21 ธันวาคม 2548 02:17 น.
เมจิคเชี่ยน
อาจดูเหมือนหัวใจไม่รู้สึก
ไม่เคยนึกเรื่องราวของดาวฝัน
ดูเหมือนคนเข็มแข็งมีแรงดัน
แต่รู้ไหม..."อดกลั้น" ทุกวันไป
ใช้ชีวิตเฮฮาตีหน้ายิ้ม
ดูเอิบอิ่มไร้เรื่องราวจะร้าวไหว
ทุกถนนทางเดินเพลินหัวใจ
แต่รู้ไหม...ทุกก้าวราวเหล็กตัน
เจ็บและเหนื่อยเศร้าโศก...โลกโหดร้าย
คือความหมายทุกยามถ้าถามฉัน
ชีวิตคนชีวิตหนึ่งซึ่งพบมัน
มองดาวฝันทุกครา...น้ำตานอง
กี่ฤดูกาลผ่านผันกี่วันเล่า
ก็เงียบเหงาเหลือหลายใจร่ำร้อง
มันมืดมิดทุกอย่างไร้ทางมอง
หรือจะต้องอยู่อย่างนี้...ชั่วนิรันดร์
ก็ไม่รู้จะทนไป...ได้นานไหม
เฝ้าถามใจทุกคราวเศร้าเหลือฉัน
บนโลกนี้คนมากมายหลายล้านพัน
ทำไมกัน! ฉันคนเดียว...ต้องเหงาใจ
ขอได้ไหมสักคน...มาเปิดม่าน
หนึ่งในล้าน...คนนี้จะมีไหม
มาปัดเป่าโลกสีมัว...สลัวไป
แล้วเปลี่ยนให้...ชีวิตฉัน...มันเริ่มดี
.....
หนึ่งในล้านสักคน...มีบ้างไหม
มาเข้าใจฉันบ้าง...อย่างแท้จริง
*****************
เป็นเรื่องของชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งอยู่ใน...โลกเงียบ
วันๆนึงเขารู้สึกว่าโลกช่างโหดร้ายกับเขาเหลือเกิน
ทำไมเขาถึงเป็นอย่างนี้
ทำไมถึงไม่เกิดขึ้นกับคนอื่นบ้าง
...
หญิงสาวหลายๆคนเห็นเขาเป็นอย่างนี้แล้ว
ก็ไม่มีใครสักคนที่จะมา...เข้าใจ
จนวันหนึ่ง...
.
..
...
พอหละขอรับ อิอิ
15 ธันวาคม 2548 01:53 น.
เมจิคเชี่ยน
.............................................
หากสามารถบังคับ...ปรับใจนี้
ให้โคจรตามที่จิตได้คิดหวัง
บางเรื่องราวบางอย่างค้างคาซัง
คงไหลหลั่งออกมา...ว่าเป็นไง
แต่ทว่าหัวใจ...มันไม่กล้า
คิดพูดจาเอ่ยพร่ำคำหวั่นไหว
กลัวบางสิ่งบางอย่างบางคำใด
จะทำให้เส้นทาง...กว้างกว่าเดิม
จึงได้เพียงแอบมอง...ทำร้องร่ำ
เป็นลำนำคำหวานปานหยาดเยิ้ม
ผ่านสายตาบางคนจนอิ่มเอิม
ตั้งแต่เริ่มพบเจอ...เธอทุกคราว
มันไม่ผิดใช่ไหม...ที่ไม่กล้า
เก็บวาจาเอาไว้ใช่ปวดร้าว
รู้ตัวดีหินนั้นมันต่างดาว
จะวับวาวเคียงข้าง...ได้อย่างไร
.
..
...
เพราะหัวใจดวงนี้...มันมิกล้า
ขอเธออย่าใจร้าย...จะได้ไหม
อยากให้รู้สึกบ้าง...ข้างในใจ
มันร้องไห้ไม่กล้าเอ่ย...เผยรักเธอ
...
อยากให้รู้สึกบ้าง...ข้างหัวใจ
ว่ามีใครซ่อนอยู่...คู่ใจเธอ