เรื่องเล่าของเด็กน้อยกับกิ่งก่าสีน้ำตาล

ลูกหว้า

สมัยไหนเด็กน้อยก็จำไม่ได้แล้วสิค่ะ....มันนานมากแล้ว
ณ ตอนนั้นเด็กน้อยอายุแค่4-5 ขวบแน่ะ....
เวลานั้นแม่จ๋าของเด็กน้อยไม่ได้ทำงานไรเป็นช่วงว่างๆ
ที่เอาตอกมาสานเป็นกะลาก็คือเสื้อจากไผ่สีสุขสานผืนละบาท
แต่ละบ้านก็ทำกันเดี๋ยวนี้ลางเลือนไม่ได้ทำกันแล้วล่ะคะ
เด็กน้อยสานไม่เป็นหรอกคะทำได้แต่ซนไปวัน-วัน
พี่สาวของเด็กน้อยก็ช่วยแม่สานนะคะ....
วันนั้นเด็กน้อยก็ซนๆๆไปตามประสาแม่จ๋ากับพี่สาว
พากันเอากะลาไปฝากขายบ้านใต้....
แม่บอกว่า"อย่าดื้อนะคะเดี๋ยวแม่มา"
เด็กน้อยใจก็อยากจะไปด้วยแต่ไปไม่ได้ได้แต่ขานว่า
"เจ้า...น้องจะรออยู่นี้เจ้า"
เด็กน้อยไม่รู้หรอกเวลานั้นมีกิ่งก่าตัวสีน้ำตาลอยู๋แถวๆบันไดบ้าน
แม่จ๋าก็เห็นแหละด้วยความเป็นเด็กน้อย
แม่เลยพูดเล่นๆกับเจ้ากิ่งก่าสีน้ำตาลแม่ว่า
"เจ้ากิ้งก่า..ฝากลูกฉันด้วยนะ..ฉันไม่ไปนานหรอก 
อย่าเพิ่งไปไหน ละ"
แม่จ๋าพูดเสร็จไม่รอคำตอบเดินหลุ่นๆๆจากไปพร้อมพี่สาว
แต่น่าแปลกเจ้ากิ้งก่าตัวนั้น กับอยู่นิ่งๆ
ไม่ขยับไปไหนตั้งแต่แม่ไป...
มันนอนอยู๋ตรงบันไดในขณะที่เด็กน้อยนั่งพิงเสาบ้าน..
ตามองไปทางประตูบ้านน
เวลาก็ผ่านไป.....ผ่านไป..ผ่านไป
และแม่จ๋าก็กลับมา...
พอแม่เข้ามาปุ๊บ....
แม่ก็เห็นเจ้ากิ่งก่านั่งเฝ้าเด็กน้อย...
แม่ก็พูดว่า"ไวเจ้ากิ้งก่า ฉันทำตามสัญญารึป่าวละบอกแล้วไม่นาน"
เจ้ากิ่งก่าก็คลานจากไป
เป็นสิ่งที่น่าแปลกใจมากที่กิ่งก่าจะมานั่งเฝ้าได้..
เด็กน้อยเองก็ไม่เคยรู้ละว่ากิ่งก่าเฝ้า
ทั้งบ้านมีแค่เด็กน้อยกับกิ้งก่า....เนี้ยถ้ามัยนี้คงมีออกเก็บตกกันละ
มันเหลือเชื่อ แม่จ๋ายังอึ๊งเลยตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่า
กิ้งก่าจะเฝ้าจริง....แต่กลับมามันก็ยังอยู่ตราบจนแม่เดินมาหาเด็กน้อย
มันถึงจากไป จะว่าไปกิ้งก่าก้อ ซื่อสัตย์ดี....
ทุกวันนี้แม่ยังล้อเด็กน้อยเลยว่า เด็กอะไรกิ้งก่าเฝ้าเป็นชั่วโมง
555+