28 มิถุนายน 2547 23:56 น.
เมจิคเชี่ยน
มองไปรอบตัวเองเซ็งสุดเศร้า
เห็นหนุ่มสาวควงกันตามันร้อน
นั่นคู่โน้นนี่คู่นั้นฉันร้าวรอน
กลับบ้านนอนคิดไปใจกังวล
ชีวิตหนอห่อเหี่ยวไร้เหลียวแล
ความรักแท้หายากลำบากค้น
หล่อแสนหล่อน่ารักจักอับจน
สาวหน้ามลหลบซุ่มอยู่มุมใด
ลอยเคว้งคว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจยิ่ง
อยากได้หญิงมาคู่อยู่เคียงใกล้
โชคชะตาเล่นตลกหมกหัวใจ
ให้สาวสาวนั้นไซ้ไม่เมียงมอง
นั่งมองฟ้าต่อว่าให้มันสะอึก
จงสำนึกแกล้งด่าให้ฟ้าร้อง
ฟ้าหมั่นไส้ปล่อยฝนจนน้ำนอง
น้ำเข้าบ้านลอยป่อง...เย่ว ล่องเรือ .... อิอิ
พอมาคิดอีกทีสิ่งนี้ชัวร์
ไอ้เด็กตัวมีปีกแก้มแดงเรื่อ
คงนอนกอดเกาทัณฑ์ฝันบนเสื่อ
อู้งานเบื่อยิงคนจนรักกัน
แหมะมันน่าตบกระโหลกแล้วโบกซ้ำ
ทีคู่อื่นมันทำตามใจฝัน
พอมาถึงทีตูอู้ทันควัน
พูดแล้วมันเจ็บใจไอ้เด็กเวร
อย่าให้เจอบินอยู่เจอตูแน่
จะทอดแหใส่โหลโชว์ดูเล่น
มาทำตูเศร้าใจให้ลำเค็ญ
ให้มันเห็นเล่นกับไผ...ใครเป็นใคร ... อิอิ
พอดีนั่งทำงานอยู่เหลือบไปเห็นรูปไอ้เด็กมีปีกตัวนี้อยู่
เลยมานั่งคิดๆ เออ เขียนกลอนแก้เซ็งดีกว่า อิอิ
แบบว่าเพ้อเจ้อน่ะ อย่าถือสาเลยนะขอรับ ฮี่ๆๆ
27 มิถุนายน 2547 02:08 น.
เมจิคเชี่ยน
เฝ้ามองเมียงชะเง้อเธออยู่ไหน
ถึงข่าวคราวเงียบไปไร้สื่อสาร
พี่รอเจ้าจนเหม่อเพ้อทรมาร
เลยเล่นคอมแก้ฟุ้งซ่านเรื่องหวานใจ ... อิอิ
เสียงตะโกนแหกปากจากหน้าบ้าน
ใครวะหาญมาร่ำร้องเสียงก้องใหญ่
บุรุษไปรษณีย์นั่นเองเพ่งเล็งไป
ยื่นจดหมายมาให้พร้อมลายเซ็นต์ ... อิอิ
จ่าหน้าซองถึงพี่ดีใจนัก
โอ้น้องรักไม่ลืมปลื้มทันเห็น
คงจะพร่ำถึงพี่แน่ชัดเจน
คิดไว้เป็นเช่นนั้นก่อนอ่านมัน
ครั้นฉีกซองเปิดอ่านเริ่มหวานแล้ว
คำขึ้นต้นแหววหวานชวนอ่านฝัน
ครั้นพอถึงกึ่งกระดาษเริ่มไม่มันส์
ใจเริ่มสั่นเริ่มเซเหมือนเปลไกว
พอถึงช่วงไคลแมกซ์แทบแซกหนี
อกพี่นี้แทบแตกไส้แหกให้
มันเขียนมาว่าเลิกกันแทบกลั้นใจ
จนอยากไปเบิ๊ดกะโหลกโขกกบาล 555
แล้วมาบอกหลอกพี่ให้รอรัก
เหมือนถูกกักถูกขังด้วยความหวาน
สุดปลายทางรอรักจักร้าวราญ
ดั่งน้ำตาลรสขมจมน้ำตา
จดหมายบ้าทำตูหดหู่ยิ่ง
คำว่าทิ้งเน้นจริงเน้นจังหนา
ฉีกจดหมายเป็นฝอยลอยธารา
ภาวนาพุทธโธ โถ่ต้องปลง .... อิอิ
ช่างหัวเธอไม่รักก็ไม่แคร์
เรื่องแย่ๆแค่นี้แค่ขี้ผง
รักของพี่ใช่หมดลดน้อยลง
เพราะยังคงมีสาวอื่นชื่นหัวใจ ... 555
..... ไม่ได้แต่งซะนานขอรับ....
เพราะว่างานยุ่งมากๆ + อะไรต่อมือะไร (แล้วมันคืออะไรวะ) อิอิ
คิดถึงเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ป้าๆ ทั้งหลายเด้อ ฮี่ๆๆ
3 มิถุนายน 2547 12:58 น.
เมจิคเชี่ยน
เธอถามว่า ทำไมทำแบบนี้
ผลลัพธ์ที่ได้รับมี แต่ความเชยฉาเท่านั้น
เหตุผลอะไร ถึงได้มาทำสิ่งดีๆให้กัน
และโปรดอย่าฝัน จะสร้างความสัมพันธ์ต่อเธอ...
ฉันมองหน้าเธอ ด้วยรอยยิ้มใสๆ ^-^
พร้อมพูดออกไป หากสิ่งที่ทำให้มันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ
ความสุขของฉัน เธอไม่ต้องให้ความสำคัญแค่เรื่องฝันละเมอ
และจะทำดีต่อเธอเสมอ แม้ต้องเจอกับเรื่องร้ายๆอะไร...
เธอมองหน้าฉัน~พร้อมเอ่ยตอบกลับว่า
คำตอบที่ฉันเอ่ยมา ไม่มีค่าเลยรู้ไหม
เอาเวลาไปทำอย่างอื่นเถอะ มาทำเพื่อเธอทำไม
ไม่ว่าจะใช้วิธีใด ก็ไม่มีทางได้ใจเธอมา...
ฉันยิ้มให้เธอ พร้อมเอ่ยอีกครั้ง
ขอให้ตั้งใจฟัง ถึงเรื่องราวทุกอย่างว่า
เพราะเธอไม่เคยรักใครสักคน เธอจึงสับสน...
........กับหมื่นเหตุผลต่างๆนาๆ
แม้ความรักมันจะร้ายหรือลวงตา
........แต่จะมีความสุขมากกว่าถ้าได้ทำมัน
และนั่น..คือทุกอย่างของเรื่องราว
หากยังไม่เข้าใจ ก็รอให้เมื่อถึงเวลานั้น
ความรู้สึกที่เธอมีต่อใครสักคน~และให้ความสำคัญ
แล้วเธอจะเข้าใจฉัน...
...... ใ น วั น ที่ เ ธ อ รั ก ใ ค ร ค น นั้ น อ ย่ า ง สุ ด หั ว ใ จ .......
ขอแต่งกลอนเปล่ามั่งนะขอรับ
ไม่ได้แต่งซะนาน... เหะๆ : )
1 มิถุนายน 2547 23:34 น.
เมจิคเชี่ยน
ให้จนหมดหัวใจจนไหวอ่อน
ความอาทรผูกพันมันไร้ค่า
ยิ่งทำดียิ่งแย่ยากเยียวยา
ระยะห่างมากกว่าจะคว้ามัน
ความมั่นคงที่มีดีเสมอ
แต่ว่าเธอมองเห็นเป็นแค่ฝัน
แค่ละอองว่างเปล่าดั่งเงาควัน
ท้ายสุดนั้นยอมจากพรากเธอไป
พอแล้วพอฉันขอพอดีกว่า
รักไร้ค่าฆ่ากันเกินกลั้นไหว
หมดเรี่ยวแรงแย่งยื้อได้อะไร
รักตัวเองรักใจดีกว่าเธอ
ยอมยกธงยอมแพ้แก่ความรัก
หากเธอจักไปไหนได้เสมอ
ลอยตามลมชมชื่นระรื่นเธอ
อยากจะเพ้อรักใครไปได้เลย...
...................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
1230
