16 พฤษภาคม 2545 15:14 น.
เรวีนิติ
เป็นเพราะเราหายหน้าลาจากไป
เธอจึงได้น้อยใจเมินหน่ายหนี
เคยแต่งกลอนสม่ำเสมอมี
ลงที่นี่ให้ได้ชมชื่นใจ
ถึงหายไปใจยังเฝ้าคิดถึง
คอยคำนึงกังวลเธอคิดไหม
ฉันยังห่วงคอยคิดว่าจากไป
รักหมดใจทำไมหนีเธอมา
(คิดถึงเธอมากปิ่นปัก)
21 กุมภาพันธ์ 2545 22:19 น.
เรวีนิติ
ฉันยังอยู่เฝ้าดูเธอมิไกลห่าง
เธออ้างว้างเปล่าเปลี่ยวใจไม่เห็นฉัน
ฉันอยากเจอเธอปิ่นปักอยู่ทุกวัน
แต่กระนั้นเวลามีไม่มากเลย
แต่ก็หาเวลามาบอกให้รู้
ฉันนักสู้ไม่ยอมแพ้แต่ที่เฉย
เป็นเพราะว่าภารกิจห้ามละเลย
จะกลับมาเหมือนเช่นเคยจงรอกัน....
(คิดถึงมากเพราะจากกันฉันจึงรู้ว่าคิดถึงเธอ)
1 กุมภาพันธ์ 2545 20:38 น.
เรวีนิติ
คนระงับบังคับได้ซึ้งใจตน
ดีกว่าคนอำนาจกล้าอย่าสงสัย
ชนะใจตนนั้นพลันมีชัย
สุขฤทัยได้ดีกว่าการทำลาย
1 กุมภาพันธ์ 2545 20:38 น.
เรวีนิติ
อยากจะแต่ง...กลอนให้ดี...แต่ต้องเก้อ
หาไม่เจอ...อยากจะโชว์...ไม่ชมฉัน
แปลกใจจัง...แต่งก็เพราะ...ดีเหมือนกัน
ไม่ชมฉัน...หรือแต่งไม่...เพราะหรือไร
ใครเขาแต่ง...กันเก่งเก่ง
ตัวฉันเอง...แต่งไม่ยัก...จะเอาไหน
มีไหมใคร...เห็นใจมา...ช่วยสอนไซร้
ก็ทำไม...คนมันอยาก...จะแต่งกลอน
อยากจะแต่ง...แต่กลอนรัก
ชื่นใจนัก...เอากลอนรักไว้...จีบสาวสมร
แต่ทำไม...ถึงยากนัก...ยิ่งกว่าเว้าวอน
ถูกฝึกสอน...แต่งเท่าไร...ก็ไม่ยักจะเป็น
31 มกราคม 2545 21:50 น.
เรวีนิติ
วันที 3 กุมภาพันธ์เวียนมาถึง
ใจคำนึงนึกถึงเขาเหล่าทหารหาน
ออกไปรบเพื่อปกป้องการรุกราน
รักษาฐานปกป้องกันดินแดนไทย
ดอกป๊อบปี้สีแดงสดแทนวันนี้
ป้องภัยรีอย่างหาญกล้าไม่หวั่นไหว
ทหารผ่านศึกเสียชีพแขนขาไป
ทำเพื่อใครก็เพื่อเราให้อยู่ดี
อย่าลืมหนาแนวหน้ายอมเสียชีพ
เราต้องรีบช่วยเหลือไม่หน่ายหนี
เราแนวหลังช่วยได้คือซื้อป๊อบปี้
เป็นหน้าที่ควรทำถ้าเป็นคนไทย
(วันที่ 3 กุมภาพันธ์ วันทหารผ่านศึก)
หน้าส่วนตัว
1158
