1 มีนาคม 2548 11:51 น.
เฟี้ยตเตอร์
บอกหน่อยว่ายังคิดถึงฉัน
กลัวเป็นฝ่ายเดียวเท่านั้นที่เฝ้าฝันหา
ในท่ามกลางการเคลื่อนไหวของเวลา
ที่แม้แต่เข็มนาฬิกายังไม่แน่นอน
บอกหน่อยว่าเรายังรักกัน
เหมือนกับรักของฉันที่ยังไม่ถ่ายถอน
แม้การกลับมาครั้งนี้..อาจไม่มีใครเว้าวอน
แต่ก็อยากให้รู้ว่าทุกบททุกตอน เรายังมีกัน
--คิดถึงเพื่อนๆทุกคนมาก ยังคิดมากอยู่ว่าจำกันได้ไหม
หรือบางคนคิดว่าแล้วจะกลับมาทำไม แต่เอาเถอะ
แค่ได้บอกผ่านความคิดถึงแด่ทุกๆคนก็พอแล้ว
22 พฤศจิกายน 2547 16:19 น.
เฟี้ยตเตอร์
คำขอโทษจากคนบาปหนา
มันคงด้อยค่าเกินกว่าจะเอื้อยเอ่ย
ก็ยังอยากเอ่ยคำ แม้จะเป็นเพียงลมรำเพย
ก็อยากให้คุณรู้ไว้เลย ว่าขอโทษจริงๆ
--อีกครั้งที่อยากให้ทุกคนเข้าใจด้วยว่า ที่เราติไปคือ ความเห็นเรา
ถ้าเป็นพวกที่เค้าทำงานพิจารณาบทกลอนแล้วล่ะก็ ยิ่งกว่านี้อีก
ต่อตรงทีว่า ฝีมือระดับเรา ใครๆก็ทำได้นั้น ก็ขอยอมรับนะ
ตัวเองใช่ว่าจะเก่งกาจแต่อาศัยขยันส่งงานเขียนมากกว่า
อย่างไรก็ตามเราอาจจะไม่เข้ามาในนี้อีกแล้วล่ะ
เพราะไม่อยากวุ่นวายกับใครอีก บางคนก็ดีกับเรานะ
ต้องขอบคุณบางคนจริงๆที่ดี กับเรา และขอบใจบางคนที่อุตส่าห์ต่อว่าเรา
เราเองก็ห่างจากงานเขียนไปนาน ก็คงจะขอหยุดแต่เพียงเท่านี้
แล้วทุกคนเห็นพ้องว่าอย่างไรบ้าง
มีอะไรยังไงเมลล์มาคุยกันได้นะ
17 พฤศจิกายน 2547 12:05 น.
เฟี้ยตเตอร์
อยากจะมองเธออยู่ตรงนี้
อยู่ในมุมที่ฉันมี ในรักที่มองเห็น
สิ่งต่างๆมากมาย คงไม่อาจเป็น
เมื่อรักไม่อาจชัดเจนในใจเธอ
อยากจะเขียนคำว่ารักบนหัวใจ
แต่คนสะกดคำยังพร่ำหวั่นไหว อย่างเพ้อเจ้อ
แล้วจะเอาอะไรกันเล่า กับการฝันเฝ้าใจเธอ
เมื่อทุกวันนี้ที่เจอยังรักเธออย่างเลื่อนลอย
--ตั้งใจว่าจเขียนกลอนให้เธอ แต่ได้แค่เนี้ย
แปลกๆแปล่งๆ ไงไม่รู้
16 พฤศจิกายน 2547 12:14 น.
เฟี้ยตเตอร์
ฉันเป็นผู้ฆญิงช่างฝัน
ที่อยู่กับคืนวันเหว่หว้า
ฉันทำได้เพียงเขียนบันทึกผ่านกาลเวลา
ที่รอวันเธอกลับมาพบเจอ
ฉันมีเรื่องราวต่างๆมากมาย
ที่ผ่านเข้ามาทักทาย..สม่ำเสมอ
ฉันผิดเองที่เอาทุกเรื่องไปเกี่ยวพันกับเธอ
ทั้งที่เราไม่ได้พบเจอไปพร้อมๆกัน
ฉันยังอยู่ตรงนี้ที่เก่า
อยู่กับความหม่นเศร้าของเงาคนที่แปรผัน
ฉันอยู่กับขอบฟ้าเวิ้งว้างใต้เงาพระจันทร์
และอยู่กัยคำพร่ำรำพันว่า ยังรอ
อันนี้ลอกมาจากหนังสือกลอนของพี่สาวเราเอง ชื่อ ท้อฟฟี่
(ไม่ใช่อะไรหรอก เคยเป็นบก.ให้เราด้วยอ่ะ)
11 พฤศจิกายน 2547 14:44 น.
เฟี้ยตเตอร์
ยังไม่ทันไร ก้ออกภาคที่ 7 แล้วอ่ะ
เธอไม่รักยังรักเธอ
นี่เหรอ..ความคงมั่น
เป็นความโง่หรือเปล่าที่เขาว่ากัน
ดึงดัน อย่างดื้อรั้นแล้วปวดใจ
คนอย่างฉันใครจะเอามาเลี้ยง
เมื่อความรักของฉันเป็นเพียงแค่ขี้ไก่
เดินอยู่บนดิน กินอยู่บนทราย
แล้วเรื่องอะไรที่เธอจะมอง
เธอไม่รัก..ยังรักเธอ
นี่เหรอ--น่ายกย่อง
น่าหัวเราะต่างหากที่น้ำตานอง
โง่แล้วยังจองหอง
รักคนมีเจ้าของ..ฉันผิดเอง