30 กรกฎาคม 2547 13:03 น.
เมฆปุยอ้วน
เก็บเรื่องราวสิ่งดีๆที่เคยผ่าน
กับวันวานความทรงจำอันสดใส
ให้เป็นภาพที่จารึกในหัวใจ
เก็บเอาไว้แทนวันคืนที่เลยมา
ได้แต่ฝากความคิดถึงกับหมู่ดาว
ที่พร่างพราว สุขประกาย แสนสดใส
ช่วยพารัก ความคิดถึง จากหัวใจ
ฝากไปให้ กับคนไกลที่จากมา
และขอฝากกำลังใจ ไปกับลม
ช่วยชื่นชม คนดี ที่ห่วงหา
และปัดเป่ารอยร้าว คราบน้ำตา
ในเมื่อครา โดนตอกย้ำช้ำหัวใจ
อยากให้รู้ว่ามีใครคนหนึ่ง
คอยนึกถึง คนึงอยู่เสมอ
หากวันไหน ต้องการจะพบเจอ
หลับตาลง เธอจะเจอที่หัวใจ.......
26 เมษายน 2547 10:27 น.
เมฆปุยอ้วน
เหม่อมองฟ้าตอนกลางคืนยามเดือนมิด
ดาวสะกิดสายตา...พาใจฝัน
ให้นับดวงดาราหมื่นล้านพัน
ว่ามีกันเท่าไหร่ในราตรี
นั่นดาวศุกร์-สุดแสงประกายส่อง
กลุ่มแมงป่อง-คันไถ-ลูกไก่น้อย
อีกนายพราน-คนคู่.....ยังเฝ้าคอย
เป็นเพื่อนฉันยามคำคืนเมื่อเหงาใจ
อยากจะรู้อีกดวงใจสุดขอบฟ้า
นับดาราแต่ละคืนเท่ากันไหม
หากง่วงนอนหลับฝันต่อ...นับในใจ
เช้าเมื่อไหร่แล้วค่อยเอามารวมกัน
2 เมษายน 2547 12:06 น.
เมฆปุยอ้วน
ใครคนหนึ่งเคยพบ-เคยผูกพัน
มีคืนวันร่วมทุกข์-สุขหลากหลาย
ร่วมสรรค์สร้างความคิดดีๆมากมาย
จนกลับกลายใกล้ความจริงขึ้นทุกวัน
แม้วันนี้คนๆนั้นจะไม่อยู่
ร่วมเฝ้าดูความงามที่วาดฝัน
ขอใช้ภาพ-ความทรงจำที่ให้กัน
ต่อเติมฝัน- รอวันเธอกลับมา
2 เมษายน 2547 11:53 น.
เมฆปุยอ้วน
ถึงสายลมที่พัดผ่านทางชีวิต
มาสะกิดลมหายใจและความหมาย
มาคลายร้อน-ความเหงา-ให้ผ่อนคลาย
มาระบายความฝันด้วยบทเพลง
แต่วันนี้สายลมพัดจากไป
เหลือทิ้งไว้เพียงกลิ่นไอของความหวัง
ความอบอุ่น-ความรัก-คงจีรัง
ขอใช้มันเป็นเชื้อเพลิงเติมหัวใจ
ทุกวันนี้ความคิดถึงยังคงอยู่
เฝ้ารอดูแม้ไม่รู้ว่าวันไหน
ที่สายลมพัดจะพัดหวนคืนสู่ใจ
ไกลแสนไกล-นานแสนนาน-ฉันจะรอ
2 เมษายน 2547 11:37 น.
เมฆปุยอ้วน
JIGSAW
รัก คำง่ายๆที่จะพูด แต่ยากที่จะเข้าใจ
จนคนบางคนไม่อยากจะพูดคำว่ารักออกมาเลย เพราะไม่แน่ใจ
มีหลายคนที่พยายามจะค้นหาความหมายของคำๆนี้ให้กับตัวเองอยู่เสมอ
แต่บางคนก็เฝ้ารอให้ความรักวิ่งเข้ามาหา รักคืออะไร?
เพียงความหมายในพจนานุกรมคงจะไม่พอที่จะอธิบายให้เข้าใจได้
จึงไม่แปลกที่คุณจะได้ยินคำถามนี้จากทั่วทุกมุมโลกในหลายร้อยภาษา
และหลายล้านคำตอบ....
ถ้าจะเปรียบ Jigsaw
กับความรักก็คงจะไม่แปลกอะไร...ต่างแต่เพียงว่าคุณไม่ได้ต่อเติมภาพนี้เพียงคนเดียวเท่านั้นเอง
เพราะมันไม่สามารถจะทำได้ ความรักบางทีอาจจะดูเป็นสิ่งธรรมดาไม่มีค่าอะไรเลย
เหมือนกับตัวต่อชิ้นเล็กๆที่ทำด้วยการะดาษแข็งหลายร้อยชิ้นที่บรรจุอยู่ในกล่อง
แต่เมื่อคุณแกะมันออกมาคุณจะเห็นว่าทุกๆชิ้นของมันนั้นมีสีสัน
มีมุมและมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง
จึงจำเป็นที่คุณจะต้องใช้ความพยายามในการแยกโทนสีแล้วนั่งต่อมันไปทีละชิ้นๆ
รวมทั้งยังต้องคอยเก็บรักษาตัวต่อตัวน้อยๆไม่ให้ฉีกขาด ชำรุด
เปียกน้ำหรือสูญหาย เจ้าเหตุผลหลังๆนี้เองที่ทำให้หลายๆคนเลิกต่อและเลิกสนใจ
Jigsaw เป็นขบวนตามๆกัน
แต่ก็ขอคารวะสำหรับผู้ที่มีความมานะพยายามในการนั่งหามุมของตัวต่อตัวจิ๋วแต่ละตัวแล้วค่อยๆเรียบเรียงมันให้กลายเป็นภาพทีละหน่อยอย่างไม่ละทิ้ง....จนในที่สุดเศษกระดาษแข็งชิ้นเล็กๆที่ดูเหมือนไม่มีค่าอะไรได้กลายเป็นรูปภาพที่สวยงามน่านำไปใส่กรอบติดข้างฝาไว้นั่งชื่นชม
แต่ละภาพต่อจะเริ่มต้นที่คน 2คน
ถักทอด้วยอารมณ์ที่ถ่ายทอดเป็นโทนสี และมุมมองของความรู้สึกที่ลงตัวในแต่ละชิ้น
ต่อเติมได้อย่างต่อเนื่อง
โดยไม่คำนึงถึงระยะเวลาว่ามันจะนานสักเท่าไหร่ที่ต้องทุ่มเทกับความเข้าใจ และ
เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
แม้ในบางครั้งกระดาษแข็งชิ้นเล็กๆที่เลือกหยิบขึ้นมานั้นมีมุมคล้ายกับส่วนที่หายไป....แต่กลับไม่ใช่.........
แต่ด้วยศรัทธาเดียวกันของคน 2 คน และกำลังใจที่เรามีให้กัน
ทำให้เรายังคงพยายามตามหาส่วนที่ขาดหายไปนั้นจนสำเร็จ
บางครั้ง....อาจจะกระวนกระวายใจ...ท้อ
หรือเหนื่อยล้าบ้างกับเวลาที่หมดไป
แต่ครั้งใดก็ตามที่เราสามารถต่อเติมได้....แม้แต่เพียงส่วนเดียวเท่านั้น
ก็มีกำลังสานให้ฝันถึงวันที่เสร็จสมบูรณ์ได้เสมอ
บางคนอาจจะเคยพยายามต่อชิ้นส่วนที่หายไปเพียงลำพัง....ยาก!! ลำบาก !!
โดยเฉพาะมุมมองของความรัก คุณอาจจะรักตัวเองได้มาก
แต่ความชื่นใจที่ได้เป็นที่รัก ห่วงหาอาทร นั้นเป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่
สามารถเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดสิ่งดีๆในโลกได้มากมาย
จำไว้ว่า.....ภาพต่อที่เสร็จสมบูรณ์ทุกภาพนั้น
ก็ไม่สามารถจะรักษาให้คงอยู่สมบูรณ์ได้ถ้าขาดชิ้นใดชิ้นหนึ่ง คือ ความรัก
ความผูกพัน และเข้าใจ.........เมื่อต่อภาพถึงส่วนนี้แล้ว จงพลิกด้านหลัง
และเชื่อมโยงความรู้สึกต่างๆของกระดาษแข็งชิ้นเล็กๆเหล่านั้นด้วยกาวในมือของคุณ
.....นี่แหละ!! ความสมบูรณ์ของภาพต่อแห่งความรัก
หน้าส่วนตัว
1118
