31 มีนาคม 2548 14:27 น.
เมจิคเชี่ยน
............................
เหมือนว่าโลกทั้งใบไร้การเคลื่อน
ดั่งเสมือนดวงมาลย์ถูกหว่านไหว
โดนชักจูงด้วยฤทธิ์เมื่อพิศไป
ถูกหน้าใสร่ายมนต์จนเคลิ้มคลา
ยิ่งตอนเนตรสบกันใจมันเต้น
ท่าที่เห็นเริ่มออกเกินนอกหน้า
ทั้งมือเท้าติดขัดเหมือนมัดมา
ไม่พูดจาเหมือนก่อนพบอรอนงค์
ครั้นถูกเข้าประกบสบพักต์ใกล้
แก้มยิ้มใสเปล่งปลั่งคล้ายดั่งหงส์
เรือนร่างกายผิวพรรณอันทรวดทรง
แสนครบองค์รู้ไหมอยากใคร่ครวญ
อีกวาจาไพเราะเสนาะหวาน
ซึมซาบซ่านชุมชุกเข้าทุกส่วน
ถูกพันธนาการดัวยรักกักโซ่ตรวน
พร้อมกลิ่นหวลชวนฝันเกินพรรณนา
เสน่ห์อรมากมายน่าหมายคู่
พึงคิดดูอยากรักคิดหนักหนา
ตั้งสติหาทางโอบนางมา
ท่องวาจานึกไว้ในหัวใจ
.
..
...
จึงรวบรวมความกล้ามาเต็มที่
ยอดชีวียิ้มมาเกิดพร่าไหว
แล้วความกล้าเกิดสั่นพลันหายไป
คำจากใจสูญสลายน่าอายจริง...
.... ซะงั้นน่ะ อิอิ ....
8 มีนาคม 2548 17:46 น.
เมจิคเชี่ยน
จากไปไกลครานั้นเมื่อวันก่อน
หลบพักผ่อนชีวิตที่ผิดเผลอ
ใต้น้ำค้างดวงดาวเหล่าเพื่อนเกลอ
ล้างความเพ้อจากใจให้ลบเลือน
เรื่องเลวร้ายหลายอย่างที่พานพบ
ล้วนประสบดั่งมีดกรีดเชือดเฉือน
ยังเป็นรอยประทับติดช่วยคิดเตือน
ดั่งเสมือนอาวุธร้ายหมายทำลาย
กับวันนั้นเหนื่อยนักเลยพักก่อน
จำจากจรทั่วทิศที่คิดหมาย
ปล่อยชีวิตล่องลอยค่อยผ่อนคลาย
เมื่อเฉิดฉายจึงกลับมาหาสู่กัน
ในวันนี้ผ่านมาแวะหาเพื่อน
มิลืมเลือนรู้ไหมในใจฉัน
เมล็ดรักยังชูก้านอยู่นานวัน
เป็นสัมพันธ์เชื่อมคล้ายดั่งสายใย
มิตรภาพฝังแน่นเป็นแผ่นหนา
กาลเวลาเลยผ่านนานแค่ไหน
รอยผุกร่อนมีบ้างอาจจางไป
แต่หัวใจไม่ลืมเลือนเพื่อนรักเรา
..............................................
ผ่านมาทักสหายรัก...จักต้องจาก
จำต้องพรากจำจรจำจากเจ้า
สัญญาว่าจะกลับมาหาเพื่อนเก่า
ร่วมวงเมาพูดจา...ภาษากลอน...
.................
ตัวอยู่ห่างไกล ใจอยู่ตรงนี้
ร้อยล้านนาทีไม่มีวันห่างหาย
บอกว่าฝันหา บอกว่าห่วงใย
รอรักคืนใจคนอยู่ไกล หัวใจคงเดิม... อิอิ
คิดถึงทุกคนนะขอรับ : )