คนบ้านเดียวกัน

สุรศรี

คนบ้านเดียวกัน
          เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะผมกำลังทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ในเช้าของวันจันทร์
          มาถ่ายรูปให้หน่อย เดี๋ยวนี้นะ   เสียงผู้อำนวยการดังขึ้น
          ครับ  ๆ  ไปเดี๋ยวนี้ครับ            ผมรับปากและรีบบึ่งมอเตอร์ไซด์คู่ชีพเข้าในหมู่บ้าน
           ไปถึงบ้านใต้เห็นรถยนต์ และมอเตอร์ไซด์จอดอยู่  4-  5 คัน ข้างถนน  เสียงไมโครโฟนดังมาจากท้ายรถยนต์ขององค์การบริหารส่วนตำบลโพธิ์หมากแข้ง
             ครับ เรากำลังรอท่านนายอำเภอเดินทางมามอบบ้านในโครงการบ้านท้องถิ่นไทยเทิดองค์ราชัน    ให้กับพี่น้องเรา  ถ้าพี่น้องที่อยู่ทางบ้านมีเวลาว่างก็ขอเรียนเชิญมาเป็นสักขีพยานในการมอบบ้านในครั้งนี้ได้   เสียงโฆษกดังผ่านเครื่องขยายเสียง
               ชาวบ้านบ้างปัดกวาดบ้าน บ้างยืนถือภาพของในหลวง ภาพป้ายพิธีมอบ  ที่เขียนจากแผ่นโฟม  และแผ่นโฟมที่ตัดเป็นรูปกุญแจบ้าน  ถุงผ้าห่มกันหนาวเตรียมรับมอบจากนายอำเภอ  ท่านปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล  สมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบล  ประจำบัวโคกใต้กุลีกุจอ กำลังจัดเตรียมแถวผู้คนที่จะร่วมพิธีถ่ายรูปพิธีมอบบ้านร่วมกัน
                บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังที่สองของตำบลโพธิ์หมากแข้งที่จัดสรรงบประมาณส่วนหนึ่งของ อบต.  มาสร้างให้  เป้นบ้านก่ออิฐชั้นเดียว  แต่ยังไม่ได้ฉาบปูน   มุงสังกะสี  ขนาดกว้างประมาณ  6  คูณ   5  เมตร  เจ้าของบ้านเป็นหญิงอายุประมาณ  40  ปี อาศัยอยู่กับลูกชาย อายุ  13 ปี  กำลังเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  1  ส่วนสามีทิ้งไปตั้งแต่ลูกชายยังเล็กอยู่  
              พี่น้องครับ ทางองค์การบริหารส่วนตำบลพยายามที่จัดสรรงบประมาณส่วนหนึ่งมาช่วยเหลือพี่น้องที่ยากจน  ด้อยโอกาส  เท่าที่จะช่วยเหลือได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขอให้พี่น้อง อย่าเกี่ยวข้องกับยาเสพติดและการพนัน  และช่วยเหลือตนเองด้วย เพราะถ้าลำพังเราจะรองบประมาณจากทางการเพียงอย่างเดียวก็คงไม่ไหว  
                   นายอำเภอพูดก่อนที่จะทำพิธีมอบและถ่ายรูปร่วมกัน  ทั้งนายกองค์การบริหารส่วนตำบลโพธิ์หมากแข้ง  เจ้าหน้าที่จากทางอำเภอ  สมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบล  ผู้ใหญ่บ้านและผู้อำนวยการโรงเรียน
                  ทางองค์การบริหารส่วนตำบลได้ไปมอบบ้านในโครงการอีกหลังหนึ่งให้กับราษฎรที่ยากจน
และก่อนที่ทุกคนจะเดินทางกลับทางโฆษกก็ได้ประกาศบอกพวกเราให้เข้าไปร่วมพิธีมอบสังกะสีให้ราษฎรอีกหลังหนึ่งซึ่งอยู่ตรงข้ามถนนเดินไปอีกประมาณ  50  เมตร  เป็นบ้านหลังเล็ก  ๆ  มุงสังกะสีเก่า  ๆ  เป็นรูโหว่ และรอยทะลุ เพราะเก่ามากแล้ว ห้องน้ำ อยู่ข้าง  ๆ  เป้นห้องน้ำเล็ก  ๆ  หลังใหม่ เขียนบอกว่าเป็นห้องน้ำในโครงการเดียวกัน
                  คุณป้าอยู่กับใครครับ   นายอำเภอถามเจ้าของบ้าน
                  อยู่คนเดียวจ้ะ     คุณป้าตอบ  
                  แล้วสามี  ลูกเต้าไปไหนหละ  
                  ลูกสาวและสามีเสียชีวิตแล้วครับ   สมาชิก อบต. เจ้าของท้องที่ชิงตอบก่อนคุณป้า
                   คุณป้าอยู่คนเดียว  ข้าวปลาอาหารอาศัยน้องชายที่ปลูกบ้านอยู่ข้าง ๆ  ช่วยหุงหาให้ครับ
                   อ้าวทำไมหละ ท่านอบต.  นายอำเภอทำท่าสงสัย
                    คุณป้าเป็นอัมพาตครึ่งท่อน เดินเหินไม่ได้ครับ   ท่าน อบต. อธิบาย
                    อ้าวเหรอ  นายอำเภอทำหน้าเหรอหรา
             ปลัดสมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบลช่วยจัดแจงให้เจ้าหน้าที่และผู้ใหญ่บ้านขึ้นไปนั่งร่วมกับคุณยาย  ส่วนหนึ่งก็ยืนข้างล่างข้าง ๆ บันไดบ้านร่วมกับนายอำเภอเพื่อถ่ายรูปพิธีมอบโดยนายอำเภอและทุกคนยื่นมือจับสังกะสีหันหน้ามามองกล้องถ่ายรูป  อีกหลายคนก็ยืนข้าง ๆ
                    ผมกับผู้อำนวยการเดินออกมาที่ถนนเตรียมกลับไปทำงานต่อ  ก่อนที่ที่จะสตาร์ทรถออกมาก็ได้ยินเสียงนายอำเภอเรียกผู้ใหญ่บ้านและเจ้าหน้าที่เข้าไปพูดคุย
                     ท่านผู้ใหญ่ชาวบ้านเขายากจนขนาดนี้แล้วทำไมคุณไม่รายงานให้ผมทราบ มัวทำอะไรอยู่
ผมมาอยู่นี่เกือบจะสองปีแล้วถ้าผมไม่มาเห็นด้วยสองตาตนเองผมก็คงไม่ทราบว่าราษฎรในท้องที่ของผมยากจนขนาดนี้หรือ  รู้ใหมถ้าสือมวลชนเขารู้  เขาเอาไปลงข่าวมันจะเกิดอะไรขึ้น  คุณจะกลายเป็นจำเลยที่หนึ่ง  ผมจะเป็นจำเลยที่สองโทษฐานปล่อยปะละเลยให้ราษฎรที่ยากจนด้อยโอกาส และพิการ ต้องอยู่อย่างแร้นแค้นลำบากช่วยเหลือตนเองไม่ได้  โดยที่คุณและผมไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเขาเลย  
                ผู้ใหญ่บ้านและเจ้าหน้าทีหน้าซีดยืนสงบนิ่งไม่กล้าสบตากับนายอำเภอ ก่อนที่ท่านจะขึ้นรถจากไป
                        ท่านนายอำเภอพูดถูกผมเองต่างหากที่อยู่ที่นี่มายี่สิบกว่าปี  ผมเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านเรายังมีคนที่ด้อยโอกาสกว่าเรา  ยากจนกว่าเรา  ซ้ำยังมาพิการช่วยเหลือตนเองแทบไม่ได้หลงเหลือให้เห็นอยู่
ทั้ง ๆ ชุมชนแห่งนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมายคนบ้านเดียวกันแท้  ๆ  ผมอยากให้คนที่บอกว่าตนเองยากจน  ตัวเองด้อยโอกาส มาเห็นสภาพของคุณป้าเช่นวันนี้เหลือเกิน  เขายากจนยังมีคนที่ยากจนกว่าและคนที่ด้อยโอกาสยังมีคนที่ด้อยโอกาสกว่า