ขอเป็นผู้แพ้ที่แท้จริง

เพื่อนเก่า

หยาดน้ำตาไหลรินสิ้นแรงหวัง
ทุกข์ประดังเทลงมาในครานี้
จะหันหน้าหาหาใครมอบไมตรี
ให้ชีวีคลายเศร้าเหงาทรวงใน
 
แน่วสำนึก"จิตรกรรม" ธรรมชาติ
งามพิลาศ"สดุดี"ชีวิตใหม่
เป็นสายสร้อยแห่ง"สวรรค์"บันดาลใจ
เพื่อ"เลือดไทย"คงอยู่คู่แผ่นดิน
 
เปรียบครา"แล้ง"โชคชะตาฟ้ากลั่นแกล้ง
ให้สำแดงความ"สมบูรณ์"ที่สูญสิ้น
คิดคิดไปโศกาน้ำตาริน
เหมือนสิ้นแรงหวังไป"ท้ังมวล"
 
เมื่อ"หยาดฝน"อาลัยคลายทุกข์โศก
แวววิโยคหมดไปใฝ่กังฉิน
ปล้นจี้ฆ่า"นำมา"เพื่อหากิน
หมดแล้วสิ้น"มนุษย์ธรรม" "น้ำใจ"คน
 
เจ็บครานี้โศกระกำช้ำเหลือแสน
"ไม่เหมือนแม้น"โชคชะตาพาสับสน
เมื่อสิ้นหวังน้ำตาไหลคล้ายสายชล
แทบกลายเป็นโลหิตข้นคราท้อใจ
 
หวังฟ้าดลชีวิตนิมิตมั่น
สู้กัดฟันเริ่มต้นชีวิตใหม่
จาก ดอกฝัน  สู่ เพื่อนเก่า เรามีใคร
ที่คอยปลอบประโลมให้คลายโศกา
 
จวบวันนี้ยังเลิกฝันวันใจท้อ
"ใจคนรอ" "แรมร้าง"เหนื่อยหนักหนา
จะเดินทางต่อไปในวิญญาร์
เพื่ออาณาเขตุใจใฝ่ทำ(ธรรม)ดี