29 ตุลาคม 2547 16:04 น.
เมจิคเชี่ยน
นั่งทบทวนความคิดถึงฤทธิ์รัก
หลงหัวปักหัวปำไม่พร่ำเผลอ
รักคนที่ไม่มีใจให้อย่างเธอ
เจ็บจนเพ้อโดนพิษรักปักหัวใจ
คิดทบทวนความหลังที่พลั้งพลาด
น่าอุจาดความรักที่ขวักไขว่
แสนทุเรศตัวเรางี่เง่าไป
เจ็บปวดไหม...อื้อฮื้อ ซื่อบื้อจริง
ไม่รู้เลยเคยรักเธอได้อย่างไร
คนที่ไม่จริงใจกับทุกสิ่ง
ทำกลิ้งกลอกหลอกลวงน่าช่วงชิง
คิดแล้วยิ่งสมเพชน่าเวทนา
หรือจะเป็นเพราะไอ้เด็กตัวเล็กนั้น
มีปีกสั้นบินพลั่บพลั่บกลางเวหา
เที่ยวเหนี่ยวศรยิงมั่วดั่งวัวลา
พูดแล้วน่าเจ็บใจ...ไอ้เด็กเวร
โดนกามเทพงี่เง่า...ยิงเข้าอก
หัวใจตกเป็นทาสรักเธอกักเล่น
ฤทธิ์ลูกศรอ่อนแรงจึงมองเห็น
ความร้ายเร้นซ่อนลึก...จิตใจเธอ
... ไม่รู้จะเขียนกลอนอะไรดีขอรับ อิอิ ...
... เลยออกมาเป็น กามเทพงี่เง่า ซะงั้นน่ะ 555