24 พฤศจิกายน 2546 11:29 น.
เฟี้ยตเตอร์
เคยคิดว่าฉันลืมเธอไปแล้ว
รักคงไม่มีวี่แววให้นึกถึง
แต่ทว่า ความทรงจำกลับตราตรึง
เป็นเหมือนกาลครั้งหนึ่งว่าผูกพัน
เมื่อคืนยังฝันหา...
จึงยิ่งตอกย้ำว่าหัวใจของฉัน
ยังคงรัก--แม้จะต้องรู้จักเพียงความเงียบงัน
กี่ครั้งที่หาคนผูกพัน......
หัวใจมันยืนยันต้องเป็นเธอ
19 พฤศจิกายน 2546 14:33 น.
เฟี้ยตเตอร์
หัวใจฉันยังเปื้อนรอยเท้า
ถูกเธอขยี้จนแหลกร้าวไม่เหลือสักชิ้น
ทุกสิ่งที่ให้..ความรักทั้งใจ เป็นได้แค่ก้อนดิน
แม้แต่สุนัขยังไม่กิน..เรื่องที่เธอจะอินคงไม่มีทาง
3 พฤศจิกายน 2546 16:08 น.
เฟี้ยตเตอร์
ยอมเข้าใจว่ารักมันมีเท้า
มันจึงก้าวออกไปไกลห่างฉัน
เหมือนก้อนหินที่ปีนบนดวงจันทร์
แล้วสักวันมันต้องหล่นลงมา
จึงยอมปล่อยเธอไปในวันนี้
เพราะคงไม่อาจทำอะไรได้ดีไปกว่า
เหมือนฝืนโยนหินไป ในดวงจันทร์อีกครา
แล้วต้องตกลงมา เพียงเพราะว่าฟ้าไม่ยอม
3 พฤศจิกายน 2546 12:07 น.
เฟี้ยตเตอร์
โลกยังอยู่คู่ตะวัน
รักของฉันก็หมุนรอบในตัวของมันเธอเชื่อไหม
ยังอยู่เพื่อปลอบโยน ไม่เคยคิดโอนไปให้ใคร
เพราะฉันรักอย่างห่วงใย..ในนิยาม
3 พฤศจิกายน 2546 11:55 น.
เฟี้ยตเตอร์
พรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร
จะขอเก็บคำตอบไว้ในใจนี้
เพราะเวลา..คือ..ตัวตอบคำถามที่ดี
ว่าเราจะเลิกรากันวันที่เท่าใด
แต่ในวันนี้--
ฉันขอเก็บความรักที่ยังดีจะได้ไหม
แม้ใครจะว่ารักเหมือนลมที่พัดพรมไป
กอบเก็บไว้ไม่ได้ เมื่อมันจะปลิวไปตามทาง
จึงขอรักเธออย่างนี้
ตราบที่ทุกวินาทียังมีคนเคียงข้าง
จะให้เธอเป็นความรัก..เป็นคนร่วมทาง
และจะให้เธอเป็นทุกๆอย่างของวันต่อไป