คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ที่ชีวิตของคนที่ขาดพ่ออย่างเรา จะรู้สึกคว้างๆในวันที่เรียกว่า 'วันพ่อ' ตั้งแต่จำความได้ ... เราเห็นรูปของผู้ชายคนหนึ่งใส่กรอบตั้งอยู่ที่บ้าน ทุกคนบอกกับเราว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่เราต้องเรียกว่า'พ่อ'...... มันน่าเศร้ารึเปล่าล่ะ เราไม่เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับพ่อ นอกเหนือไปจากรูปถ่ายเพียงไม่กี่ใบ และเรื่องราวที่คนในบ้านเล่าให้ฟัง ไม่เคยรู้ ไม่เคยสัมผัส ว่าความอบอุ่นจากอ้อมกอดของคนที่เรียกว่า'พ่อ' มันอุ่น และสุขแค่ไหน ตอนเป็นเด็ก เคยนึกโกรธ และน้อยใจที่พ่อด่วนทิ้งเราไปตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ ความคิดตามประสาเด็ก ไม่รู้หรอกว่าเรื่องราวเป็นยังงัย รู้แค่นึกโกรธที่ด่วนทิ้งเราไป....ทั้งที่จริง สิ่งที่มาพรากผู้ชายคนนั้นไปจากเรา มันเป็นสิ่งที่นอกเหนือการควบคุม....ความตาย คือสิ่งที่พรากผู้ชายคนนั้นไปจากเรา...ถ้าพ่อเลือกได้ พ่อก็คงอยากอยู่กับเราทุกๆวันเหมือนกันนั่นแหละ T_T ไม่แปลกเลยใช่ไหม .... ที่บรรยากาศวันพ่อ จะทำให้เราเศร้าได้ขนาดนี้... สุข เศร้า เหงา คิดถึง.....
6 ธันวาคม 2552 22:07 น. - comment id 111358
......สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ ....
6 ธันวาคม 2552 23:46 น. - comment id 111367
หวัดดีค่ะ...
7 ธันวาคม 2552 13:14 น. - comment id 111382
ตอนนี้เฌอเอง ทั้งวันพ่อ และวันแม่ ล้วนเงียบเหงาค่ะ
7 ธันวาคม 2552 14:37 น. - comment id 111388
ไม่แปลกค่ะ....เข้ามาอยู่เป้นเพื่อนน๊า
7 ธันวาคม 2552 15:59 น. - comment id 111401
ขอบคุณทุกคนค่ะ... บางอย่างก็นอกเหนือการควบคุมของเรานะคะ พยายามทำความเข้าใจ และยอมรับมันอยู่ แต่ก็รู้สึกดีว่า มิตรภาพดีๆที่ใครว่าหากันแสนยากเย็น... แต่เรากลับได้รับมันอย่างง่ายดาย แม้แต่คนที่เราไม่เคยพบปะกันเลยก็ตาม
7 ธันวาคม 2552 16:59 น. - comment id 111415
อย่าเศร้าเลยจ้า ยังไงเสียแม้จะไม่เคยเห็นพ่อ แต่พ่อก็เห็นเรา พ่อมองลูกสาวตัวน้อยอยู่บนฟากฟ้าอยู่ค่ะ
7 ธันวาคม 2552 23:11 น. - comment id 111664
ที่นี้มีมิตรภาพดีๆให้กันเสมอค่ะ เลิกเศร้านะคะ
8 ธันวาคม 2552 01:50 น. - comment id 111665
ถึงจะไม่มีท่าน แต่เราก็ภูมิใจที่เป็นลูกท่านนะคะ.... เพราะถ้าไม่มีท่าน ก็คงไม่มีเราในวันนี้