31 ธันวาคม 2556 21:42 น.
เมต้าไซรัป
ท้ายปีเก่าเล่าเรื่องเนื่องปีสดใหม่
ขอดวงใจใฝ่ฝันวันสงบสุข
ก้าวผ่านพ้นวนวังขังห้วงทุกข์
ขอสงครามทั่วทุกแห่งหนได้เข้านอน
จับมือร่างสร้างความหวังครั้งยิ่งใหญ่
ชาวสยามต้องไปไกลกว่าเก่าก่อน
ให้ทุกสิ่งผ่านเลยไปเฉกละคร
ตอนน้ำเน่าเราไม่ต้องการขานจดจำ
ที่ผ่านมาลากันทีมีเคืองขุ่น
เรื่องว้าวุ่นจุ้นจ้านนักทักขันขำ
ความแตกต่างทางการเมืองเรื่องหลอกอำ
หากกระทำรำลึกตรึกตรองลองแปรผัน
ทุกสิ่งอย่างห่างไกลใกล้ใช่ใครอื่น
ทุกดวงใจแช่มชื่นรื่นฤทัยในห้วงฝัน
แล้วจึงค่อยปล่อยปลดเปลือกเลือกคืนวัน
ให้ตัวฉันให้ตัวเธอเจอความจริง
31 ธันวาคม 2556 21:29 น.
เมต้าไซรัป
ไม่มีอะไรใหม่ในสังคมมนุษย์
คุณค่าสุดแสนโป้ปดล้วนซ้ำซาก
กระสุนปืนเสียงด่าทอหลุดจากปาก
ประดุจกากทีไวรัสฟุ้งกระจาย
โอ้คนดี...โอ้คนเลว...ช่างงี่เง่า
ใครกันเล่าที่ได้สร้างความฉิบหาย
หากความดีมีอยู่จริงคงต้องกลาย
เป็นฝันร้ายทั้งตอนตื่นและหลับตา
สิ่งที่เห็นสิ่งที่เป็นเสียงที่แว่ว
คงไม่แคล้วค่ายนรกเมืองมายา
ล้วนมนุษย์ถูกเฆี่ยนโบยโดยเข็มนาฬิกา
กินยาแก้ปวดมอร์ฟีนช่วยบรรเทา
แล้วลอยล่องท่องเข้าไปในความคิด
สิ่งยึดติดถูกยัดเยียดเป็นเพียงเงา
ที่สะท้อนความเป็นมนุษย์ท่านเรา
ก็แค่สัตว์ขี้เหงาที่เีรียกว่าคน
จึงต้องมีจึงต้องสร้างเพื่อถมทับ
ความสับปลับกล่นเกลื่อนกลาดกลางถนน
ใช่สิสัตว์บางประเภทช่างอดทน
เพื่อรอดพ้นสู่เป้าหมายปลายทาง
แต่ปลายทางยังคงเป็นสิ่งน่าเบื่อ
เพราะความเชื่อยังก่อกั้นม่านเบาบาง
มึงเลือกกูเลือกมึงต่างพุงกาง
มีตัวอย่างให้ได้เห็นให้ได้ยิน
ไม่มีอะไรใหม่ในสิ่งที่เขียน
แค่อาเจียนห้วงอารมณ์รดหลั่งริน
ไม่ต่างไปจากเด็กน้อยแบกก้อนหิน
ทุ่มลงดินเพียงเพราะไม่ได้ดั่งใจ
หน้าส่วนตัว
2157
