26 มีนาคม 2553 22:27 น.
เฟื่องอารมณ์
ต้องเจ็บถึงจะจำ
ต้องทำถึงจะเป็น
ต้องเห็นถึงจะเปิด
ต้องเกิดถึงจะรู้
ต้องดูถึงจะเห็น
ต้องเป็นถึงจะหาย
ต้องถึงจึงจะหยุด
ต้องสุดถึงจะตาย....
คนเราต้องเจ็บก่อนถึงจะจำ
และถ้าไม่ทำก้คงไม่เป็น
ถ้าไม่เห็นก้ไม่ยอมเปิดเสียที(ข้อนี้หมายถึงเปิดใจนะครับ)
ถ้าไม่เกิดมาก้คงไม่รุ้แน่
ถ้าไม่ดูคงไม่เห็นยุ่แร๊ว
ถ้ายังไม่เป็นก้ไม่มีวันหาย
ถ้าไม่ถึงจะหยุดได้ไง
และเมื่อถึงที่สุดล้วนย่อมตาย ....
26 มีนาคม 2553 02:50 น.
เฟื่องอารมณ์
ราตรีใดไร้หมู่ดาว
ส่องแสงพราวใจหดหู่
คงเพียงจันที่อยู่คู่
กับนภายามราตรี
26 มีนาคม 2553 01:58 น.
เฟื่องอารมณ์
เมื่อเทอไปทำใจเจ็บ
ยังจะเก็บเรื่องราวไว้
ก้ ไม่รุ้ว่าทำไม
เจ้าดวงใจยังโหยหา
หน้าส่วนตัว
994
