เดือนกรกฎาคมช่างเป็นเดือนที่วุ่นจนรู้สึกเหมือนชีวิตติดอยู่กับใยแมงมุมซะจริง แต่เดือนกรกฎาคมของปีนี้ก็เป็นปีที่อบอุ่นและมีความสุขมากที่สุดเช่นกัน๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๒ วันนี้จะได้เจอน้าและเด็กๆ ที่ไปเรียนต่อ ต.ป.ท แล้ว ปิดเทอมปุ๊บก็กลับมาปั๊บ แม้จะแค่ไม่กี่เดือนที่เพิ่งจากกันแต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับหัวใจ เวลาที่คิดถึงใครอีกฝั่งฟ้า ช่วงเวลาที่เราต้องอยู่กันคนละประเทศ คนละเวลา คนละอากาศ มันช่างเหมือนกับว่า มีใครสักคนบนฟ้าจับพวกเราแยกจากกันแต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถสร้างความแตกต่างได้คือ "ความคิดถึง"
๒๐--๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๒ พวกเราตระเวณไปกินอาหารไทยร้านประจำที่พวกเราเคยไปกินด้วยกันบ่อยๆตอนที่อยู่ด้วยกัน ไม่มีโปรแกรมทำอาหาร...เพราะ น้าบอกว่า อยากมาพักผ่อนและอยากเก็บเกี่ยวความสุข ความทรงจำทุกอย่าง ช่วงขณะที่อยู่เมืองไทยไว้ให้มากที่สุด น้าบอกว่า....รักเมืองไทยขึ้นอีกเยอะเลย...และเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีอารมณ์อ่อนไหวและเข้าใจคำว่า home sick ตอนนี้เอง บ้านเราดีที่สุด แผ่นดินไทยอบอุ่นที่สุด ประเทศไทยดีที่สุด คำเหล่านี้พรั่งพรูออกมาจากปากน้าทุกครั้งที่เราคุยกัน ประเทศเราอาจไม่ใช่ ประเทศที่รวยที่สุด ประเทศที่สงบที่สุด ประเทศที่สวยที่สุด ประเทศที่สะอาดที่สุด ประเทศที่ใหญ่ที่สุด ประเทศที่เจริญที่สุด แต่ก็เป็นที่สุดในหัวใจของพวกเรา
แม้ความเจริญจะมาเยือนถิ่นฐานของพวกเรา จนรู้สึกว่าตั้งรับไม่ทัน แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเราจะคงไว้และสอนลูกหลานรุ่นต่อๆไปคือ......"สำนึกรักบ้านเกิด"
โคลอน 14 ส.ค. 2552 13:05 น. - ID 10374 
1715
14
0
14 สิงหาคม 2552 13:07 น. - comment id 107228
ที่ 1
14 สิงหาคม 2552 13:10 น. - comment id 107229
ช่าย ช่วงนี้เปนข่วงที่ญาติๆในต่างแดนมาเยี่ยมเยอะ จนแบ่งเวลาไม่ทัน อิอิ เล่นมาทีพร้อมๆกันแยกร่างไม่ถูกเลย และในที่สุด ไม่ว่าเขาจะรักที่นี่แค่ไหน เขาก็กลับไปอยู่ดี เพราะอะไรหว่า อิอิ
14 สิงหาคม 2552 13:33 น. - comment id 107230
ยาแก้ปวด แต่ถ้าให้เลือก...ทุกคนก็จะเลือกอยู่บ้านเกิด แผ่นดินแม่ และไม่จากไปไหนแน่นอนร้อยปูเซ็ง
ใช่ป่ะ...อิอิ เคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า คนเราเลือกสถานที่เกิดไม่ได้แต่เลือกเรือนตายได้มั๊ย หลายคนที่ไม่ได้เกิดบนแผ่นดินไทย หากแต่เลือกที่จะตายบนแผ่นดินไทย ถ้าจะให้ดีหลายคนคงอยากจะให้บ้านเกิดและเรือนตายเป็นสถานที่เดียวกัน แต่ใครกันหนอจะกำหนด
สบายดีมั๊ยจ๊ะ ยาแก้ปวด......ฝนไม่ได้ไปเยี่ยมเยือนใครนะช่วงนี้...คงสิงสถิตย์อยู่แถวนี้แหละ...อิอิ
14 สิงหาคม 2552 15:01 น. - comment id 107233
อ่านเรื่องเล่าแล้วประทับใจค่ะคุณฝน เดให้ข้อย"คึดฮอดบ้าน" ขึ้นมาเลย คิดถึงสภาพวิถีชีวิตตอนอยู่ที่บ้าน เคยเดินเข้าป่ากับพี่ๆ เก็บใบตองกุงมา แล้วเอาไปใส่ดอกไม้ป่า ที่เกิดขึ้นแถวๆนั้น กลับมาบ้านให้แม่ แม่ยิ้มและบอกให้ไปล้างมือ เพราะใบตองกุง มันจะมีขนเล็กๆอยู่ กลัวว่าเราจะคัน ที่ปลายนา พ่อทำกระต๊อบเล็กๆ ไว้ให้ลูกๆไปนั่งเล่น แต่ตอนนี้ ไม่มีแล้ว ป่าที่เคยอุดมสมบูรณ์ พวกนายทุนก็มากว้านซื้อ หากติดริมถนน เขาก็ทำเป็นรีสอร์ต ทั้งๆที่สถานที่เช่นนั้น ไม่น่าจะทำเลยค่ะ เนาะ ว่าไปก็ยิ่งทำให้หวงแหนแผ่นดินนี้ขึ้นมากๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีๆจ้า
14 สิงหาคม 2552 16:02 น. - comment id 107234
กลับบ้านก่อนนะป้า.. เดี๋ยวค่อยเข้ามาอ่านว่าเล่าอะไร
14 สิงหาคม 2552 16:32 น. - comment id 107235
เป็นเรื่องเล่าที่ใกล้ตัวมากๆเลย อบอุ่นในหมู่ญาติ บรรยากาศรอบๆตัว และจิตสำนึกรักบ้านเกิด เฌอเคยไปต่างแดนไม่กี่วันคิดถึงเมืองไทยมาก นั่งนับวันถอยหลังเลยนะ แระรู้ป่าว พี่เค้ากะหลานเค้าจะกลับมางานแต่งญาติเค้าด้วยแหละ เร็วๆนี้ พวกเราทุกคนตื่นเต้นกันมากๆเลย คิดถึงมาก พี่สาวก็บ่นคิดถึงเมืองไทย คิดถึงพี่น้องเสมอ ออนคุยกันบ้าง โทรทางไกลกันบ้าง แต่เรามีสำนึกรักบ้านเกิดเหมือนกันเนาะ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟ
14 สิงหาคม 2552 17:11 น. - comment id 107237
มาโม้ต่อ อิ พี่สาวเค้าก็มีครอบครัวอยู่ที่เมกา จะสบายยังไง เขาก็บ่นว่า สู้อยู่บ้านเราไม่ได้ เขาเลยไม่ยอมโอนสัญชาติ พี่จะทำอาหารไทย ก๋วยเตี๋ยวให้หลานๆกินบ่อยค่ะ เวลากลับมาทีจะให้ทำส้มตำแบบอีสาน ใส่ปลาร้า ปลานึ่ง พอกลับไปที พี่จะแอบเอาเมล็ดกระถินซุกไว้ในกระเป๋าเงินไปปลูกด้วย เห็นบอกว่าปลูดขึ้นด้วยนะตัวเอง ไปแระ
14 สิงหาคม 2552 17:42 น. - comment id 107238
***แก้วประภัสสร*** นั่นสิน๊อ....บรรยากาศริมแม่น้ำโขงก็เริ่มเปลี่ยนไป....จากที่เคยดูสงบก็กลับเป็นดูพลุกพล่านโดยเฉพาะเวลาที่เรือจีนมาเทียบท่าขนส่งสินค้า นักเดินทางที่มาเยือนเชียงแสนจากที่แต่ก่อนมีแต่นักท่องเที่ยวจริงๆ ต่อไปก็คงจะมีทั้งนักพนัน นักเสี่ยงโชค นักธุรกิจต่างถิ่นต่างเมืองเข้ามามากขึ้น...คิดๆแล้วมันน่าใจหายนะแบม***ป้าอิอิ*** คิดถึงจังเลยป้า....สบายดีมั๊ย.... รักษาสุขภาพด้วยเน้อ
คิดถึงเสมอ
14 สิงหาคม 2552 18:07 น. - comment id 107239
อ่านแล้วอุ่นจังค่ะ บรรยากาศเปลี่ยนแปลงไป สภาพแวดล้อมก็เปลี่ยนไป เป็นทุกที่ทุกมุม ของบ้านเราแล้ว ภาคตะวันออกก็ถูกซื้อไปเยอะแล้วนะ คิดถึงคุณจัง
14 สิงหาคม 2552 18:27 น. - comment id 107242
.... อ้าว มาไม่ทันเจ้าของบ้านแฮะ... ก็เค้างานยุ่งอ่ะ คุณฝน อย่างอนน๊า
อ่านแล้วแอบยิ้มคะ ขำตอนที่ยายไม่ล้างมือ แต่เตรียมตัวนอน อิอิ ไว้จะแว่บมาใหม่เนอะ ...........
14 สิงหาคม 2552 18:47 น. - comment id 107243
คุณน้องโคลอนไปต่างประเทศเหรอครับ ไปอีกเมื่อไหร่จะได้ฝากแจ่วบองใส่กล่องคอมไปให้กินจ้า
14 สิงหาคม 2552 18:47 น. - comment id 107244
14 สิงหาคม 2552 21:41 น. - comment id 107245
ถึงแม้ว่าประเทศเราจะไม่ได้รวยที่สุด แต่เชื่อมั๊ยคะว่า ไม่มีที่ไหนในโลก อบอุ่นและน่าอยู่เท่าประเทศไทยเลย จริง ๆ นะคะ
14 สิงหาคม 2552 21:41 น. - comment id 107246
ง่ะ... เพิ่งเข้าเนตมาจิ้ แถมง่วงอีกตะหาก พรุ่งนี้ถ้าปั่นงานเสร็จจะเข้ามาอ่านเจงๆ แระ มีงานสำคัญต้องไปประชุมกับฝรั่ง ลืมไปแระว่าพูดฝรั่งยังไง งิงิ
14 สิงหาคม 2552 23:01 น. - comment id 107248
16 สิงหาคม 2552 10:14 น. - comment id 107288
คิดถึงบ้าน..เนาะ ไม่มีที่แห่งไหน..จะสุขใจเท่าบ้านเรา สุขอย่าได้สร่าง ไมตรีจิตมิตรอักษร
16 สิงหาคม 2552 11:07 น. - comment id 107294
ความเปลี่ยนแปลงบางอย่างก็สร้างความสุขแต่บางอย่างก็ทำให้ชีวิตเราต้องเปลี่ยนไปเป็นสุขบ้างทุกข์บ้าง....
16 สิงหาคม 2552 12:23 น. - comment id 107297
มี น้า 1 น้า 2 น้า 3 แล้วมีองค์ชาย 4 กับองค์ชาย 14 ด้วยป่ะสบายดีนะ
17 สิงหาคม 2552 10:42 น. - comment id 107312
อาทิตย์ที่แล้วที่บ้านก็รวมตัวกันแบบนี้ค่ะ เสียดายที่ไม่ได้ไปกับพี่ๆน้องๆด้วยค่ะ
17 สิงหาคม 2552 13:24 น. - comment id 107316
วันนี้ฝนตกค่ะ คิดถึงคนที่ชื่อฝนจัง ดีใจนะ ที่ได้เข้ามาแล้วเจอเรื่องสั้นของคุณฝน ความสำนึกรักบ้านเกิดของคุณฝนแรงจริงๆ ต้องอย่างนี้สิ ที่บ้านคุณตั๊กเหมือนกันค่ะ เมื่อก่อนถ้าหาก บรรพบุรุษยกที่ดินติดชายทะเลให้ใคร ความหมายคือคนนั้นไม่เป็นที่โปรดปราฯ แต่ถ้ายกที่ดินที่ทำสวนไร่นาได้ นั่นเท่ากับเป็นคนโปรด ปัจจุบันใครได้ที่ดินติดชายทะเล เป็นเศรษฐีไม่รู้ตัว สังคมเปลี่ยนไป
17 สิงหาคม 2552 13:25 น. - comment id 107317
จ๊ะอึ๊ยยยส์......... พิมพ์คำว่า โปรดปราน ออกมาเป็นโปรดปราฯ ให้มันได้อย่างนี้สิเรา
17 สิงหาคม 2552 17:28 น. - comment id 107320
ไม่มีที่ไหนอุ่นใจเท่าเมืองไทยที่เราเกิดค่ะ คุณโคลอน
18 สิงหาคม 2552 09:12 น. - comment id 107326
รักเมืองไทย แต่ก็อยากไปเที่ยวเมืองนอกบ้างค่ะ อยากเห็นสิ่งใหม่ๆบ้าง แต่เมืองไทยก็ยังไปไม่ครบเลยค่ะ
20 สิงหาคม 2552 16:23 น. - comment id 107362
***แมงกุ๊ดจี่***555นั่นสิ...เวลากินข้าวยายจะกินข้างเดียวนะ...อีกข้างเก็บไว้ทำพรื้อนิ...อิอิ
***คนบนเกาะ*** อิอิ....ไป ต.จ.ว อ่ะค่ะ หาใช่ ต.ป.ท ไม่
ปล.วิธีฟื้นฟามจำที่ดี ก็หาแควนฝรั่งเลยดิป้าฯ
***ลักษณ์*** ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ...
.... ***คอนพูทน*** ใช่แล้วค่ะ ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเราอีกแล้ว สุขอย่าได้สร่าง ไมตรีจิตมิตรอักษร
***เพียงพลิ้ว***
20 สิงหาคม 2552 23:19 น. - comment id 107379
20 สิงหาคม 2552 23:55 น. - comment id 107381
21 สิงหาคม 2552 13:01 น. - comment id 107393
24 สิงหาคม 2552 14:28 น. - comment id 107461
ดีจังเลย
24 สิงหาคม 2552 17:42 น. - comment id 107463
***ป้าอิอิ*** หน้าตาไม่ค่อยเสบยเลยนะเนี่ย....ไปประชุมกะฝรั่งวันนั้นเล่นเอาไม่อยากสปีคเลยเหรอ...อิอิ...เพราะเพื่อนบ้านของ ดคลอน กับ ยาย เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ญาติพี่น้องกันเหมือนแต่ก่อนแล้วแต่กลายเป็นคนต่างถิ่นและต่างชาติแทน.....ใจหายจัง....อยู่ในวงล้อมของคนไม่รู้จักทีละนิด.....ในแผ่นดินถิ่นเกิดของตัวเอง
13 กันยายน 2552 15:01 น. - comment id 107985
จุดหมายปลายทางในหัวใจ ชัดเจนในทันทีที่มีเธออยู่ รู้เลยว่าฉัน เกิดมาเพื่อรักเธอ เพียงคนเดียวเท่านั้น สิ่งอื่นใด มันก็ไม่สำคัญ หากวันไหน เธอ มองเห็นหัวใจฉัน เธอจะรู้ว่ามันเกิดมาเพื่อรักเธอ ............................................................ เพลงนี้ใช่มั้ยที่บอกว่าเพราะ ไม่ได้มีจุดหมายปลายทางที่ไหนยังไงกับใครหรอก แค่อยากเขียนมาเล่าสู่กันฟัง(ตามชื่อเรื่อง) เผื่อมันจะมีจุดหมายปลายทางในหัวใจขึ้นมาบ้าง .. มาบ่นให้ฟังเฉยๆ ห้ามเก็บไปคิดต่อนะ เพราะเราก็หยุดความคิดไว้เท่านี้แหละ โคลอน
15 กันยายน 2552 10:40 น. - comment id 107986
^ ^ ^ ชงเอง ตบเองเรียบโร๊ย(ยังกะตระกร้อเนอะ...อิอิอิ)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ