13 สิงหาคม 2546 23:02 น.
เมจิคเชี่ยน
โปรดออกจากชีวิตฉันไป
ยังวนเวียนเข้ามาทำไมอยู่ในความฝัน
อย่าตามมาหลอกหลอนฉันเลยขอสักวัน
แค่คำว่าไม่รักกัน มันก็ทำร้ายใจมามากพอ
ออกจากชีวิตฉันไปสักที
เสียใจมามากขนาดนี้ยังไม่พออีกหรอ
หรือต้องให้ฉันคลุกเข่าอ้อนวอนน้ำตาคลอ
เธอถึงจะปลดปล่อยตามที่ฉันขอ~ปล่อยฉันไป
จมอยู่กับความทุกข์ของเธอ
เคยไหมที่จะให้ฉันได้เจอความสดใส
หรือต้องให้ฉันตายจากโลกนี้เธอถึงสาแก่ใจ
แล้วเธอจะหายไปใช่ไหม...บอกฉันที
****
อิอิ เศร้ามั่ง ... เอ หรือเครียดหว่า 5555
13 สิงหาคม 2546 22:47 น.
เมจิคเชี่ยน
กับการกระทำที่เธอแสดงออก
มันบ่งบอกได้เลยว่าคิดยังไงกับฉัน
ดอกไม้ บทกลอนที่เขียนมาให้ทุกวัน
รู้ได้เลยว่าเธอให้ความสำคัญกับฉันมากเพียงใด
แต่ฉันก็ยังทำเมินเฉย
แม้เธอจะส่งสายตาออดอ้อนเหมือนเคยให้หวั่นไหว
คำพูดเพราะๆที่พูดให้ฟังให้ฉันดีใจ
ไม่ว่าอะไรๆที่เธอทำให้ ฉันก็ยังคงทำเย็นชา
ขอโทษที่เป็นแบบนี้
ความจริงที่เธอเห็นนั้นมันมีมากกว่า
เป็นเพราะหัวใจฉันเองมันไม่กล้าพูดกล้าจา
ยิ่งตอนเธอมองหน้าหัวใจมันตายด้านชาเลยทันที
ให้เวลาฉันสักหน่อย
ไม่นานเกินคอย หัวใจคงกล้าแกร่งกว่านี้
จะนั่งมองหน้า~สบสายตาแล้วปล่อยคำพูดจากใจที่มี
ฉันรักเธอนะคนดี ให้เธอนี้มีรอยยิ้มจนอิ่มใจ....
13 สิงหาคม 2546 22:26 น.
เมจิคเชี่ยน
กว่าจะรู้ใจก็ต้องใช้เวลายาวนานเหลือเกิน
อยู่ๆก็เมินทำเป็นไม่มองไม่พูด~ไม่จา
อยากรู้เหลือเกิน เธอโกรธอะไรถึงทำเย็นชา
หรือว่าเธอนั้นมีปัญหาที่มันค้างคาหัวใจ
เมื่อเธอเฉยไปเหมือนโลกทั้งใบช่างดูเงียบงัน
บอกกันให้รู้สักคำถ้าฉันได้ทำอะไรพลาดไป
บางทีฉันอาจผิดพลั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ
ขอได้ไหม โปรดอย่าถือสาอะไรฉันเลยคนดี
ถ้าอย่างงั้นแล้ว ส่งนิ้วก้อยข้างขวามาได้ไหม
ขอร้องเอานิ้วโป้งเก็บไป เลิกโกรธกันสักที
ฉันตั้งใจมาง้อ~มาขอคืนดี
แค่อยากให้เธอยิ้มเหมือนเดิมทุกที~ไม่ยากใช่ไหม
คงจำได้นะเธอเคยสัญญาว่าเราจะไปด้วยกัน
อยู่ๆมาตัดสัมพันธ์ทิ้งฉันให้วาดฝันคนเดียวได้ไง
รู้ไหมเธอคือคนนั้น คนที่ฉันรักจนหมด~หัวใจ
ไม่ว่าเมื่อไร~จะไม่มีใคร~คนไหนมาแทนที่เธอ
************
12 สิงหาคม 2546 01:32 น.
เมจิคเชี่ยน
เมื่อตะวันหลับตาลงท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี
เป็นเวรยามที่พระจันทร์ต้องมาดูแลท้องฟ้า
พร้อมบริวาร ดาวดวงน้อยๆค่อยๆลืมตา
ส่วนฉันได้เวลาสอดส่องจ้องดูมัน
ทุกครั้งที่มอง มีคำถามเกิดขึ้นในใจ
พระจันทร์ ดวงดาว มีบ้างไหมที่เคยไหวหวั่น
ยามอ่อนแรงยามสิ้นแสงเจ้าจะทำอย่างไรกัน
จะเป็นเหมือนกับฉันหรือป่าว....มีน้ำตา
สงสัยฉันจะเป็นคนอ่อนแอ
แค่คำพูดแย่ๆรับไม่ไหวหัวใจจึงอ่อนล้า
ประโยคสุดท้ายที่ได้ยินยังคงกัดกินทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา
พร้อมกับหยดน้ำใสๆข้างขอบตาทุกทีไป
ฉันรู้ว่าพระจันทร์ ดวงดาวจ้องมองฉันอยู่
ส่องแสงทุกครั้งให้ฉันรู้พร้อมกับคำว่าอย่าหวั่นไหว
แต่ถ้าคืนค่ำไร้จันทร์ไร้ดาว ความปวดร้าวคงมากขึ้นอีกเท่าไป
ฉันกลัวว่าหัวใจมันจะร้องไห้ เพราะฉันเป็นคนอ่อนแอ...
****
เขียนไว้ในดวงตา
เขียนไว้ในความห่วงหา
เขียนไว้ในทุกครั้งที่ผ่านเข้ามา
แล้วลงท้ายว่า... เมจิคเชี่ยน ^^
11 สิงหาคม 2546 23:53 น.
เมจิคเชี่ยน
พอได้จับปากกาทีไร
สมุดขาวใสๆต้องเต็มไปด้วยชื่อใครคนหนึ่ง
พร้อมภาพประกอบชายหญิงนั่งมองตากันซึ้งๆ
บวกด้วยหัวใจอย่างละครึ่งเอามาประกอบกัน
มีตัวหนังสือเป็นตัวสื่อความหมาย
อ่านแล้วอมยิ้มได้ คอยคิดคอยเอาไปแอบฝัน
คิดไปนู่น คิดไปนี่ คิดไปสาระพัน
จนบางวันหัวใจฉันไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ต้องโทษเจ้าปากกาตัวดี
ชอบนำความหวั่นไหวนี้มาไว้ในใจอ่อนๆ
ทั้งที่ฉันเป็นคนเข้มแข็งแต่ความรู้สึกต้องมาโดนบั่นทร
ความคิดถึงที่หลบซ่อนจึงได้โอกาสร่อนตัวแสดงออกมา...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
948
