12 พฤศจิกายน 2551 01:27 น.
เฟื่องฟ้าฟ้าขาว
อย่ารักเพราะเธอสงสาร
อย่าปล่อยให้เพ้อฝันมากไปกว่านี้
เดินจากฉันไปเถอะน่ะคนดี
หยุดทรมานคนคนนี้ให้ตายทั้งเป็น
ทิ้งฉันไว้อย่างนี้อย่าหันมาเหลียวแล
ฉันก็แค่ " ความสงสาร " ที่สายตาเธอสื่อให้เห็น
อย่าผูกพันฉันไว้ด้วยคำว่ารักอย่างเลือดเย็น
เลิกล้อเล่นทำเป็นรักถ้าเธอแค่ " เวทนา "
ยอมปลดปล่อยอิสรภาพให้หัวใจในวันนี้
เคลียร์พื้นที่ข้างในไว้พร้อมรับความเดียวดายเหว่หว้า
หันหลังเดินจากรักลวงที่เธอแกล้งแสร้งเมตตา
ความทรงจำที่ผ่านมาขอเก็บไว้หล่อเลี้ยงใจเมื่อไม่มีเธอ
ฉันต้องผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้
พยายามห้ามหัวใจอย่ามัวแต่คอยพร่ำเพ้อ
อย่าหยุดสร้างจินตนาการของความรักด้วยอดีตที่พบเจอ
ย้ำเตือนตัวเองเสมอ " ความสงสาร " จากเธออย่ารับมา
1 พฤศจิกายน 2551 07:21 น.
เฟื่องฟ้าฟ้าขาว
ฉันไม่ ใช่นางเอกในนวนิยาย
ที่ยอมให้ตัวร้ายรังแกได้
ไม่ใช่นางงามจากเวทีนางสาวไทย
ที่ยิ้มสดใสและใจดีกับทุกคน
ฉันคือคนธรรมดาที่รักเธอจนหมดหัวใจ
ชอบทำตัววุ่นวายให้เธอคอยพร่ำบ่น
เป็นนางมารร้ายได้ถ้าเธอแอบมองใครอีกคน
ทำตัวไร้เหตุผลจนเธอเอือมระอา
วันนี้สายไปไหมถ้าจะเปลี่ยนตัวเองใหม่
เป็นคนน่ารักสดใสและดูมีคุณค่า
ไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อนให้เธอรำคาญตา
ไม่เป็นตัวปัญหาให้เธอต้องอายใคร
อยากให้เธอได้เห็นฉันคนใหม่
ที่เธอหวังไว้ว่าสักวันฉันต้องเป็นได้
นางมารร้ายยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อใคร
ถ้าไม่ใช่..เพื่อเธอคนนี้ที่รักสุดหัวใจ
หน้าส่วนตัว
1895
