10 มกราคม 2547 11:20 น.
เม็ดซายน์
รู้ก็รู้ว่า เธอไม่เคยรัก
รู้ก็รู้ว่า ยากนักจะรักฉัน
รู้ก็รู้ว่า ใจเธอไม่เคยคิดจะผูกพัน
แต่ ฉันก็ยังเก็บเธอไปฝันทุกที
ไม่ต้องบอกว่ารักเขา ฉันรู้ ฉันรู้
ไม่ต้องตะโกนซะสุดกู่ว่ารักเขาขนาดนี้
รักเขานักก็ไปกับเขาซะเลยสิ
รู้ไว้สักทีเธอรักคนอื่นได้
10 มกราคม 2547 11:19 น.
เม็ดซายน์
รอวันที่เราพบกัน
รอเธอคนนั้นกลับมาหา
รอ.เธอคนนั้นทุกเวลา
รอ..การกลับมาของเธอคนดี
10 มกราคม 2547 11:15 น.
เม็ดซายน์
ไม่อยากผูกมัดอะไร
เพราะต่อไปเธออาจเจอคนที่ดีกว่า
ส่วนฉันอย่างมากก็แค่เสียน้ำตา
หรือไม่ก็อาจเจอคนที่ดีกว่าเธอ
อย่าบอกว่ารักฉัน
เพราะทุกอย่างมันอาจเปลี่ยนแปลงได้เสมอ
คบกันไปให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ดีกว่าเธอ
เพราะบางครั้งเราอาจเจอคนที่ดีกว่ากัน.?
10 มกราคม 2547 11:13 น.
เม็ดซายน์
พยายามหลอกตัวเองว่าลืมเธอได้!
พยายามทำใจให้เกลียดเธอก็ไม่รู้กี่หน *_*!
ปากบอก ไม่รัก-ไม่รัก จนวกวน
รู้สึกสับสนเพราะหลอกตัวเองไม่ได้สักที
10 มกราคม 2547 11:10 น.
เม็ดซายน์
ไม่เคยคิดจะแคร์อะไร
เพราะหัวใจมีแต่เธอเท่านั้น
พร้อมสัญญาที่ได้ให้แก่กัน
มันทำให้ฉันเชื่อเธอหมดใจ
หัวใจสองดวงรวมเป็นหนึ่ง
เป็นสัญญาซึ่งได้ตกลงกันไว้
ว่าเราจะมีกันและกันตลอดไป
และจะหลอมดวงใจเป็นหนึ่งเดียว
แต่วันนี้เธอกลับควงคนใหม่
ซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลไปจากฉัน
-เขา- ซึ่งเป็นเพื่อนรักและไว้ใจกัน
บอกหน่อยว่าทำอย่างนั้นได้อย่างไร
มัน เจ็บ ที่อกข้างซ้าย
หัวใจแทบสลายเธอรู้ไหม
เพื่อน คนรัก หักหลังฉันได้ไง
มันโหดร้ายที่สุดสำหรับเรื่องที่เกิดมา
นี่คือรางวัลสำหรับคนโง่
นี่คือรางวัลสำหรับคนรักเธอใช่ไหม
นี่คือรางวัลสำหรับเพื่อนที่รักและจริงใจ
นี่คือรางวัลใช่ไหมสำหรับคนที่ไว้ใจเธอ
ทำไมทำกันขนาดนี้
มาบอกก็ได้คนดีว่าเธอรักเขา
หลอกกันทำไม..หรือเห็นฉันเพียงแค่เงา
**เรื่องระหว่างเรา**ไม่เคยมีความหมายเลยใช่ไหมเธอ