21 ธันวาคม 2548 02:17 น.
เมจิคเชี่ยน
อาจดูเหมือนหัวใจไม่รู้สึก
ไม่เคยนึกเรื่องราวของดาวฝัน
ดูเหมือนคนเข็มแข็งมีแรงดัน
แต่รู้ไหม..."อดกลั้น" ทุกวันไป
ใช้ชีวิตเฮฮาตีหน้ายิ้ม
ดูเอิบอิ่มไร้เรื่องราวจะร้าวไหว
ทุกถนนทางเดินเพลินหัวใจ
แต่รู้ไหม...ทุกก้าวราวเหล็กตัน
เจ็บและเหนื่อยเศร้าโศก...โลกโหดร้าย
คือความหมายทุกยามถ้าถามฉัน
ชีวิตคนชีวิตหนึ่งซึ่งพบมัน
มองดาวฝันทุกครา...น้ำตานอง
กี่ฤดูกาลผ่านผันกี่วันเล่า
ก็เงียบเหงาเหลือหลายใจร่ำร้อง
มันมืดมิดทุกอย่างไร้ทางมอง
หรือจะต้องอยู่อย่างนี้...ชั่วนิรันดร์
ก็ไม่รู้จะทนไป...ได้นานไหม
เฝ้าถามใจทุกคราวเศร้าเหลือฉัน
บนโลกนี้คนมากมายหลายล้านพัน
ทำไมกัน! ฉันคนเดียว...ต้องเหงาใจ
ขอได้ไหมสักคน...มาเปิดม่าน
หนึ่งในล้าน...คนนี้จะมีไหม
มาปัดเป่าโลกสีมัว...สลัวไป
แล้วเปลี่ยนให้...ชีวิตฉัน...มันเริ่มดี
.....
หนึ่งในล้านสักคน...มีบ้างไหม
มาเข้าใจฉันบ้าง...อย่างแท้จริง
*****************
เป็นเรื่องของชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งอยู่ใน...โลกเงียบ
วันๆนึงเขารู้สึกว่าโลกช่างโหดร้ายกับเขาเหลือเกิน
ทำไมเขาถึงเป็นอย่างนี้
ทำไมถึงไม่เกิดขึ้นกับคนอื่นบ้าง
...
หญิงสาวหลายๆคนเห็นเขาเป็นอย่างนี้แล้ว
ก็ไม่มีใครสักคนที่จะมา...เข้าใจ
จนวันหนึ่ง...
.
..
...
พอหละขอรับ อิอิ
15 ธันวาคม 2548 01:53 น.
เมจิคเชี่ยน
.............................................
หากสามารถบังคับ...ปรับใจนี้
ให้โคจรตามที่จิตได้คิดหวัง
บางเรื่องราวบางอย่างค้างคาซัง
คงไหลหลั่งออกมา...ว่าเป็นไง
แต่ทว่าหัวใจ...มันไม่กล้า
คิดพูดจาเอ่ยพร่ำคำหวั่นไหว
กลัวบางสิ่งบางอย่างบางคำใด
จะทำให้เส้นทาง...กว้างกว่าเดิม
จึงได้เพียงแอบมอง...ทำร้องร่ำ
เป็นลำนำคำหวานปานหยาดเยิ้ม
ผ่านสายตาบางคนจนอิ่มเอิม
ตั้งแต่เริ่มพบเจอ...เธอทุกคราว
มันไม่ผิดใช่ไหม...ที่ไม่กล้า
เก็บวาจาเอาไว้ใช่ปวดร้าว
รู้ตัวดีหินนั้นมันต่างดาว
จะวับวาวเคียงข้าง...ได้อย่างไร
.
..
...
เพราะหัวใจดวงนี้...มันมิกล้า
ขอเธออย่าใจร้าย...จะได้ไหม
อยากให้รู้สึกบ้าง...ข้างในใจ
มันร้องไห้ไม่กล้าเอ่ย...เผยรักเธอ
...
อยากให้รู้สึกบ้าง...ข้างหัวใจ
ว่ามีใครซ่อนอยู่...คู่ใจเธอ
21 พฤศจิกายน 2548 14:14 น.
เมจิคเชี่ยน
...........................................
ลองหลับตาดูก่อนแล้วย้อนหวน
คิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคราวฝัน
แท้จริงหรือเพียงหลงรูปทรงมัน
ความรักนั้นควรไตร่ตรอง...อย่ามองเมิน
เปิดหัวใจสืบค้นบนผืนฟ้า
อย่าปล่อยตาลอยลิ่วมองผิวเผิน
ความรู้สึกคนเราใช่เบาเกิน
บนทางเดินยังพบใคร...ให้คบกัน
หนทางเธอดั่งถ้ำหลังน้ำตก
ครอบคลุมปกมืดมิดชีวิตฝัน
ค่อยค่อยจุดไฟส่องแล้วมองมัน
ประตูนั้นที่ซ่อน...ไว้อาจใช่จริง...
ที่เอ่ยพูดบอกกล่าว...ราวหมดรัก
อย่าพึ่งปักใจคิดนะมิตรมิ่ง
ว่าคนนี้ไร้เยื่อใยไม่ประวิง
แล้วจะทิ้งเธออยู่...เพียงผู้เดียว...
ชีวิตฉันรักเธอ...เสมอเสมอ
อยากพบเจอจ้องมองอยากข้องเกี่ยว
อยากเอาใจเธอผสมเข้ากลมเกลียว
เป็นหนึ่งเดียวหนึ่งใจ...ไปด้วยกัน
เพียงแค่อยากให้คิดสักนิดนึง
โปรดอย่าพึ่งปักจิตคิดรักฉัน
หากวันหน้าขมขื่นสะอื้นมัน
รักสะบั้น...ฉันคงเป็นเช่นผู้ร้าย...
จึงขอยอมเป็นตัวเลือก...ให้เธออ่าน
ใช้หัวใจวิจารณญาณ...ถึงความหมาย
คนที่ใช่ใครที่ฝัน...คิดเคียงกาย
คนสุดท้ายค่อยค่อยค้น...บนหัวใจ
......
คนที่ใช่ใครที่ฝัน...รักมากมาย
คนสุดท้ายค่อยค่อยค้น...บนทางเดิน
....................................................
17 ตุลาคม 2548 01:34 น.
เมจิคเชี่ยน
.....................................
จำได้ไหมครานั้นวันพบหน้า
ฉันมาหาร้องไห้ว่าไม่ไหว
เจ็บเหลือเกินกับจิตถูกพิษภัย
เธอจึงได้ปลอบขวัญให้มันเบา
จากวันแรกเรื่อยมาถึงครานี้
เราได้มีกันและกันแบ่งปันเศร้า
เธอนั้นเป็นดั่งกำแพงแสงและเงา
คอยคลายเหงาเติมสุขทุกทุกครา
จนฉันเริ่มสดใสคล้ายดอกไม้
ส่งกลิ่นไอหอมกรุ่นมีคุณค่า
สะเก็ดแผลทุเลาเบาบางตา
ครบเวลาต้องจากพรากเธอไป...
แววตาเธอดูเศร้าและเหงามาก
คำว่า"จาก"มันสะเทือนเหมือนหวั่นไหว
ดั่งกับถูกมีดบาดจนขาดใจ
มันร้าวไหม้เกินจิตคิดต้านทาน
ใช่ว่าฉันอยากลาหนีหน้านี้
เธอคนดียิ้มหน่อยดูค่อยหวาน
เชื่อฉันเถิดสัญญาไม่ช้านาน
คนแห่งกาลพานปรากฏให้พบเจอ
เพราะเรานี้มิใช่ในเนื้อคู่
แม้นว่าดูผูกพันมั่นเสมอ
แต่ความจริงตรงข้ามยามเคียงเธอ
มิเคยเผลอ...อยากอยู่เคียงคู่กาย...
เป็นอันว่าเฝือกจ๋า...ขาลาก่อน
อย่าออดอ้อนอาลัย...ไร้ความหมาย
สิ้นสุดแล้วถึงวัน...ฉันบ๊ายบาย
ยิ้มส่งท้าย...บอกเฝือกจ๋า...อย่าเจอกัน(อีกเลย)...
..............................................
เมจิคเชี่ยนละโครตดีใจที่สุด
..
ได้ถอดเฝือกแล้วหลังจากใส่มาเป็นเวลา 2 เดือน !!!
แต่พอถอดออกมาแล้ว เห็นขาตัวเอง...
ได้แต่ร้องเพลง...
หายใจเข้าก็เห้อ...เซ็ง
หายใจออกก็เห้อ...ซวย
ฮร่าาาาา
ขาเมจิคเชียนคนละสี ข้างนึงขาว อีกข้างนึงเขียวคล้ำ ฮร่าาาา
แถมขาลีบอีกต่างหาก ไขมันที่ต้นขาหายไปหมดเลย...
ก็ต้องทนๆไปก่อน ต้องพยายามหัดเดินใหม่
เป็นเด็กน้อยเลยขอรับ...
แต่ขาก็คงดีใจสุดๆที่เพื่อนคู่ซี้ชั่วคราวของเขาได้จากไป...
.
..
...
จริงๆนะขอรับ อิอิ
10 ตุลาคม 2548 23:46 น.
เมจิคเชี่ยน
.............................................
แว่ววาจาเอื้อนเอ่ยเพื่อเผยบอก
เป็นระลอกริ้วไหวดั่งสายน้ำ
กฏหมายใหม่บัญญัติต้องหัดจำ
หากถามซ้ำคือผิดมีสิทธิ์ตาย....
ห้ามเตร็ดเตร่เถลไถลหนีไปเที่ยว
หากรู้เดี๋ยวหัวแตกหน้าแหกหาย
จะไปไหนต้องควงคู่อยู่แนบกาย
ห้ามมาสายผิดนัดหรือผลัดวัน
ห้ามมองสาวคนไหนเมื่อใกล้เธอ
หากผิดเผลอโดนชกตรงอกฉัน
ห้ามโปรยยิ้มให้หญิงใดเมื่อไกลกัน
ต้องอดกลั้นเพื่อเธอเสมอไป
ไดโดม่อน เอ็มเค เคเอฟซี
อาหารนี้ห้ามซื้อหรือหลงไหล
ทานข้าวบ้านเท่านั้นทุกวันไป
ห้ามบ่นว่าไม่ไม่...ฉันไม่เอา
ห้ามติดเพื่อนติดฝูงหรือยุ่งงาน
เมื่อเธอนั้นต้องการให้ชิดเฝ้า
ห้ามตื่นสายนอนกรนบ่นขี้เซา
ต้องตื่นเช้าตักบาตรห้ามพลาดเลย
ห้ามดุด่าว่ากล่าวคราวเธอผิด
อย่าหงุดหงิดงุ่นง่านพาลนิ่งเฉย
ห้ามทำหน้างี่เง่าว่าเราเชย
ต้องคอยเอ่ยคอยชม...ว่าเธอดี
หากเธอยิ้มให้หนุ่มห้ามยุ่มย่าม
เธอมีสิทธิ์ทำตามหัวใจนี้
พูดอะไรต้องเชื่อเบื่อห้ามมี
หากเธอตีห้ามสู้...ห้ามรู้ทัน
ชี้ว่านก...ต้องนกห้ามตลกเชียว
จะโดนเหนี่ยวเข้าให้ไปสวรรค์
เธอยิ่งใหญ่ เธอชนะ เธอสำคัญ
ส่วนตัวฉันแค่ลูกไก่ในกำมือ...
เผด็จการยอดรักนักเลงสาว
แสนปวดร้าวจิตใจไม่กล้าหือ
แค่พบเห็นแววตาหน้าใสซื่อ
ก็อออือ...ใจอ่อนยอมทุกครา
ห้าม ห้าม ห้าม จำไว้ให้ขึ้นจิต
หากว่าผิด โดน โดน โดน โดนแน่จ้า
มากบัญญัติเกินกว่า...มาพรรณนา
ผู้บังคับบัญชา...แสนน่าเกรง...
แต่ความรักเธอนั้นมันยิ่งใหญ่
บริสุทธิ์ใจเกินกว่ามาข่มเหง
แค่สวมบทเจ้าแม่...แซ่นักเลง
ตัวฉันเองก็ยอมพร้อมทำตาม...
แปรรูปแบบเป็นขบฏแห่งกฏหมาย
ช่างเหลือร้ายยอดรักหากทักถาม
ฮิตเลอร์หญิง...จริงแท้แม่รูปงาม
สมญานามจอมใจ..ยัยตัวร้าย... (555)
.................................................
เมจิคเชี่ยนเขียนเล่นๆขอรับพอดีอยากเขียนกลอนตลกๆมั่ง แหะๆ
ถ้าหากตรงกับชีวิตจริงของใครในเวปนี้
ก็ขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไปนะขอรับ ฮร่าาาาา...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
957
