เทียนไข.. กับชีวิต

เด็กกล่อง

มีครั้งนึงที่บ้านไฟดับ ฝนตก ลมแรง
..แรงจนอาคารไหว..
นั่งดูทีวีอยู่เพลิน ๆ อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีใครเอาถุงสีดำมาคลุมหัว
มืดขนาดนั้น (รึตัวเองขาดวิตามินก็ไม่รู้)
อยู่บ้านคนเดียวอีกต่างหาก
คิดดูสิ ผู้ชายตัวน้อย ๆ ถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว แถมไฟดับ อะไรมันจะซวยขนาดนั้น
รอซักพักให้ตาเริ่มชินกับความมืด แล้วก็เดินคลำ ๆ ไปหาเทียนไข เตะนู่นเตะนี่ไปตามทาง (เตะราวแขวนผ้าล้มอีกต่างหาก คิด
ในใจว่า พรุ่งนี้เช้าต้องตื่นมาเก็บ ไม่งั้นโดนเล่นแน่ ๆ กรู)
ยังดีที่ซื้อเทียนไขเก็บไว้ตั้งแต่ครั้งทำค่ายพัฒน์ อันใหญ่ยังกะเทียนพรรษา (คนทำค่ายคงนึกออก ขนาดเดียวกับที่ใช้เปิดใจคืนสุด
ท้าย)
พอเจอเทียน ให้ตายเถอะพระคุณรุนช่อง ดันไม่มีไฟแช็ค จะจุดกะเตาก็ไม่ได้ บนคอนโดห้ามใช้เตาแก๊ส
คลำเข้าไปในห้องพ่อ บุญแท้ ๆ ที่เจอไม้ขีดกลักนึง ไม่รู้เก็บไว้ตั้งแต่สมัยไหนแล้ว
จุดเทียนเสร็จแล้ว ถือเทียนกลับมานั่งที่เดิม (แล้วจะจุดหาพระแสงอะไร)
เลยได้โอกาสนั่งคิด...
-----------------------------------
เทียนไข.. มีความพิเศษในตัวมันเอง
ให้ความสว่างกับคนที่ถือมัน ปกป้องและดูแลมันเท่านั้น
ถ้าเราเดินถือเทียนแบบไม่ป้อง ซักพักเทียนก็จะดับ
.. ดับเพราะลมที่เกิดจากการเดินของเรา ..
บางอย่างในชีวิตของเราก็เหมือนเทียนไขเล่มเล็ก ๆ เล่นนึง
ถ้าเราจุดมันขึ้นมา มันก็จะให้ความสว่างกับเรา ในยามที่เราต้องอยู่ในความมืด
แต่ถ้าเราไม่รักษามัน ไม่ดูแลมันไปตลอดการเดินทางของเรา
.. ซักพักมันก็จะดับ ..
แล้วคุณล่ะ?
เจอเทียนเล่มนั้นแล้วหรือยัง?
แล้วถ้าเจอ..
คุณจะดูแลมันไปตลอดการเดินทางของคุณหรือเปล่า