8 สิงหาคม 2549 16:20 น.
เมจิคเชี่ยน
..............................................
เหมือนว่าโลกทั้งใบไร้การเคลื่อน
ดั่งเสมือนดวงมาลย์ถูกหว่านไหว
โดนชักจูงด้วยฤทธิ์เมื่อพิศไป
ถูกหน้าใสร่ายมนต์จนเคลิ้มคลา
ยิ่งตอนเนตรสบกันใจมันเต้น
ท่าที่เห็นเริ่มออกเกินนอกหน้า
ทั้งมือเท้าติดขัดดั่งมัดมา
ไม่พูดจาเหมือนก่อนพบอรอนงค์
ครั้นถูกเข้าประกบสบพักต์ใกล้
แก้มยิ้มใสเปล่งปลั่งคล้ายดั่งหงส์
เรือนร่างกายผิวพรรณอันทรวดทรง
แสนครบองค์รู้ไหมอยากใคร่ครวญ
อีกวาจาไพเราะเสนาะหวาน
ซึมซาบซ่านชุมชุกเข้าทุกส่วน
ถูกพันธนาการดัวยรักกักโซ่ตรวน
เฝ้าคร่ำครวญถึงเธอ...เพ้อไปไกล
นี่ฉันเป็นอะไร...ใคร่อยากรู้
หวิวน่าดูอกซ้ายนั้น...ฉันสงสัย
เหมือนคนเบลอแววตาเคลิ้ม...ลอยเยิ้มไป
หรือหัวใจถูกความรัก...เข้าปักทรวง...