11 มีนาคม 2548 21:20 น.
เฟรช
"โอ้ย..... ให้ตายเถอะเทอทำเซ่ออารัยของเทอหนะ "
"ตายแล้ว เอ่อคือว่าขอโทดนะคะ คือรีบปายหน่อยหนะคะ" เทอพูดพลางเก็บกระเป๋าที่หล่นอยู่ที่พื้น
"หนิหัดดูทางบ้างสิ คิดว่าตัวเองใหญ่หรืองัยถึงจาเดินยังงัยก้อด้ายหนะ"
"ปะ..ปะ..ป่าวนะคะ คือรีบจิงๆหนะคะขอโทดจิงๆนะคะ"
" นัท นัท ยายนัท"ผู้ถูกเรียกหันไปทางต้นเสียงนั้น
"อ้าว แบมเราคิดว่าเราสายแล้วนะ เทอยังสายกว่าอีก"
หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งมาทางพวกเขาเทอดูน่าตาน่ารักมากเลยทีเดียว ผมของเทอ
ออกสีน้ำตาลอย่างเห็นม่ายชัดนัก ชวนหั้ยชายหนุ่มที่ยืนอยู่แถวนั้นต้องมองตามปายทุกคน "คือวันนี้แย่หนะ แล้วเทอมามัวชักช้าอะรัยอยู่ตงนี้หละ" ชายหนุ่มคนนั้นหันหน้าขึ้นมามอง "ก้อกำลังเคลียกับผมอยู่นี่งัย" เมื่อนัทเหนสีน่าเพื่อนดูงงๆจึงหันไปเสริม "คือแบบนี้แบม เรารีบมากหนะก้อเลยวิ่งเข้ามาแต่บังเอิญพี่เค้ายืนอยู่พอดีเราเลยชนพี่เค้าหนะ" "อ้าว แล้วเปนรัยมากมะ เจ็บตรงหนายไหม" อ้าว หนิคุณๆ คนที่น่าจาเจ็บหนะผมนะ" "อ้าว ทำไมคุณพุดแบบนี้หละคุณเป็นผู้ชายนะเจ็บอะไรนักหนาหละ ถ้าแค่นี้ทนม่ายด้ยนะก้อวิ่งปายฟ้องครูเลยดิ" เขามองน่าเทอตกตะลึงอย่างเห็นด้ายชัด " ไออาร์ตเมื่อไหร่แกจะมาซักทีวะ จีบสาวอยู่ด้าย เร็วๆดินานชิบเลย" "เออๆ บ่นอยู่ด้ายยังทันแก่เลย" เสียงเพื่อนของเขาดังมาจากไหนม่ายรู้ "ฝากไว้ก่อนนะพวกเทอ อย่าหั้ยชั้นเจอพวกเทอนะ แล้วเหนดีกาน"เมื่อเขาพูดจบก้อรีบวิ่งไปยังที่มาของต้นเสียงนั้น
อาร์ต เขาจารู้ไหมนะว่าตอนนี้เขาด้ายเข้าไปนั่งในจิตจัยของนัทไปเรียบร้อยแล้ว
แบม เทอจารู้รึป่าวว่าที่เทอพูดปายทำหั้ยเขาประทักจัยเทอแทนที่จาหาทางแก้แค้นคืน
เรื่องราวของ 3 คนนี้จาเปนยังงัยต่อปายก้อช่วยติดตามกานด้วยนะคะ
หน้าส่วนตัว
1006
