13 มกราคม 2545 18:00 น.
เรวีนิติ
นี่เมืองอะไรทำไมหนอ
คนใจคอโหดร้ายมิใช่เล่น
เห็นกับตาถูกเชือดอย่างเลือดเย็น
เจอกันเป็นยิงกันใหญ่ไม่ปรานี คะน้า
นี่เมืองอะไรทำไมหนา
เห็นคนเป็นผักปลาถึงเพียงนี้
จิตใจคนต่ำลงไปทุกที
ฆ่ากันได้ฆ่ากันดีมีทุกวัน คะน้า
นี่เมืองนี้เป็นอะไรกันไปแล้ว
อยู่ไม่แคล้วต้องเจอเข้าเหมือนกัน
ปล้นจี้ฆ่าสักวันคงคิวฉัน
ขอลากันตัดขาดเมืองนี้ไป เรวีนิติ
12 มกราคม 2545 16:04 น.
เรวีนิติ
อันความรักสลักจิต
เนรมิตได้ดั่งฝัน
อารมณ์ดีหอมหวานมัน
อารมณ์ชังซังกะตาย
อยากได้รักสมบูรณ์แบบ
ต้องแบ่งแยกอารมณ์หมาย
ดูแลกันดูแลใจ
ต่อๆไปรักงอกงาม
ฉันทำผิดให้อภัย
เธอเสียใจฉันปลอบถาม
เอาใจกันทุกโมงยาม
เสริมสรรค์สร้างรักยั่งยืน.....
11 มกราคม 2545 19:26 น.
เรวีนิติ
เจ็บแค่ไหน ใช่ปริปาก ตากตำทน
คบกี่คน วนเวียนไป ไม่เคยว่า
เพราะเชื่อใจ ในสัญญา มานานา
รอเวลา มาสิ้นสุด หยุดกับเธอ
บัดนี้ใจ ไม่อาจทน สานต่อติด
ไตร่ตรองคิด จิตใจพักษร์ รักเสมอ
ฉันอดทน จนไม่ไหว ไปจากเธอ
น้ำตาเอ่อ เพ้อถามหา สัญญาใจ.......
11 มกราคม 2545 12:43 น.
เรวีนิติ
สายน้ำไหลใสๆมาพาชุ่มช่ำ
ต่างดื่นด่ำชำนิแวกแจกแจงฝัน
ให้ชีวิตจิตแจ่มใสใจผ่องพัน
คุณอนันต์ธัณญาหารมาณประการ
สายลมพัดสบัดมาพาเย็นจิต
แสนสนิทติดตรึงกายหายสมาน
ผ่อนคลายร้อนนอนคลายกายสายลมคราณ
สุขสราณพาลสบายสายลมเย็น
สายใจโหยโรยมายากจากสังคม
ทุกๆคนวนเวียนไหว้ไม่มีเห็น
หาน้ำใจใสสะอาดยากลำเค็ญ
ยากจะเห็นเป็นสังคมล้นน้ำใจ....
10 มกราคม 2545 18:28 น.
เรวีนิติ
ภาพบาดตาพาบาดใจใครก็เจ็บ
ทำสำเร็จเสร็จตามแผนแหนห่างหนี
ไม่เคยรักทัดทานใจไว้เป็นปี
ถึงตอนนี้มีคนใหม่ใสส่งไป
ฉันนึกแล้วแคล้วอย่างคิดติดตำตา
ได้เห็นมาตาของฉันพลันหวั่นไหว
ไม่รักฉันมันแค่คิดติดข้างใน
ใยทำภาพบาดตาใจให้เจ็บทรวง
อกข้างขวามามากมายกายทนได้
อกข้างซ้ายหมายทิ้มแทงแยงทั้งจ้วง
เข้าถึงขั้วหัวใจรักปักกลางดวง
เหมือนโดนจ้วง.....เหมือนโดนเฉือนเจ็บไปทั้งใจ
หน้าส่วนตัว
817
