กรุณายืนยันการออกจากระบบ
เฟื่องฟ้าฟ้าขาว
เสียงไม้แห้งกระทบกันใจหวลหา เหล่านกกาบินกลับรังใจหวลให้ สายลมพัดผ่านแมกไม้ฉันหนาวใจ สายน้ำไหลจากไปไม่หวลคืน เหมือนคนรักจากไปไม่คืนเหย้า ทิ้งลำนำถิ่นฐานที่เคยชื่น ทิ้งอดีตที่แสนหวานให้ขมขื่น ทิ้งวันคืนของสองเรา...ไม่เหลียวมอง
วันสิ้นโลก - อัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1376
