28 พฤศจิกายน 2549 02:10 น.
เมฆฟ้า
นั่งมองดาวพร่างพราวอยู่ในนภา
นั่งมองฟ้าฟ้าสวยสุดสดใส
นั่งมองเดือนยังมีเมฆเป็นเพื่อนใจ
หมู่แมกไม้มีสายลมคอยห่มตัว
25 พฤศจิกายน 2549 19:39 น.
เมฆฟ้า
พบเธอครั้งแรกก็งั้นงั้น
พบเจอทุกวันก็งี้งี้
แม้เคยพูดจาพาที
ก็ไม่เห็นจะมีอะไร
แม้บางครั้งออกจะรำคาญ
ก็เธอชอบจุ้นจ้านอยู่ร่ำไป
นิดนิดหน่อยหน่อยทำโวยวาย
นี่ไม่ได้นั่นไม่ดีตีหน้าชัง
พึ่งจะสำนึกได้ก็ตอนนี้
ก็ตอนที่มีคนเดินตามหลัง
ตามติดชิดเธอให้พะวัง
เหมือนดังถูกฝังทั้งเป็น
มันเจ็บแปล๊บแปล๊บที่หัวใจ
มันสับสนวุ่นวายหาใครเห็น
เธอไปไหนเช้าสายบ่ายเย็น
ทำไมไม่เห็นมาวุ่นวาย
สับสนตัวเองอยู่เหมือนกัน
ทั้งทั้งตอนแรกนั้นหาพิศมัย
จะเป็นจะตายช่างปะไร
มาสงสัยเอาเมื่อตอนเธอจรรี
แท้จริงนี่หรือคือความรัก
ดั่งศรปักเอาตอนเธอจรหนี
คิดถึงเธอคิดถึงมากทุกนาที
ถึงวจีคำสอนเมื่อก่อนลา
แม้ยามกินกินไม่ได้ให้คิดถึง
มองดาวดึงส์ที่เกลื่อนอยู่ฟากฟ้า
นั่งนับดาวเป็นพันดวงห่วงทุกครา
แม้หลับตาหาหลับใจให้พวังค์
เธอจะเป็นอย่างไรในตอนนี้
หวังเธอมีฉันบ้างดั่งความหลัง
หรือเธอหมดศรัทธาด้วยท่าชัง
ที่ฉันพลั้งเผลอไปในตอนเดิม
คงจะหลอกตัวเองไม่ได้แล้ว
คงคลาดแคล้วเป็นแน่หากไม่เสริม
ฉันจะแย่งฉันจะขวางเพื่อทางเดิม
ไม่ให้เขามาเติมความรักเธอ
คงไม่สายไช่ไหมที่บอกรัก
ให้ฉันได้ประจักษ์เถิดเธอเอ๋ย
ฉันจะเป็นคนดีของทรามเซย
ดุด่าว่าสอนเหมือนก่อนมา
ฉันขอยอมเธอแล้วในทุกสิ่ง
ด้วยใจจริงใจรักปรารนา
ขอเพียงเธอยอมหวนกลับคืนมา
โอ้เธอจ๋าฉันยอมแล้วยอมเพียงเธอ
โอ้เธอจ๋าฉันรักแล้วรักเพียงเธอ
โอ้เธอจ๋าอยากบอกว่า................ฉันรักเธอ
24 พฤศจิกายน 2549 01:03 น.
เมฆฟ้า
เป็นอะไรไปไม่รู้
รู้แต่ว่าตอนนี้คิดถึงใคร
น่ารักน่ารักสวยสวยใสใส
โอ้หัวใจตอนนี้เป็นของเธอ
ยามเธอยิ้มชวนให้ใจมันแปล๊บบบ
หวังอิงแอบแนบใจเธอเสมอ
ยามเธอด่าว่าเอาใจเราเบลอ
ไม่รู้เลยว่าเธอด่าอะไร
เธอด่ามาเรายิ้มรับกระชับจิต
โอ้อยากจะจุมพิตพิศมัย
เอื้อมมือคว้ากัลยาน้อยมาแนบใจ
เธอเลยตบเข้าให้ โอ้ I LOVE U
โอ้รอยรักมันปักลงบนใบหน้า
รอยทั้งห้าฝังแน่นที่แผ่นหู
อีกรอยช้ำที่ซ้ำรักช่างน่าดู
ยอดพธูขออีกซักหนึ่งที
เธอบรรจงลงเท้าที่เท่าแท่น
โหมันแสนรวดร้าวราวรัศมี
สุดที่รักมันหักลงแล้วคนดี
อันที่อื่นก็มีให้ถมไป
เธอใยใจดำกับฉันนัก
ฉันอุตส่าหลงรักเธอเป็นไหนไหน
โอ้น้องน้อยหักลงแล้วจะทำไง
คงต้องให้เธอรับผิดที่คิดทำ
รับรักซะนะที่รักรีบรับรัก
เธอต้องจักรับผิดแน่แม่งามขำ
บทลงโทษที่เกี่ยวข้องต้องจองจำ
ฐานกระทำร้ายร่างกายน้องชายเรา
เป็นแฟนฉันซะนะคนดีของผม
คงภิรมณ์ชมชื่นเป็นหมื่นเท่า
แม้รักไหนในหล้าที่ว่าเร้า
ฤาจะเปรียบเทียบเท่ารักเราเอย
รับรักผมซะ
19 สิงหาคม 2549 22:11 น.
เมฆฟ้า
หมู่เฮาจากบ้านมากะหลายปี
หมู่เฮามีความหวังประทังกาย
แม้เฮาจนกะบ่เคยจนน้ำใจ
สู่ต่อไปซาวอีสานไทบ้านเฮา
เผิ่นสิรวยส่ำใดกะส่างเผิ่น
เผิ่นสิมีหลายส่ำใด๋กะส่างเขา
เฮาสิทุกข์ส่ำใด๋เรื่องของเฮา
บ่เคยขอกิ๋นเขาเฮากะคน
อีกจั่กปีสิไถ่ได้หนอความจน
มันผ่านพ้นมาโดนแหละได้นี่
สิหวังพึ่งผู้ได๋ได้ซั่นตี้
สองมือมีสองขาย่างย่างต่อไป
สู้ต่อไปคนอีสานเพื่อบ้านเฮา
เพื่อลูกเต้าเมียฮักได้สบาย
เพื่อพ่อแม่พี่น้องผองทั้งหลาย
เพื่อตัวเองสิได้ไถ่ความจน.......สันดอกว้า
18 พฤษภาคม 2549 07:53 น.
เมฆฟ้า
กี่ปีกี่เดือนวัน ผันผ่าน
กี่ฝนกี่ลมกร้าน เลยไป
ฤดูกาลที่สืบสาน คงอยู่
บ่มิเคยทำให้ ใจเรา อ่อนแรง
จนเมื่อฉันได้พบสบตาเธอ
ใจมันเสนอสนองตอบปฎิกริยา
ปากกาสั่นมืออ่อนไหวไม่เป็นท่า
สมองหมดปัญญาคิดอ่านการ
ไม่กล้าทักกล้าทายให้สนิท
แต่ยิ่งคิดยิ่งอยากให้สงสาร
เหมือนคมมีดกรีดใจให้ทรมาน
โอ้ยเธอจ๋าสงสารฉันบ้างซี
โปรดอย่าหันมองมาหาฉันเลย
เพราะฉั้นไม่อาจพบให้หลบหนี
อยากจะพูดอยากจะเอ่ยเผยวจี
แต่ฉันซีต่ำต้อยด้อยสังคม
เพราะเป็นเพียงปุถุชนคนเดินดิน
ไม่อาจบินขึ้นฟ้าอย่างสวยสม
อยู่ร้อยเรียงเคียงคู่ให้ดูชม
ให้สังคมตราหน้าว่าคว้าดาว
เป็นหมาวัดก็ให้เห็นว่าเป็นหมา
เป็นขี้ข้าก็อย่าอวดให้สามหาว
กินบนเรือนของเขาแค่ชั่วคราว
อย่าให้เราขี้รดบนหลังคา
สิ่งที่ควรคือสนองตอบแทนคุณ
ที่เขาได้เกื้อหนุนเป็นบุญหนา
อย่าให้คิดอัปรีที่ชั่วช้า
เพียงเพราะว่ารักลูกสาวเจ้านาย
หน้าส่วนตัว
1070
