไปล่ะครับแม่”
      ชายหนุ่มกล่าวเสร็จก็ลุกขึ้นพร้อมกนก  แล้วเดินทางลงบันไดหน้าบ้านทันที   แม่แย้มกับยายแจ่มก็มายืนส่งอยู่
ด้วย  ครั้นชายหนุ่มแลไปที่โต๊ะที่ตั้งไว้ด้วยขวดเหล้าและโซดา เหล้ายังไม่หมด  ก็แจ้งให้นายม่วงทราบว่าจะกลับ
แล้ว  และแจ้งให้นายม่วงตามเขามาด้วย  ครั้นถึงที่รถแล้วชายหนุ่มก็เปิดประตูหลังนำเหล้ามาให้อีกหนึ่งขวด
แล้วกล่าวว่า
       “ตาม่วง ขวดนี้ไว้ทานวันหลังนะ  ผมกลับก่อนล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
       “ขอรับคุณชาย  แล้วเมื่อไหร่จะมาอีกล่ะขอรับ”
       “ยังไม่แน่เลย  มาแล้วก็จะรู้เองแหละฝากแม่แย้มไว้ด้วยนะตาม่วง”
       “โอ้ยๆไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมกลางคืนกับแจ่มมันนอนอยู่หน้าห้องคุณนายอยู่แล้วขอรับ”
        “ถ้าแบบนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อย   ไปล่ะพ่อม่วง”
        “ผมก็ลากลับด้วยนะครับ”  ชายหนุ่มกนกกล่าวเช่นกัน
        “ระวังหน่อยนะครับถนนยังไม่ค่อยจะดี บางที่มีขรุขระบ้างขอรับ”
        “ครับผมจะระวังไว้ ไปล่ะ”
      กล่าวแล้วชายหนุ่มทั้งสองก็ขึ้นรถสตาร์ทรถออกไปจากบ้านทันที    
ครั้นขับมาได้สักพักหนึ่งเมื่อออกจากถนนซอยมาถึงถนนใหญ่   
ชายหนุ่มก็เร่งความเร็วทันทีเล่นเอาเพื่อนถึงกับร้องลั่น 
        “เฮ้ยๆๆๆเบาๆหน่อยนะโว้ยนี่มันเมืองไทยไม่ใช่ต่างประเทศนะ”
       “เออกูรู้โว้ย มึงไม่ต้องห่วงหรอก”
   ใช้เวลาเพียงไม่นานเท่าไหร่นัก  ด้วยบนถนนหลังจากออกจากตัวเมืองนนท์ถนนก็ว่างรถ ดังนั้นชายหนุ่มก็เร่ง
เร่งรถเร็วทันที   ไม่นานนักเขาก็มาถึงบ้านเจ้าหนกเพื่อนรัก  หลังจากส่งมันแล้วมันเรียกให้มานั่งถองเหล้าต่อแต่
ไม่ยอมไม่ล่ะจะต้องรีบกลับบ้านแล้วล่ะ  มีงานจะต้องทำอีก    แล้วก็สตาร์ทรถออกไปทันที
       เมื่อเข้ามาในบริเวณบ้านเขานำรถไปจอดเก็บยังโรงรถเรียบร้อยแล้วก็ค่อยๆเดินทอดน่องลัดเลาะมาทางหลัง
ตึกใหญ่ทันที   เมื่อเดินผ่านต้นไม้มายังบ้านเล็กของเขา  ชายหนุ่มก็ต้องพลันชะงักร่างทันทีพร้อมทั้งเข้าแอบยัง
หลังต้นไม้   เมื่อเขาได้ยินเสียงโหวกเหวกดังขึ้นจากเหล่า บรรดาลูกสาวคุณหญิงคุณนายกับรปภ.ที่เฝ้าบ้านอยู่
เมื่อได้ยินเสียงดังลั่น...........
           * แก้วประเสริฐ. *