สุขสันต์วันเกิด

ผีเสื้อกระพือปีก

วันนี้เป็นวันครบรอบที่ 29 ที่ได้ลืมตาดูโลก หรือที่เรียกง่ายๆ ว่าวันเกิด ที่จริงวันนี้ก็ไม่ได้พิเศษมากมายสำหรับผม เนื่องจากผมเกิดมาในแถบชนบทที่หนึ่งของจังหวัดอีสานตอนหนือ (เกี่ยวกันเหรอ) คือยังงี้คนชนบทหรือง่ายๆ คือคนบ้านนอก เขาไม่ค่อยจะจัดงานวันเกิดกันครับ อย่างดีก็แค่ตักบาตรตอนเช้าหรือไม่ถ้ามีเวลาหน่อยก็ไปทำบุญที่วัด เป็นอันเสร็จพิธี เรียบง่ายไม่ยุ่งยาก ผมถึงได้ไม่สนใจกับวันนี้มากนัก
        แล้วก็มีสิ่งที่ทำให้ผมได้รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่พิเศษกว่าวันปกติทั่วๆ ไปคือ ประมาณเวลาบ่ายโมงได้มีโทรศัพย์ดังขึ้นที่เครื่องผมดูที่หน้าจอก็มีคำว่า แม่ ขึ้นมา ตอนนั้นผมกำลังง่วนอยุ่กับงานที่ต้องสะสาง (วันอาทิตย์ผมก็ต้องทำงานด้วยครับไม่มีวันหยุด) แล้วผมก็วางมือมารับโทรศัพย์ แล้วคำพูดประโยคแรกที่คนในสายพูดกับผมคือ "สุขสันต์วันเกิด" ผมนิ่งอึ้งไปประมาณ 2 วินาที แล้วก็ตอบออกไปว่า"ครับ" ในใจตอนนั้นผมคิดว่ามันมันไม่ใช่คำอวยพรธรรมดาที่เราได้ฟังกันจนชินหู แต่มันกลับเป็นพรอันศักดิ์สิทธิ์ที่หาไม่ได้จากที่ไหนๆ บนโลกใบนี้ คำว่า สุขสันต์ ในความหมายของแม่ คืออยากให้ลูกมีความสุขซึ่งผมคิดว่าอาจจะเป็นความสุขที่สุดของผู้เป็นแม่ และคำว่า วันเกิด คือวันที่ผมเกิดมาครับ แต่ในความหมายของแม่ วันเกิดของผมคือวันที่แม่ต้องเจ็บมาก (ถึงผมไม่รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน) เพื่อที่จะนำลูกที่อยู่ในท้องออกมาดูโลกได้อย่างปลอดภัย หลังจากที่อุ้มท้องมานานถึง 9 เดือน และหลังจากนี้ต่อไป จะเลี้ยงดูเขายังไง ให้มีชีวิตอยุ่บนโลกนี้อย่างมีความสุข มันช่างเป็นภาระที่หนัก และยากลำบาก
        จากวันนั้นจนถึงวันนี้ 29  ปีแล้วครับ แต่ผมเชื่อว่าความรู้สึกวันนั้นกับวันนี้ของแม่ มันไม่แตกต่างกันเลย แม่ยังคงรักและห่วงใยผมอยู่เสมอ ไม่ว่าจะอยู่ทีไหน หรือไม่ว่าจะวันไหน แม่ก็ยังไม่เคยลืม
        หลังจากนั้นผมกับแม่ก็คุยกันไปหลายเรื่องผมจำได้ไม่หมด แต่ที่ยังฝั่งลึกอยู่ในใจผมตลอดไปคือ คำว่า สุขสันต์วันเกิด นี่ละครับ