4 ตุลาคม 2548 11:52 น.
เฟี้ยตเตอร์
จงปล่อยมือฉันให้เหมือนที่ทิ้งขว้างหัวใจ
จะฝืนทำดีเพื่ออะไร หรือยังห่วงใย-สงสาร
ในตาเธอฟ้องชัดเจน ฉันรู้..มองเห็นมานาน
ว่าเธอไม่ได้ต้องการกันแล้วทั้งใจ
ที่แอบโทร.หาเขาทุกครั้งที่ฉันไม่อยู่
นึกหรือว่าฉันไม่รู้ว่าเธอไปถึงไหน
หักหลังกันทุกทีเลยเหมือนเธอไม่เคยจริงใจ
ตกลงว่าเลือกเขา..รักเขาแล้วใช่ไหมบอกฉันที
อย่ากลัวฉันมีน้ำตา
อย่าเพิ่งนึกห่วงหาเอาป่านนี้
อย่าห่วงใยสงสารกัน--
อย่าทำเหมือนยังผูกพันไยดี
เพราะตั้งแต่เมื่อวันก่อนหน้านี้..
..หัวใจฉันมันแหลกไม่มีชิ้นดีไปแล้วเธอ
21 กันยายน 2548 13:06 น.
เฟี้ยตเตอร์
อย่ๆก็อยากน้ำตาไหล
สาเหตุเพราะเหงาใจใต้ฟ้าหนาว
อยากโทรหาใครสักคนที่เป็นเพื่อนแก้เหงาได้นานยาว
ท่ามกลางคืนไร้ดาว--น้ำตาพร่างพราวเพราะคิดถึงใคร
หากเห็นเบอร์ฉันหวังว่าเธอนั้นจะโทรกลับ
คงบรรเทาอาการที่เหงาเกินคณานับของฉันได้
วินาทีนี้แค่อยากปล่อยน้ำตาให้รินหน้ารดใจ
โทษฐานที่เธอทิ้งไว้แถมยรรกาศดันเป็นใจให้มีน้ำตา
เขียนเล่นๆ นึกอะไรไม่ค่อยออก อิๆๆๆ
9 กันยายน 2548 12:57 น.
เฟี้ยตเตอร์
"เราจบกัน"
หนึ่งคำสั้นๆแต่ความหมายมันตรงกันข้าม
ฉันเพียงน้อยใจ..กับการที่เธอไม่เอาไหน ไม่ได้ความ
หากแต่ลึก-ลึกหวังเพียงเธอเอ่ยปากถามและง้อกัน
"เธอทำฉันโกรธ"
แต่รักเกินกว่าจะถือโทษและดื้อรั้น
ฉันแค่แกล้งจากลา..เพียงเพราะอยากให้เธอมาดูใจกัน
ได้โปรดอย่ามองข้ามฉัน
ห่วงความรักที่แสนจะผูกพันได้ไหมคนดี
*สำหรับคนขี้น้อยใจอย่างเรา เขียนถึงใครอีกคนที่ไม่ค่อยแยแสกันเลย
6 กันยายน 2548 11:29 น.
เฟี้ยตเตอร์
ฉันเสียใจ...........
ที่ไม่ได้เอ่ยพร่ำคำรักไป อย่างที่ใจปรารถนา
ละครบทเก่า..อาจเป็นเพียงความรักสีเทาชืดชา
และที่ฉันจากมา ใช่ว่าคราบน้ำตาจะไม่เปรอะหัวใจ
ฉันรักเธอ..........
สิ่งเดียวที่อยากบอกเสมอแต่ทำไม่ได้
เมื่อรักเธอมันซ้ำซ้อน ฉันจึงต้องจรจากไป
จะนึกโกรธโทษฉันได้--
แต่อย่าเกลียดคนจำเป็นต้องไป..คนนี้เลย
7 กรกฎาคม 2548 12:40 น.
เฟี้ยตเตอร์
อาจเป็นเพียงดอกไม้ข้างทาง
อาจเป็นบางสิ่งบางอย่างที่เธอมองไม่เห็น
แต่ก็หวังสักวันว่าฉันจะได้เป็น
ใครสักคนที่ชัดเจนในใจเธอ
เขียนสั้นๆแต่หวังว่าคงได้ใจความนะ