ไทยต้องไม่ยอมให้ใครตกเป็นเหยื่อความรุนแรง

ลุงแทน..

ไทยต้องไม่ยอมให้ใครตกเป็นเหยื่อความรุนแรง
เขามีพ่อแม่ลูกเมีย มีญาติพี่น้อง  ฉะนั้น ไอ้พวกนี้หากเจ็บตายไปก็เพื่อประโยชน์ที่ใหญ่กว่า  มันอ้างอย่างนี้เสมอเลย  การคิดแบบนั้นมันยังรับได้หรือ
การชุมนุมใหญ่ วันที่ 12 มี.ค.ของคนเสื้อแดงที่หวังเผด็จศึกรัฐบาลและการเร่งเร้าของพ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี ให้มากันมากๆ จะได้ไม่กลับบ้านมือเปล่า ขณะที่ภาครัฐได้เตรียมเจ้าหน้าที่ครึ่งแสนเพื่อรับมือ ภาพที่ปรากฏประหนึ่งว่า เรากำลังทำสงครามกลางเมืองห้ำหั่น ให้ตายกันเป็นข้างอยู่
พรรคเพื่อไทย และ กลุ่มคนเสื้อแดง ไม่รับประกันว่าจะมีความปลอดภัย ขณะที่บางกลุ่มก็ต้องการใช้ความรุนแรงเพื่อเปลี่ยนแปลงการเมือง!!!
…แล้ว ประชาชนผู้บริสุทธิ์คนไหน จะตกเป็นเหยื่อของความรุนแรงเพื่อบรรลุเป้าประสงค์ให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
สังคม ไทยขณะนี้มันเป็นความขัดแย้งที่เราไม่เคยพบเห็นมาก่อน เพราะเรากำลังอยู่ในท่ามกลางที่มีขบวนการมหาชนขนาดใหญ่ 2 ขบวนเผชิญกันอยู่  ในสังคมไทยมีความแตกแยกแตกต่างซึมไปทุกจุด รวมถึงกลไกของรัฐ
การชุมนุมที่จะเกิดขึ้น มันก็เป็นเงื่อนไขที่ทำให้เราเป็นห่วงมากขึ้น ความขัดแย้งของสังคมไทยขณะนี้มันดำเนินไปท่ามกลางกลไกสถาบันต่างๆ ที่อ่อนกำลังไปเรื่อย ไอ้ตัวกลไกสถาบันที่คอยประคับประคองค้ำจุนลดทอนความขัดแย้งมันอ่อนกำลัง
เวลา ที่เราบอกว่า ต่อไปนี้เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ไอ้นี่มันคือ ผลักเรื่องทั้งหมดไปให้อยู่ในสถานะที่เป็นปัญหาสูง เพราะมันหมายความเหมือนสมัยพระเจ้าตาก เหมือนทุบหม้อข้าวหม้อแกงแล้วไปกินมื้อหน้าในเมืองจันทบุรี ถ้าเป็นอย่างนั้นโอกาสจะเกิดความรุนแรงมีสูง
รัฐบาลนี้ก็ต้องพยายาม อย่างยิ่งที่จะไม่ใช้ความรุนแรง นายกฯ  อภิสิทธิ์คงไม่ปรารถนาจะ ให้การทำงานของท่าน ถูกแปดเปื้อนไปด้วยคราบเลือดของประชาชนในมือของรัฐบาล  ผู้ชุมนุมก็มีการให้สัมภาษณ์หลายครั้งโดยแกนนำของเขา ซึ่งก็พยายามบอกว่า  ให้ต่อสู้โดยสันติวิธี แม้กระทั่งคุณทักษิณเองล่าสุดก็ยืนยันว่า จะต่อสู้ต่อไปโดยใช้สันติวิธี
ทำอย่างไรที่สังคมไทยจะช่วยให้เขาดำเนินการชุมนุมได้โดยสันติ ?
ถ้า คนจัดชุมนุมไม่ได้จงใจอยากจะทำ มันจะเกิดเวลาที่การจัดการชุมนุมไม่มีการจัดองค์กรที่ดี และเมื่อผู้ชุมนุมไม่มีวินัย ความรุนแรงเกิดขึ้นแน่ แต่ถ้าจัดองค์กรมาดี เตรียมชุมนุมดี โอกาสที่จะเกิดความรุนแรงจึงมีน้อย คนจำนวนมากในสังคมไทยก็ไม่อยากเห็นความรุนแรงปรากฎขึ้นอีก ฉะนั้นของพวกนี้ก็เป็นเครื่องยืนยันว่า ประชาชนไม่อยากได้นะความรุนแรง
การ ใช้สันติวิธี เอาคนมาชุมนุมปิดถนน กระทั่งยึดทำเนียบรัฐบาล หรือ ล้อมไว้ พวกนี้น่าสนใจมากเพราะทำได้เกือบครึ่งปีโดยที่มีระดับความรุนแรงค่อนข้าง ต่ำ  ผมไม่ได้บอกไม่มีนะ เพราะถ้าเกิดในประเทศอื่น 3-5วันก็คงยิงกันแหลกแล้ว ถ้าบุกเข้าไปในสถานที่อย่างนั้น นั่นแสดงว่า ผู้ชุมนุมเองก็ใช้มาตรการแบบหนึ่งที่คอยดูแลไม่ให้มันมีความรุนแรง
ใน สายของคนเสื้อแดง เขาก็ต้องพยายามอย่างยิ่งที่จะสถาปนาความชอบธรรมในการต่อสู้ ซึ่งมาจากสองเรื่อง คือ 1. เป้าในการต่อสู้ 2. วิธีการต่อสู้
สังคมไทยจะเตรียมรับกับความรุนแรงที่อาจเกิดขึ้นอย่างไร ?
เรา ลบความเป็นไปได้ทุกชนิดไม่ได้ แต่ก็มีบางอย่างที่เราอาจจะหาทางช่วยกันผลักดันให้มันเป็นไปทางนี้ได้ เช่น เวลาที่จะมีความขัดแย้งเกิดขึ้น คนในสังคมจำนวนมาก ทั้งคนที่สนับสนุนรัฐบาลนี้ หรือคนที่เห็นว่า รัฐบาลนี้ไม่ชอบธรรม หรือคนทุกสี ตอนนี้ยกมันไว้แล้วตั้งคำถามได้ไหมว่า ทุกคนที่กำลังพูดถึงต้องการความรุนแรงในสังคมไทยไหม ถ้าไม่ ก็ต้องออกมาแล้วก็บอกว่า ถึงแม้เราขัดกันในเรื่องเหล่านั้น แต่สิ่งที่เราไม่ต้องการก็คือ ไม่ต้องการให้สังคมไทยเจ็บไปกว่านี้อีกแล้ว โดยเฉพาะผลของความรุนแรง
ความขัดแย้งมันไม่ได้ทำให้สังคมไทยเจ็บอย่าง ที่เราคิด แต่ในหลายลักษณะมันทำให้สังคมไทยเติบโต มีวุฒิภาวะมากขึ้น หมายความว่า  มันก็ต้องเรียนรู้กับสิ่งเหล่านี้ วันนี้สังคมไทยมาไกลพอสมควร ความพร้อมที่จะจัดการปัญหา หรือ ความพร้อมที่จะเข้าใจ หรือ การทนกับการใช้สิทธิ์ของผู้คนจำนวนหนึ่งได้
อันตรายอยู่ ตรงไหน อยู่ที่ว่า ขณะนี้ดูเหมือนมีความพยายามที่จะผลิตความจริงเกี่ยวกับคนฝ่ายที่เราไม่ชอบ เช่น  คนที่ใส่เสื้อแดง  ว่าเป็นศัตรูของชาติ เป็นคนไม่ดี ไม่จงรักภักดี ของพวกนี้เป็นสิ่งอันตรายต่อสังคมไทยในระยะยาวเพราะมันไปผลิตความเกลียดชัง ต่อคนที่เห็นต่างจากเรา  ของพวกนี้มันเป็นยาพิษที่เราผลิตความเกลียดชังของอีกฝ่าย อันนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำ
สังคมไทยต้องลุกขึ้นมาประกาศว่า จะไม่ยอมรับแล้วนะที่จะให้คนตกเป็นเหยื่อของใคอีก เขามีพ่อแม่ลูกเมีย มีญาติพี่น้อง เเต่ชอบอ้างว่าพวกนี้หากเจ็บตายไปก็เพื่อประโยชน์ที่ใหญ่กว่า  มันอ้างอย่างนี้เสมอเลย  การคิดแบบนั้นมันยังรับได้หรือ อันนี้น่าสนใจที่จะต้องตั้งคำถาม ถ้าเราบอกว่า เราไม่ต้องการเห็นใครตกเป็นเหยื่ออีก   ขณะเดียวกัน หน่วยงานของรัฐก็ต้องแสดงให้เห็นว่า ไม่ได้อยู่ข้างใดข้างหนึ่ง ต้องอยู่ข้างของคนทั้งหมด เปรียบง่ายๆ เหมือนโรงพยาบาลต้องรักษาทุกคน
ลอง ได้ไหม ทำอย่างไรถึงจะชุมนุมแสดงความเห็นตัวเองอย่างเข้มข้น โดยไม่ต้องแสดงความเกลียดชังอีกฝ่าย หรือเป็นไปได้ไหมที่ทั้งฝ่ายรัฐและฝ่ายชุมนุมจะอาศัยมากกว่าจำนวน แต่อาศัยพลังทางวัฒนธรรมที่จะมากอบกู้เอื้ออำนวยให้พื้นที่ในการชุมนุมทุก อัน กลายเป็นพื้นที่ที่เอื้อต่อการใช้สันติวิธี