ซู๊ดยอด

สะพั่งสะท้านไมภพ

ผมยืนมองยอดตึกระฟ้า บนดาดฟ้าชั้นสี่อาคารใหญ่แห่งหนึ่งในกรุงเทพ
ผมพ่นควันบุหรี่ออกไปเที่ยวแล้วเที่ยวเล่า
สายตามองออกไปยังตึกและครุ่นคิด
แม้ในยามกลางคืนเล่า
แบล๊คกราวน์สีมืดเป็นฉากหลังให้ตึกระฟ้าและแสงไฟหลากหลายระลานตาระยิบระยับยิ่งกว่าดวงดาว สวยเหลือเกิน 
สักพัก ก็ระลึกได้ถึงตนเอง ที่ไม่เคยกร้ำกรายไปในแนวตึกระฟ้าอย่างนั้น
ความจริงไม่เคยคิดที่จะเงยหน้าดู หรือมอง หรือฟัง ของสวยงาม
ใช่แล้วไม่มีเวลาเลย ไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ
แต่ทว่า สะพั่ง สะท้านไมภพ ระลึกได้อีกว่า
เมื่อก่อนผม คิดว่าเป็นลูกผู้ชาย จะต้องรู้ทุกเรื่องให้เจนจบจนสิ้น
แต่ทว่าเมื่อถึงวันนี้ เริ่มคิดได้แล้วว่า ที่ผ่านมามีบางเรื่องที่ไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนกลับเป็นสิ่งที่ดีกับตนเอง
ในบริบทที่แตกต่าง พฤติกรรมก็เปลี่ยนแปลงไป
ผมมองเห็นความชั่วร้ายที่ยิ่งกว่าที่ผมชั่วร้ายหลายๆเท่า
บางทีผมก็นึกขยะแขยงและเบื่อหน่ายเกินกว่าจะด่าบ่นก่นซ้ำซากอีกแล้ว
ได้แต่มองดูไปเรื่อยๆ 
วันนี้ก็หมดแรงที่จะทำงาน หมดกำลังใจทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่มีความกระตือรือร้นที่จะอ่านหนังสือเรื่องราวที่จะปลุกปลอบขวัญและกำลังใจ
มันหมดแรง
ควักบุหรี่ที่ราคาแพงแต่คุณภาพไทยมาดูดอีกมวลหนึ่ง
พอนึกได้ว่าตอนเย็นนี้ต้องกลับไปทำกับข้าวอร่อยๆให้ลูกเมียกิน
ฉับพลันอาการอ่อนเปลี้ยเพลียใจมอดมลายหายไป
มันกลับกลายเป็นความสนุก และรอผลเมื่อลูกเมียกินดื่มเสร็จแล้ว
อร่อย
หากคำๆนี้ได้ออกมาจากปากเมียและลูก
และนอกเหนือจากการทำงาน ตอนเช้า ก่อนไป และตอนเย็นหลังกลับมาแล้ว
การทำกับข้าวให้กับลูกเมียกิน มันเป็นการบอกรักอย่างจริงใจอย่างหนึ่ง
บางที คำว่าลูกผู้ชายที่ผ่านมามันไม่ค่อยจะมีค่าเสียแล้วในตอนนี้
ยามกินเหล้าก็ดูมีความสุขดี
แต่ทว่ายามนอนกอดเมียเนี่ยกลับมีความสุข เย็น สดชื่น ไม่ทรมาน และไม่มีเรื่องราว
ธรรมชาติย่อมพลั้งเผลอได้
แต่สาบาน ผมจะไม่ให้โอกาสมันอีก
นับแต่นี้ไป
ผมจะทำในสิ่งที่ซู๊ดยอดกับครอบครัว
ผมจะไม่สนใจอนาคตอันไร้สาระของการทำงาน
ผมจะไม่ใฝ่หาความรู้ที่แปลกประหลาดใดๆอีก
ผมจะทำกับข้าวเช้า ทำงาน ทำกับข้าวตอนเย็น หากมีเวลาว่างก็จะค้าขายผ่านอินเตอร์เน็ต
สิ่งที่ผ่านไปแล้วปล่อยให้ผ่านไป
แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นใหม่นี่ย่อมยากเย็นยิ่งกว่าที่จะให้ผ่านไปได้ด้วยดีไม่มีขาดตกบกพร่อง
ผมมีความรู้สึกว่า คำว่าลูกผู้ชายของตัวผม รู้สึกว่ามันจะมีอย่างจริงจังก็ตอนนี้เอง
ขอบคุณที่ติดตามผลงาน