25 เมษายน 2546 10:45 น.

เมื่อเธอเดินจากไป


เมื่อวันเวลาหมุนเวียน..

ชีวิตคนต่างผลัดเปลี่ยนความฝัน

ฉันคนนึง..ที่อยู่บนโลกได้เพราะมีความผูกพันธ์

มอบความจริงใจให้กัน..อย่างไม่แง่งอน

เมื่อเธอ..เดินจากไป..

ทั้งชีวิตเกือบล่มสลายเพราะเธอคนนี้

ความผูกพันธ์หมดลง พร้อมๆกับ..ความเชื่อใจที่เคยมี

..อยากบอกเธอว่าชีวิตทั้งชีวิตนี้..

ความรักที่ฉันมี..ก็ให้ได้แค่เธอ..

763

love

comment

25 เมษายน 2546 10:44 น.

แนบแผ่นดินสิ้นซาก

เม็ดซายน์

แนบแผ่นดินสิ้นซากลาจากทุ่ง
ไร้ร่องรอยกระจายฟุ้งอดีตฝัน
ธรณีกันดารรักหักตะวัน
หมดคราบเก่ารอยมั่นพยานใจ

แผ่นดินแตกแยกรอยตามกาลฤดู
รสรักแสนหวานหรู่กลางทุ่งไสว
ลางเลือนจืดจางร้างลาไกล
รอฤดีกาลผลิใหม่บนแผ่นดิน

สืบรื้อค้นในธรณีมีรอยซาก
เจาะขุดแสนลำบากจอบถากบิ่น
หวังพบซากความรักหนักธรณิน
ณ ท้องถิ่น ไร้รัก ปัจจุบัน

รอเปิดพิพิธภัณฑ์ฝันความรัก
ซากก่อนเก่าแตกหักขาดสะบั้น
ขุดถากถางระว่างกลางคืน-ตะวัน
รอพบซากสะเทือนขวัญ นั่น ! หัวใจ

767

love

comment

25 เมษายน 2546 10:42 น.

หวัดใจว่างเปล่า

เม็ดซายน์

ไม่มีชีวิต ลมหายใจ ไร้ชีวิต
ไม่มีศรัทธา สถิตย์ ยึดถือมั่น
ไม่มีดอกไม้ มอบให้ กันและกัน
ไม่มีความ ใฝ่ฝัน ในค่ำคืน

ไม่มีหนทาง ก้าวย่าง ระหว่างด้น
ไม่มีสุข ทุกข์หมองหม่น-ขมขื่น
ไม่มีฐาน ตั้งมั่น ไร้จุดยืน
ไม่มีฟืน ก่อไฟ ในคืนหนาว

ไม่มีเพื่อน เตือนตน ทุกระยะ
ไม่มีพระ คุ้มครอง ป้องโรคร้าว
ไม่มีเพื่อน นอนนับ มวลหมู่ดาว
ไม่มีรัก ปวดร้าว เหน็บหนาวใจ!

764

love

comment

24 เมษายน 2546 10:26 น.

สวยงาม

เม็ดซายน์

กงเกวียน จากเมล็ดพันธุ์...
ลอยละล่องในสายลม
แล้วละลิ่วลงสู่ดิน
สานสายฝนที่ชุ่มฉ่ำ
ความสมบูรณ์ได้สมดุลย์
หน่อแตกแทงยอดเป็นกล้าแกร่ง
หยั่งรากยึด ยืนต้นแตกแขนงแผ่กิ่งใบ
ภมรสื่อสืบเผ่าพืชพันธุ์
ดอกผลบานสพรั่งงามเปล่งปลั่ง
สีสันสดใสชวนเสพสราญ
ชั่วยามทิวาเยือนราตรีผ่าน
สรรพสิ่งมิอาจคงนิรันดร
เหี่ยวเฉาร่วงโรยคืนดิน
สัจจะแห่งกาลเวลาที่เที่ยงแท้
เวียนว่ายหมุนวนดั่งล้อเกวียน
บดย่ำผ่านเส้นทางอันยาวไกล
หมดสิ้นอายุขัย...
ก่อนถึงจุดหมายปลายทาง....

1001

love

comment

24 เมษายน 2546 10:23 น.