31 มกราคม 2547 02:17 น.
เมจิคเชี่ยน
หนังสือถูกจับวางให้คู่กับดินสอ
แมลงปอถูกจับวางให้คู่กับดอกไม้
ส่วนความมืดคงไม่แคล้วมีแสงไฟ
บนโลกใบใหญ่อาจมีอะไรหลายๆอย่างเคียงคู่กัน
แต่~วันนี้ดินสอหายไป หนังสือคร่ำครวญหา
ดอกไม้มีน้ำตา แมลงปอบินลับลาอย่างหุนหัน
ความมืดไร้แสงไฟ ดูเงียบเหงากว่าทุกวัน
แล้วทุกๆอย่างนั้น ก็พลันเปลี่ยนไป
จริงอย่างที่ทุกคนเขาพูดกันสินะ
ว่าทุกช่วงเวลา จะทำให้ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงได้
เมื่อก่อนนี้~เธอเคยเอาใจใส่ฉันอยู่อย่างไร
แต่แล้วไม่นาน เธอก็เปลี่ยนไป~เป็นคนละคน ...
*************
เหะๆ เธอแปลงร่างเป็นอะไรไม่รู้ 555
โบร๋วววว...... พระจันทร์เต็มดวง
พยายามหาคอนเซปใหม่ๆมาเขียนบทกลอนดูมั่งน่ะขอรับ
อิอิ มั่วๆไปเรื่อยตามไสตล์ เมจิคเชี่ยน.............
29 มกราคม 2547 01:45 น.
เมจิคเชี่ยน
ใต้แผ่นฟ้าสีครามงดงามนี้
ล้วนมากมีชีวิตลิขิตฝัน
ตามไขว่คว้าตามจินตนาทุกวี่วัน
บ้างสมฝันบ้างพลั้งพลาดคู่กันไป
เช่นคนหนึ่งค้นฟ้าคว้าดวงดาว
ตามแสงพราวอันนิมิตรด้วยจิตใส
ทางหม่นหมองหมายปองทำร้ายใจ
ทุกข์ทำลายท้อแท้แต่อดทน
ปลายทางฝันมีจริงหรือคือไม่รู้
คิดกล้าสู้สิ่งเร้นใช่เห็นผล
สุดกำแพงทางตันนั้นอับจน
หากใจคนมีศรัทธากล้าทำลาย
แม้ผิดหวังมากมายล้มหลายครั้ง
ลมหายใจหมดพลังฝันเลือนหาย
เพียงก่อใจให้คุร้อนก่อนวอดวาย
หอมกลิ่นอายความฝันเหมือนวันวาน
แม้นสุดท้ายผิดหวังชั่งมันเถอะ
ด้วยมือเธอเต็มที่แล้วหากแคล้วหวาน
จงภูมิใจในตัวเราอย่างชายชาญ
เป็นประสบการณ์เพื่อเรื่องใหม่ไว้ก้าวเดิน...
งดเรื่องรัก เศร้า เหงา หงอย อิอิ
ผมก็มีสาระเป็นเหมือนกะคนอื่นนะขอรับ 555
27 มกราคม 2547 01:32 น.
เมจิคเชี่ยน
เสียงหยดน้ำจากฟ้ากระทบพื้น
ความเหงาเริ่มตื่นเข้าทักทายรู้ไหม
ราตรีนี้แสนเหน็บหนาว ทบทวีกว่าวันใด
มองออกไปนอกหน้าต่างคิดถึงคนไกล...เหลือเกิน
ข่มตานอนใต้ผ้าห่มผืนใหญ่
กายซึมซับความอบอุ่นใช่ แต่ใจได้รับเพียงผิวเผิน
เสียงหยดน้ำฝน ~ความเหงา~บุกเข้าทำลายใจยับเยิน
น้ำตาคือแขกไม่ได้รับเชิญ...ลุกลามเข้ามา
จะผ่านพ้นคืนนี้ไปได้อย่างไร
เฝ้าหาคำตอบในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้า
น้ำฝนหยุดตก สิ่งที่ฉันต้องการพบยากเกินไขว่คว้า
มีเพียงความเงียบงันกับรอยน้ำตา
..........................แล้วราตรีนี้ฉันจะนิทราได้อย่างไร...
ขอแค่เพียงให้เธอกลับมา
..............ฉันคงนอนหลับตาได้อย่างสบายใจ
กว่าจะจบบทกลอนได้เกือบตายห่าเลยขอรับ โฮะๆๆ
สุดหล่อไปนอนแหละเด้อ คิดถึงทุกคนมากโดยเฉพาะสาวๆในเวปนี้ 555 แล้วก็อย่าคิดถึงสุดหล่อให้มากนะ เด็วจะนอนไม่หลับ อิอิ เพ้อจ้อพอแหละ แวบบบบบ
22 มกราคม 2547 03:57 น.
เมจิคเชี่ยน
อาจสงสัยว่าทำไม ทำให้ได้มากขนาดนี้
เหตุผลมันไม่มี แค่ทำตามหัวใจปรารถนา
จุดหมายปลายทาง แม้ไม่อาจคาดเดาได้ว่า
ผลลัพธ์ที่ตามมา จะโรยด้วยน้ำตาหรือรักกัน
พอใจที่จะทำทุกอย่างเพื่อคนรัก
แม้พึ่งรู้จัก ผิดอะไรที่อยากทำตามใจฝัน
ไม่ใช่ปากหวาน ไม่ได้เอาใจ แต่เพราะเธอเป็นคนสำคัญ
หากไม่ได้ทำอย่างนั้น ความรู้สึกมันบั่นทอนลงทุกที
เพราะว่ารัก จึงมีความรักให้
ผิดแปลกอะไร ที่อยากเดินกุมมือไปด้วยทุกที่
ไม่ใช่เป็นคนใจง่าย เห็นใครก็มอบใจให้ทั้งหมดที่มี
เพียงแต่ถ้าไม่ได้รักเธอคนนี้
...................... รู้สึกว่าชีวิตที่มีจะไม่เหลือค่าอันใด
อิอิ หวานๆยามดึก แต่มันตรงข้ามกะใจผมมาก เหะๆ ทำดีแทบตายสุดท้ายไม่มีที่อยู่ ไอ่ห่าเอ้ย... โอ้ววว ไปแหละๆเด้อ
16 มกราคม 2547 03:22 น.
เมจิคเชี่ยน
อันคนเรามีมากหลากความคิด
มันเป็นสิทธิ์ใช่ผิดที่สงสัย
ทะเลเค็มยังเถียงเกี่ยงกันไป
โลกนี้ไซร้มากมายหลายมโน
ไม่ผิดแปลกถ้าใจใครขุ่นเคือง
คิดเป็นเรื่องราวใหญ่ให้มากโข
ตะหงิดจิตคิดไปว่าใจโล
หาคุยโอ่โกหกปกปิดบัง
แก้ตัวไปเปลืองน้ำลายเสียดายเปล่า
คนอื่นเขาใช่ฟังดั่งเราหวัง
ปล่อยให้คิดตามใจไม่จีรัง
แม้นมากครั้งไม่แคร์แลสายตา
ด้วยถือสัตย์เชื่อใจในตัวนี้
หากไร้ที่คนคบหาก็ไม่ว่า
คนทุกคนมีสิทธิ์จินตนา
เฉยดีกว่าปล่อยใจไร้กังวล....
...เพื่อคุณ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
640
