24 เมษายน 2546 10:20 น.
เม็ดซายน์
สิทธิ์ของใจใครรักใครก็ไม่ผิด
แต่ลองคิดสักนิดฉันผิดไหม
ฉันรักเธอก็ไม่ผิดสิทธิ์ของใจ
เธอรักใครก็ไม่ผิดสิทธิ์ของเธอ
24 เมษายน 2546 10:15 น.
เม็ดซายน์
กี่ปีแล้วนะ...
ที่เราไม่เห็นรุ้งกินน้ำ
มันหายไปไหน ก็เคยอยู่ตรงนี้
ทุกครั้งทีฝนปรอย....ฉันเคยเห็นมันเสมอๆ
แล้ววันหนึ่งฉันก็รอเก้อ....เพราะมันไม่กลับมาอีกเลย
กี่ปีแล้วนะ....
ที่เธอหายไป จากใจฉัน
บางครั้งบางวัน ฉันก็ฝันถึงเธอ นาน....เหลือเกิน...นาน
จนถึงวันนี้....หากฉันได้เห็นรุ้งกินน้ำสักครั้ง
คงมีความสุขเหมือนวันเยาว์
จนถึง วันนี้...หากฉันได้เห็นเธอสักครั้ง
คงรู้สึกได้ ถึงความเต็มในหัวใจ
ฉันคิดถึงเธอจัง.... รุ้งกินน้ำ....และแม่...
24 เมษายน 2546 10:12 น.
เม็ดซายน์
..หมอกยามเช้าเลียบทิวเขาเคล้าไออุ่น
แสงอรุณคลี่กระจายสลายหมอก
เผยสีเขียวทิวเขาเหมือนย้อนยอก
กระไอหมอกหยอกอ้อยอิ่งเอื่อยละลาย
..เข้าเขตเหนือลมหนาวยังเบาบางอยู่
มีหมอกพรูทอดสายใยไม่สลาย
อีกเทือกเขารายรอบเหมือนอุบาย
โอบล้อมให้ไม่ห่างหายชั่วนิรันดร์
24 เมษายน 2546 10:09 น.
เม็ดซายน์
วันนี้!ชั่งเงียบเหงา
ตรงนี้ที่เก่าเคยมีเธอเคียบข้าง
อบอุ่นในหัวใจไม่อ้างว้าง
มีกำลังใจเดินบนโลกกว้างอย่างมั่นใจ
แต่มาวันนี้เธอกล่าวคำร่ำลา
เธอพูดออกมาอย่างง่ายๆ
พูดมาว่าอยากขอร้างลาไป
และอยากให้ฉันพบคนใหม่ใครๆที่ดีๆ
เธอจะให้ฉันทำอย่างไร
ในเมื่อฉันรักเธอหมดใจอย่างนี้
ทุ่มเทหมดใจไม่ยั้งหัวใจเลยสักที
ไม่คิดว่าจะมี วันที่เสียน้ำตา..
24 เมษายน 2546 10:07 น.
เม็ดซายน์
จากวันนี้ต่อไปในวันหน้า
เหลือเวลาเจอกันไม่กี่หน
อยากบอกเพื่อนว่ารักมากมายจน
ว่าจะล้นออกมานอกหัวใจ
ในความสนุกที่เพื่อนนั้นมอบให้
แทนความห่วงใยให้เพื่อนเสมอ
อยากบอกว่ารักเพื่อนมากมายทุกคนนะเธอ
รักเสมอไม่เปลี่ยนแปลง