ดินก้อนนี้มีสีอะไร?

กระบี่ใบไม้

.         วันนี้คือวันที่ 6 เมษายน เป็นวันหยุดคล้ายวันขึ้นครองราชของสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช พระปฐมกษัตริย์จักรีวงศ์แห่งราชอาณาจักรไทย
          ข้าพเจ้าพาร่างกายและจิตใจที่อ่อนล้าจากการทำงานกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว 
          ยามเช้า ณ ท้องทุ่งนาที่แห้งแล้งและกว้างใหญ่แห่งนี้ ข้าพเจ้าถือโอกาสออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์และรำลึกถึงความหลังเมื่อครั้งยังเป็นเด็กเลี้ยงวัวตัวน้อยๆ เที่ยววิ่งเล่นไปทั่วตามท้องทุ่ง
          อรุณรุ่งอันอบอุ่นระคนอ่อนโยนยังคงคลี่ห่มรัศมีไปยังท้องทุ่งนา ละลายสายหมอกยามเช้าให้สิ้นสูญไปพร้อมรับวันใหม่ที่ยังคงหอมกรุ่นสดชื่น
          หวัดดีครับลุง สบายดีมั้ยครับ ยังจำผมได้รึเปล่า?
          ข้าพเจ้าร้องทักชายสูงอายุคนหนึ่งที่เคยคุ้นหน้า แกคงนั่งเลี้ยงวัวอยู่ที่กระท่อมหลังโย้เย้ที่กลางทุ่งนา ข้าพเจ้ามองเลยไปยังวัวพันธ์ไทยตัวเล็ก ๆ ผอม ๆ ที่กำลังเล็มหญ้าอยู่สามสี่ตัว
          ข้าพเจ้าจำได้ว่าแกชื่อลุงหยัด มีบ้านอยู่แถวคุ้มร้อยเอ็ดนี้เอง
          ยังเลี้ยงวัวอยู่เหรอครับลุง?ข้าพเจ้าถือวิสาสะนั่งลงคุยข้างๆแก ชายผู้สูงอายุกว่าขยับตัวและยิ้มให้อย่างมีอัธยาศัย
          อ้าว....มึงลูกใครล่ะเนี่ย.....คุ้น ๆ หน้าอยู่
          ผมชื่อ........ ลูกแม่.............ที่อยู่บ้านสวนนี่ไง เมื่อก่อนนี้ผมมาเลี้ยงวัวอยู่ยังเคยเจอลุงอยู่เลย ลุงจำผมไม่ได้เหรอ?
          อ้าว....บัก..........เองเหรอ เอ้า มามานั่งก่อน แม้ ไม่เจอมึงนานเลย ไปทำอะไรที่ไหนมาเนี่ย....ทำงานทำการอะไรวะลุงหยัดรับไหว้ข้าพเจ้า พร้อมทักทายอย่างดีใจ
          อ๋อ.....ผมเรียนจบทำงานแล้วครับ อยู่บริษัท..........นี่เอง แล้วลุงละครับ สบายดีมั้ยครับ?
          ก็เรื่อยๆ ว่ะ ไอ้หนูเอ้ย...แกพูดจบก็พ่นควันยาสูบที่มวนด้วยใบจากออกมาเป็นสีเทาขโมง
          ตอนนี้วัวราคาดีมั้ยครับลุง?ข้าพเจ้าชวนคุยไปเรื่อย
          โอ้ยยย มันจะดีอะไรล่ะ ขนาดตัวแม่(ตัวเมีย)ยังแค่ตัวละสามสี่พันบาทเอง วัวน่ะมันถูกนักลูกเอ้ย...
          ฮ้า...ตัวนึงราคาแค่นี้เองเหรอครับ ผมเห็นเนื้อวัวในแผงที่ตลาดโลนึงก็ตกร้อยกว่าแล้ว...
          ลุงก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ...ลุงเป็นคนเลี้ยงเอง ยังไม่ค่อยได้มีโอกาสซื้อเนื้อวัวกินซักเท่าไหร่เลย
          เออ ลุง นุ กับ ยุทธ ลูกลุงยังอยู่มั้ยครับข้าพเจ้าถือโอกาสถามคร่าวคราวเพื่อนเก่า ที่เคยวิ่งเล่นเป็นเด็กเลี้ยงวัวด้วยกัน
          อ้ายนุมันหายไปเป็นปีแล้วล่ะลุงหยัดพูดพร้อมกับแววตาที่เศร้าสลดลง 
          เค้าพามันไปประท้วงอะไรกับกลุ่มเสื้อแดงเสื้อเหลืองก็ไม่รู้ ตอนแรกเห็นว่าเค้าให้วันละห้าร้อยบาทนี่แหละ นี่ก็ปีกว่าแล้วมันยังไม่กลับมาเลย กูก็ไม่รู้ว่ามันเป็นตายร้ายดียังไง
          อ้าว มันไม่เคยติดต่อมาเลยเหรอครับข้าพเจ้าร้องถามอย่างงง ๆ
          ฮื้อ ส่วน อ้ายยุทธมันก็อยู่บ้านเรานี่แหละ นี่ก็ตีกันบ้านแตก อ้ายผัวก็ข้างสีแดง อีเมียก็ข้างสีเหลือง เฮ้อ เวรกรรมอะไรก็ไม่รู้ ไอ้พวกที่กรุงเทพฯตีกัน ไม่ว่าฝ่ายไหนแพ้ชนะกูก็เห็นที่บ้านเรายากจนอยู่เหมือนเก่า.....
                                
          ตอนนี้เป็นยามสายมากแล้ว ข้าพเจ้าเดินผ่านท้องนาที่ยังคงแห้งผากกลับบ้านอย่างช้า ๆ  แสงแดดยามสายสะท้อนรอยแตกของผืนแผ่นดินที่กลางท้องนาให้เห็นอย่างชัดเจน ข้าพเจ้ามองรอยแยกที่เห็นอยู่นั้นคล้ายกับว่า มันได้ระบาดขึ้นมาแล้วอยู่บนหัวใจคน
          วันนี้คือวันที่ 6 เมษายน เป็นวันหยุดคล้ายวันขึ้นครองราชของสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช พระปฐมกษัตริย์จักรีวงศ์แห่งราชอาณาจักรไทย 
แต่หัวใจที่ล่องลอยของข้าพเจ้ากลับกำลังคิดไปว่า แผ่นดินที่ข้าพเจ้ากำลังเดินอยู่นี้ ใช่ผืนแผ่นดินเดียวกันกับที่บรรบุรุษของเราได้เสียเลือดเสียเนื้อแลกมันมาหรือไม่?
          สายลมร้อนพัดผ่านมาวูบหนึ่งพร้อมดอกหญ้าและเศษถุงพลาสติกที่ปลิวว่อน
          ข้าพเจ้าก้มลงหยิบแผ่นดินที่ยังคงแตกระแหงขึ้นมาแผ่นหนึ่ง พร้อมกับพยายามพินิจดูให้รู้ชัดว่า....
          ...แผ่นดินที่กำลังถืออยู่ในมือนี้ แท้ที่จริงแล้ว มันคือสีอะไรกันแน่?......
 
ที่ระลึกคล้ายวันจักรี
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ.2552
เขียนที่ บ้านเหล่าอ้อย อ.อรัญประเทศ จ.สระแก้ว