23 มิถุนายน 2547 14:51 น.
เฟี้ยตเตอร์
กี่ครั้งที่บอกกับตัวเอง
ว่าฉันเก่ง..ต้องยืนอยู่ให้ไหว
เกิดมาก็ไม่มีเขาเข้ามาป้วนเปี้ยนหัวใจ
แต่แล้วทำไมยังงมงายอยู่ได้ตั้งนาน
เหมือนจงใจเลือกที่จะเจ็บ
เอาภาพเธอมาเก็บเพื่อต่อเติมความร้าวฉาน
ฉลาดเรื่องอื่น ยกเว้นการเหยียบยืนบนความร้าวราน
ตัวเองอยู่ไหน?ลืมได้ตั้งนาน ปล่อยให้คนหยาบกร้านครอบงำหัวใจ
กี่ครั้งที่บอกตัวเอง
กี่ครั้งที่พยายามฮัมเพลงแต่กลับร้องไห้
ได้เวลาแล้วหรือยังกับการลืมความหลังที่ฝังใจ
ฟ้าหลังฝนจะดีกว่าไหม--เมื่อเทียบกับอดีตเลวร้ายที่ไม่มีดี
15 มิถุนายน 2547 15:09 น.
เฟี้ยตเตอร์
ยังรักเธอ
เป็นอยู่เสมอไม่เปลี่ยน
กี่วันเวลาที่หมุนเวียน
ชื่อเธอก็ยังบรรจงเขียนด้วยหัวใจ
เธอยังคงงดงาม
แม้จะอยู่ท่ามกลางความหวั่นไหว
รัก..ไม่เคยก้าวออกไปจากใจ
ไม่ว่าจะวันไหน..หัวใจก็รักเธอ
15 มิถุนายน 2547 14:58 น.
เฟี้ยตเตอร์
ขอแค่ได้รัก
แม้จะต้องรู้จักความอ้างว้าง
ฝันลม-ลมมันเลือนราง
รักของฉันจึงเจือจางในใจเธอ
ขอแค่ได้ให้
เป็นฝ่ายเดียวที่ทำอะไรเพื่อเธอเสมอ
แม้จะต้องเหงาก็ยังเฝ้ารักเธอ
เพียงอนุญาตให้คนขี้ละเมอได้รักเธอ..ก็พอใจ