บันทึกลับ (สุดยอด)

สุรศรี

สมุดจ๋า
                 เธอคงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในยามที่ฉันเหงาเศร้าเช่นนี้  เธอพอมีเวลาที่จะรับฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ไหมนะ ขอเวลาให้ฉันสักหน่อยนะเพราะว่าฉันไม่มีใครที่ดีกว่าเธออีกแล้ว
                   ฉันยอมรับว่าฉันอ่อนแอเกินไปที่จะรับภาระสิ่งที่ถาโถมเข้ามาใสตัวฉันในขณะนี้ แต่ละเรื่อง แต่ละวันมันหนักหนาสาหัสเอาการทีเดียว
                     ฉันยอมรับว่าตนเองขาดความรักความอบอุ่นที่เพียงพอตั้งแต่ยังเด็ก พอโตขึ้นฉันถึงรู้ว่ามันเป็นปมด้อยของฉันอย่างมหันต์ทีเดียว   ฉันไม่สามารถแสดงออกให้คนอื่นรู้ได้  แต่ละวันฉันต้องกลบเกลื่อนปิดบังคนอื่นอยู่เงียบ ๆ
                       สมุดจ๋า  การที่คน ๆหนึ่งมีครอบครัวอยู่แล้วมีใจให้อีกคนหนึ่งเธอว่ามันผิดมากไหม  ฉันกำลังจะบอกเธอว่า เมื่อไม่นานมานี้  ฉันเกิดความรู้สึกแปลก ๆ กับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง  คิดถึงเขายามเขาไม่อยู่  อยากอยู่ใกล้ ๆ เขา  มันรู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้  ฉันอยากทำงานร่วมกับเขา   ไม่อยากให้มันมีวันหยุดเราจะได้อยู่ด้วยกันนาน ๆ  ดูสิเธอว่ามันน่าอายแค่ไหนมันบ้าแค่ไหน  วันเวลาทำให้เราเรียนรู้นิสัยของกันและกันสนิทกัน  แคร์ในความรู้ของกันและกัน  ให้เกียรติกัน   ช่วยเหลือกัน  เติมเต็มในสิ่งที่ขาดให้กัน   เวลาว่างเราคุยกันทางโทรศัพท์  เขาเป็นคนแปลกมากเท่าที่ฉันเคยพบมา    เขาเป็นคนที่มีเพื่อนมากมายทุกเพศทุกวัยทุกระดับ  ซึ่งตรงข้ามกับฉันมีเพื่อนแท้เพียงไม่กี่คน   เขาเป็นคนอารมณ์ดี  ร่าเริง   คุยสนุก เข้ากับทุกคน ได้ดี  ซึ่งตรงข้ามกับฉันอีกนั่นแหละ
                       ทุกครั้งที่เขาคุยโทรศัพท์ฉันจะทำเป็นไม่สนใจเขา    ซึ่งวันหนึ่ง ๆ เขาจะรับโทรศัพท์เยอะมาก
จนฉันออกจะรำคาญ   ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวด้วยความอิจฉาคนที่คุยกับเขา  ไม่อยากให้เขาคุยกับใครนาน  ๆ  ฉันหึงเขาฉันหวงเขา    ดูสิสมุดจ๋ามันบ้าแค่ไหน   รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาทั้งสิ้น  เขาคงรูว่าฉันคิดอย่างไรกับเขา จากสิ่งที่ฉันแสดงออกมา   เพราะมันคงปิดบังเขาไม่ได้หรอก เขารู้
                       ครั้งหนึ่งสมุดจ๋าวันเกิดเขาที่ผ่านมาเขาบอกว่ามีเพื่อน ๆ จัดงานวันเกิดให้เขา   ซื้อเค้กให้เขา          เขาไม่ได้จัดเอง  เขามีหน้าที่ไปเป่าเค้กและร่วมสังสรรค์กับเพื่อน อย่างน้อยก็สองงาน  แต่กับฉันฉันทำได้แค่เพียงตักบาตรในตอนเช้า และอวยพรวันเกิดทางโทรศัพท์ให้เขามีความสุข    รู้ไหมฉันอวยพรให้ฉันได้พบเขาตลอดไปทั้งชาตินี้และชาติหน้า     หน้าด้านมากใช่ไหม  ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันตาบอด  หูหนวกและกำลังจะเป็นใบเพราะโรคความรักมันเข้าตาฉัน 
                       ฉันรักเขามาก  จนในที่สุดฉันเป็นฝ่ายบอกรักเขาเองแหละ   เขาไม่แสดงความรู้สึกอะไรต่อสิ่งที่ฉันพูดออกไป   ฉันไม่ต้องการอะไรจากเขาเลย  นอกจากให้เขารับรู้ในสิ่งที่ฉันรู้สึกกับเขา    ฉันต้องการเพียงแค่รักเขาให้นาน   นานที่สุดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม  ไม่เคยคิดที่จะทิ้งครอบครัวแล้วหนีไปอยู่กับเขา     ฉันไม่เห็นแก่ตัวขนาดนั้นหรอก  ฉันรู้ดีว่าฉันเป็นใครมีความต้องการ
แค่ไหน
                    สมุดจ๋าฉันรู้ว่ามันผิด    มันไม่สมควร    แต่ฉันก็ทรยศต่อความรู้สึกตัวเองไม่ได้  ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้ทำผิดอะไรมากมายนี่นา   เราอยู่ในกรอบกติกามาตลอด  ไม่เคยคิดล่วงเกิน   เราให้เกียรติกันและให้เกียรติตัวเราเองเสมอ
                 สมุดจ๋า อย่างที่ฉันบอกไปฉันเป็นโรคภูมิแพ้ในใจตัวเองอยู่ใกล้ใครที่เขาดีกับฉันมาก  ๆ ไม่ได้ฉันจะอดรักเขาไม่ได้    ผลที่ฉันได้รับก็คือความเจ็บปวดเพราะมันเป็นไปไม่ได้หรอกในสิ่งที่ตนเองคิดตนเองรู้สึกที่แสดงออกมาต่อคนคนนั้น    อย่าถามฉันนะว่าฉันจะทำอย่างไรต่อไปดี    ฉันไม่ได้คิดวางแผนอะไรเลย   ก็แค่ในตอนเช้าของวันทำงานฉัน    ได้ทำงานร่วมกับเขาอยู่ใกล้เขา  และยิ้มให้กันแค่นั้นก็พอแล้ว
                       นะฉันได้บอกได้สารภาพกับเธอแค่นี้ฉันก็นอนหลับแล้วหละ 
                       สัญญานะว่าเธอจะไม่นำเรื่องนี้ไปบอกให้ใครเขารู้  
ฉันไว้ใจเธอนะ
                                                                                            รักเธอเสมอ
                                                                                            คนอ่อนแอ
    ปล.   วันเสาร์นี้เขาชวนฉันไปเที่ยวที่บ้านเขาด้วยหละ  เธอว่าฉันควรจะรับปากเขาดีไหม