นำภาพประทับใจมาฝากกันค่ะ

แก้วประภัสสร

   
     เมื่อไม่นานมานี้ ข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปทำธุระที่บ้านหนองโดก
ตำบลพลับพลาไชย อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรีค่ะ
     ไปบ้านคุณอา เนื่องจากท่านเสียชีวิต 
   
           เมื่อมีการพลัดพราก หรือจากกัน เป็นธรรมดาที่ต้องเสียใจ
ความรู้สึกนั้น คิดว่าเราทุกคนก็คงมีไม่แตกต่างกัน 
         วัยที่ร่วงโรย สังขารที่เสื่อมถอย ย่อมต้องมีวันหยุดลมหายใจ
         ข้าพเจ้าพอเข้าใจดี
           ขณะที่รอทำพิธี พระมาสวดตอนเย็น  
          
               ข้าพเจ้าและพี่ๆ ได้แวะไปไหว้พระที่วัดก่อนค่ะ 
    วัดปฐมเจีย์ เป็นวัดเก่าแก่ที่สำคัญทางประวัติศาสตร์แห่งหนึ่ง
แต่ส่วนมาก ไม่ค่อยมีคนรู้จักเท่าไหร่  บริเวญรอบๆวัด ลมเย็นมากๆเลยค่ะ
        หากหลับตา ยังคิดกันว่า ที่พวกเรายืนอยู่ชายทะเลที่ไหนสักแห่ง
ชาวบ้านที่นั่น ไม่ว่าจะไปกี่ครั้ง ความเป็นมิตรยังคงมีให้เห็นเสมอ
       รอยยิ้ม การพูดจาทักทาย  ภาพเด็กเดินผ่านแล้วยกมือไหว้ผู้ใหญ่
        ภาพคนแก่ วัยเลย หกสิบ สิ่งที่ข้าพเจ้า เป็นภาพที่ประทับใจมากๆ
         ที่บอกว่าประทับใจ คือทรงผมของคุณอา คุณป้า คุณน้าแต่ละท่าน
จะเป็นทรงสมัยโบราณ เรียกว่า"ทรงดอกกระทุ่ม"
                และท่านทั้งหลายสวมใส่เสื้อคอกระเช้า นุ่งผ้าถุง 
เคี้ยวหมาก และใส่ตุ้มหู ทรงพุ่มเนื้อเงิน
      ลองหลับตาอีกครั้งนะคะ หรือไม่ก็นึกถึงภาพหญิงสมัยโบราณ 
        นั่นแหละค่ะ เป็นเช่นนั้นจริงๆ 
           
               ที่หมู่บ้านที่อาข้าพเจ้าอยู่ ทุกบ้านสะอาดสะอ้าน ริมสองฝั่งของถนน
มีต้นไม้น้อยใหญ่ ปลูกให้ความร่มรื่น 
               อืม ..เหมือนกับว่า เป็นอีกวันหนึ่งที่ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกดีๆๆ
         
              เรามาชมภาพบางส่วน จากฝีมือสมัครเล่น(ข้าพเจ้า)กันเลยค่ะ

  ป้ายวัดปฐมเจดีย์ค่ะ
 
  ภาพสถูปเจดีย์ที่เก่าแก่ของวัดนี้

ภาพจำลองเรือ แต่ด้านในเป็นอัฐิของผู้สียชีวิตค่ะ

บริเวญวัด มีศาลปู่เจ้าตาขาว ที่ชาวบ้านนับถือ และบอกกล่าวว่า
ศาลแห่งนี้ศักดิ์สิทธิ์มากค่ะ

ข้างๆศาลเจ้าปู่ มีต้นฝ้ายเกิดขึ้น และอยู่ตรงนี้มานานแล้วเช่นกัน
(เจ้ๆๆ  ขอมือเป็นแบบหน่อยสิ อิ)

ภาพโบสถ์-วิหารค่ะ
 
ด้านข้างศาลาที่ใช้ประกอบพิธีต่างๆ ไปพบเจ้าดอกนี้เข้าค่ะ
"พี่เดียร์ๆ นี่ดอกกระถินใช่ปะคะ ทำไมมีสีแดงด้วยล่ะ"ข้าพเจ้าถามญาติผู้พี่ไป
"อ้อ ไม่ใช่หรอกจ้า นี่ดอกผักส้มป่อย ลองเด็ดใบมากินสิ มันจะออกเปรี้ยว"
พี่ชายเอื้อมมือไปเด็ดใบมาให้ลองชิมดู อืม..เปรี้ยวจริงๆ

ถัดจากต้นส้มป่อย (ชื่อเรียกตามพี่ชายค่ะ อิ)
ก็มีต้นนี้ เกิดมาไม่เคยเห็นอีกแล้วค่ะท่าน
"พี่เดียร์ แล้วต้นนี้ล่ะ ดอกเขาสวยจังลย สีเหลืองนวลๆ เขาเรียกดอกอะไรคะ" 
"ตัวเล็ก เคยได้ยินชื่อ ผักกุ่มมั้ย" พี่ชายหันมาถามข้าพเจ้า
"เคยๆ เคยเห็นที่เขาเอามาดองเปรี้ยวๆ ในตลาด แต่ไม่เคยกินค่ะ"
"นี่แหละต้นและดอกผักกุ่มครับ เสียดาย ต้นมันสูง เอื้อมมือดึงให้หนูไม่ได้"
"ไม่เป็นไรๆพี่" 

"โอ...พี่เดียร์ .เค้ามาตั้งหลายครั้ง แต่ไม่เคยเดินสำรวจวัดเหมือนคราวนี้เลย
มีต้นกล้วยไม้ต้นนี้ด้วย ชื่ออะไรคะ" เราหันหน้าไปถามพี่ 
"ต้นนี้เหรอ ก็ไม่รู้จักชื่อ พระท่านเอามาปลูกนานแล้วนะ
เมื่อข้าพเจ้ากลับมาถึงกรุงเทพฯ ได้ถามพี่ที่บ้านกลอนท่านหนึ่ง
ซึ่งท่านจะเชี่ยวชาญเรื่องพันธุ์ของกล้วยไม้ ได้คำตอบว่านี่คือ
 "กล้วยไม้หนวดพราหมณ์"ค่ะ

"เจ้ๆ นี่ดอกยี่โถค่ะ " ข้าพเจ้าชี้ไปที่ดอกนี้ แบบมั่นใจพันเปอร์เซ็นต์ค่ะ
"ไหนจ๊ะ ไม่ใช่สักหน่อย นี่เขาเรียกดอกรำเพยจ้า" พี่สาวหัวเราะนิดหน่อย
"อ้าวเหรอ ทำไมเหมือนดอกยี่โถจังล่ะ" ข้าพเจ้างงๆนิดๆ
"ดอกยี่โถ เขาจะออกดอกหลายๆดอกในช่อเดียวกัน 
และจะบานมากกว่า ดอกรำเพยจ๊ะ "
"อ้อๆ เข้าใจแล้วค่ะ" เรายิ้มให้พี่สาว กลบเกลื่อนสิ่งที่มั่นใจไปสักพัก 
    หลังจากเดินกินลม ชมทัศนีย์ภาพกันพอสมควร
สามพี่น้องก็เดินกลับมาบ้าน เห็นทรงผมคุณป้า ทรงดอกกระทุ่ม
ที่ข้าพเจ้าเกริ่นแต่ต้น เลยนำภาพมาฝากกันค่ะ 

เห็นคุณป้า ท่านผู้ชม รู้สึกเหมือนข้าพเจ้ามั้ยคะ
 เรากำลังเข้ามาอีกมิติหนึ่ง ซึ่งหาชมได้ยาก
 

ภาพคุณอาหญิงและน้องสาวท่านอีกคน สัเกถตุค่ะ ท่านทั้งสองชันเข่า
เคี้ยวหมาก เป็นภาพที่ไม่ได้เตรียมถ่ายนะคะ บังเอิญเห็นแล้ว
รู้สึกดีมากๆ ในขณะคุณอาหญิงของข้าพเจ้ากำลังอยู่ในอารมณ์เศร้า
มีน้องสาวอยู่เคียงข้าง ไม่ห่าง ซึ้งจริงๆ

ภาพปิดท้าย ก่อนต่อภาคสอง ด้วยดอกชวนชม ซึ่งเป็นดอกไม้ที่ข้าพเจ้า
ชอบค่ะ
 ลงภาพต่อเลยดีกว่า เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาแกท่านผู้ชม อิ
 
เหลนชาย "ปุยฝ้าย" แหม..ชื่อสมตัวจริงๆ ท่านว่ามั้ยคะ อิ
"ปุยฝ้าย" เราเข้าไปกอดเหลน ไม่ได้พบกันนาน ดูโตขึ้นเยอะเลยค่ะ
"เรียนอยู่ ป.ไหนครับ" 
"อยู่ ป.1 ครับย่า" ปุยฝ้ายส่งยิ้มหวานๆมา
"เรียนเก่งมั้ยเอ่ย"ข้าพเจ้าถามไป
"ไม่เก่งครับ แต่ได้ที่ 1 ครับย่า" เหลนตอบเช่นนั้นออกไป
แต่ข้าพเจ้ามองเห็นแววตาที่ใสซื่อของเขา 
เหลนไม่รู้หรอก ว่า เก่งและไม่เก่งแตกต่างกันอย่างไร 
ที่เขาตอบว่าได้ที่ 1 ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
"นั่นแหละลูก เขาเรียกว่าเก่งค่ะ ไว้ย่าจะหาอะไรเป็นรางวัลให้ดีน๊า"
  
ในวันที่เราไป เป็นวันเวียนเทียนพอดีเลยค่ะ
พระ เณร จัดทำซุ้มไว้ต้อนรับชาวบ้านที่จะมาทำพิธีเวียนเทียน 
ข้าพเจ้าได้มีโอกาสร่วมพิธีนั้นด้วย

พระนำดอกบัว มาลอยในอ่าง สวยงามดีค่ะ

"โยมๆ นี่อาตมากับเญรช่วยๆกันจัดสวนและตกแต่ง ครั้งแรก
ใช้ได้มั้ย" พระเรียกข้าพเจ้าถาม
"สวยทีเดียวเลยเจ้าค่ะท่าน ถือว่าไม่ธรรมดาเจ้าค่ะ" เป็นเรื่องจริงตามที่เห็นค่ะ

ในบริเวณนั้น ท่านแขวนไซ ที่ไว้สำหรับดักปลา นำมาตกแต่งด้วย

ได้เวลาเวียนเทียนกันแล้วค่ะ

หลังจากเดินสวดมนต์รอบสถูป ครบสามรอบ ก็นำธูปเทียนไปปักไว้รอบๆค่ะ

ปุยฝ้าย กำลังนั่งปักเทียนอยู่ค่ะ

ภาพควันธูปในกระถาง ที่สะท้อนกับแสงไฟ ยามค่ำคืน ดูมีมนต์ขลังจังเลยค่ะ
 
ปิดท้ายด้วยภาพ รวม ของพระและเณรค่ะ
ขอให้ทุกท่านที่เข้าเยี่ยมชมภาพ พบแต่ความสุขกันทุกคนนะคะ
แก้วประภัสสร
15/ 03/ 2553