20 สิงหาคม 2550 13:40 น.
เพียงแพรว
รักเพียงคำที่ย้ำเป็นนักหนา
รู้แล้วว่าจากใจที่ใสซื่อ
ความอบอุ่นที่สัมผัสจากกุมมือ
สามารถสื่อความความหมายได้อย่างดี
ในอ้อมอกที่คุ้นใจในอ้อมเก่า
อบอุ่นจนตัวเราไม่หน่ายหนี
ซบหน้าแนบไว้แทบดวงฤดี
ฟังวจีปลอบโยนจนเศร้าคลาย
ยังเชื่อมั่นในรักที่เธอให้
แม้ยามไกลความห่วงใยไม่เคยหาย
มีข้อความลึกซึ้งส่งทักทาย
ผ่านสัญญาณไร้สายส่งถึงกัน
สิ่งได้ยินหมดสิ้นความสงสัย
คนอยู่ไกลยังห่วงใยไม่แปรผัน
คำว่ารักยังซ่านซึ้งอยู่ทุกวัน
แม้นานวันเธอฉันไม่เปลี่ยนไป
แค่สัญญาปากว่าจะหวนกลับ
ไม่ลาลับจากกันไปหาใหม่
เพียรโทรถามซ้ำๆย้ำความนัย
กับคำตอบน่าพอใจว่า เหมือนเดิม
13 สิงหาคม 2550 22:10 น.
เพียงแพรว
ดาวเกลื่อนและเดือนกล่ำในค่ำนี้
ทอดรุจีโลมสิ้นทั่วถิ่นฐาน
เริ่มเมื่อเรไรพร้องทำนองกาฬ
คือบรรสารรัตติภพเคลื่อนจบแนว
กระเพื่อมวับวับไหวเหนือสายน้ำ
ผลิลำนำเฉิดฉายประกายแก้ว
ดำรงอยู่คู่หล้านภาแพรว
ประทับแวววาบหวานซาบผ่านทรวง
ดังผืนน้ำศิโรราบทาบผืนฟ้า
รายระย้าทั่วแคว้นจบแดนสรวง
ปลุกมโนหลงภวังค์สิ้นทั้งปวง
พลันโน้มหน่วงคำนึงถึงแก่นใจ
ดาวเกลื่อนและเดือนกล่ำในค่ำนี้
คาบราตรีระยิบระย้าไหว
โอภาสพื้นอัมพรผ่องอำไพ
ถักทอรักฝากให้ห้วงใจจำ
8 สิงหาคม 2550 22:28 น.
เพียงแพรว
ภาพยังย้อนสะท้อนความรู้สึก
ห้วงสำนึกลึกลึกที่ถูกข่ม
เก็บเอาไว้ซ่อนเอาไว้ความทุกข์ตรม
ใต้อารมณ์เยือกเย็นที่เห็นกัน
แววตายังทรงพลังและแข็งกร้าว
ไร้ร่องรอยความรวดร้าวในใจนั้น
เกราะแข็งแกร่งที่แสดงว่าดุดัน
ทว่าใจกลับไหวหวั่นและพรั่นเกรง
ก้าวต่อไปเพราะใจอยากจะก้าว
แม้นเหน็บหนาวยังคงเข้าข่มเหง
ไม่มีใครปลอบใจก็ปลอบเอง
ใช่ว่าเก่งแต่ต้องกล้าเข้าท้าทาย
ชีวิตเขาชีวิตเราใช่แตกต่าง
อาจเหนื่อยบ้างไม่นานมันก็หาย
ทุกชีวิตใช่ว่าจะง่ายดาย
ยังไม่ตายก็ขวนขวายกันต่อไป
ประสบการณ์เหมือนบทเรียนที่เขียนเล่า
ปลุกใจเศร้าให้เราลุกขึ้นใหม่
เจ็บก็จำช้ำก็จดไว้ข้างใน
จากตรงนี้ถึงเส้นชัยคงไม่นาน
เดินเถิดเดิน เดินไปไกลที่สุด
จงอย่าหยุดก้าวไปอย่างกล้าหาญ
ซักวันหนึ่งคงถึงคราวเราเชี่ยวชาญ
ด้วยประสบการณ์ที่สั่งสมเพาะบ่มเรา
....
2 สิงหาคม 2550 20:05 น.
เพียงแพรว
ความอบอุ่นจากคุณยังคุ้นอยู่
หนึ่งหัวใจยังรับรู้ถึงรสหวาน
แม้นร้างลานับเวลาก็ยาวนาน
แต่วันวานยังซาบซึ้งยังตรึงตรา
สัมผัสได้ว่าหัวใจไม่ล้มเหลว
แม้เปล่าเปลี่ยวยังเทียวแวะเวียนหา
ผ้าผืนนั้นที่ให้ฉันซับน้ำตา
เก็บรักษาอย่างดีด้วยดวงใจ
ยังจดจำทุกอย่างได้หรือเปล่า
จำลมหนาวบ้านเราได้บ้างไหม
จำความอุ่นจากแสงแดดที่แผดไอ
ยามเช้าตรูที่สดใสของบ้านเรา
ฟ้ายังครามท่ามกลางแสงแดดอุ่น
ขาดเพียงคุณเท่านั้น..ฉันจึงเหงา
ยามสายลมพัดมาแต่บางเบา
กลิ่นความเศร้าก็อบอวลชวนเดียวดาย
ยังรักอยู่คุณรู้บ้างไหมหนอ
ฉันยังรออยู่ตรงนี้ไม่หนีหาย
จากร้อนหนาวจนฝนหล่นโปรยปราย
ไม่เคยหน่ายจะวาดหวังนั่งเคียงกัน
กี่ฤดูจะแปรเปลี่ยนเวียนมาทัก
แต่ความรักยังไงก็อย่างงั้น
คำสัญญาคือสายใยที่ผูกพัน
หวังว่าคุณคงรักมั่น...เหมือนฉันรัก
อยากให้คุณยังรักมั่น..เหมือนฉันรัก
หน้าส่วนตัว
1338
