พระอาทิตย์ + พระจันทร์ + ปุยเมฆ

เมฆปุยอ้วน

******ยามกลางวัน..แสงตะวัน...นั้นงามผ่อง
สาดแสงส่อง...สรรพสิ่ง...มิมิดหาย
เป็นเพื่อนปุยเมฆน้อย..ไม่เดียวดาย
เราจึงกลาย..เป็นเพื่อนชิด...สนิทกัน

******ยามกลางคืน...ดวงตะวัน....นั้นไม่อยู่
คอยเฝ้าดู...ปุยเมฆ...ยามหลับฝัน
แต่ยังมี...แสงจันทรา...แทนตะวัน
เป็นเพื่อนกัน...ทั้งคืน...มิเหงาใจ
*********สามชีวิต....ชิดเชื้อ...เพื่อนความฝัน
ต่อเติมมัน...ทุกวัน...มิขาดหาย
ทุ่มเทสุด..ลมหายใจ...ทั้งร่างกาย
เพียงแค่หมาย...ทำมัน...ให้เป็นจริง

*******หากราหู....ดูเหมือน...จะกลั่นแกล้ง
จึงแสร้งบัง....ดวงจันทร์....ตะวันฉาย
ให้เมฆน้อย..เปลี่ยวเหงา...ทั้งใจกาย
ยืนเดียวดาย..ท่ามกลาง...ความมืดมน
*******แต่เมฆน้อย...เชื่อมั่น..ว่าราหู
คงไม่อยู่..เนิ่นนาน...บังความฝัน
ราหูคลาย...ดวงอาทิตย์...และดวงจันทร์
จะปรากฎ.....พลันเห็น...เต็มดวงตา