30 มีนาคม 2550 14:49 น.
เพียงแพรว
เฝ้าจำจด เก็บกด ความรู้สึก
จากทุกห้วง แห่งสำนึก ที่อ่อนไหว
ทุกครั้งที่ เสียน้ำตาให้..ใครต่อใคร
ทุกครั้งที่ พ่ายแพ้ใจ..ของตัวเอง
ยังคงยิ้ม ทำฝืน เหมือนไม่เจ็บ
ฉันเฝ้าเก็บ ความช้ำ ทำเป็นเก่ง
กี่ครั้งแล้ว ที่ร้องไห้..เวลาอยู่กับตัวเอง
ใจคลอนเคลง เหมือนจะแตก ทุกนาที
ฉันพร่ำบอก ตัวเอง อยู่หลายครั้ง
พยายามเติมพลัง..ให้ใจได้คงที่
แข็งดั่งหิน..เบาดั่งนุ่น..เย็นดั่งน้ำในวารี
เพื่อหัวใจดวงนี้ จะรับได้...ทุกสถาณการณ์
.............................................................
ไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าปัญหาถึงชอบเข้ามาพร้อมๆกัน บางทีเหนื่อยแสนเหนื่อย กับเรื่องของตัวเอง แล้วยังมีเรื่องคนอื่นมาให้คิดอีก แม้แต่ปัญหาที่เล็กๆก็กลายเป็นปัญหาสะกิดใจเราทุกที เฮ้อ เนื้อยเหนื่อย
30 มีนาคม 2550 12:31 น.
เพียงแพรว
..ยังเป็นฉัน..
ที่คิดฝันไปเรื่อยเปื่อย
...ยังเป็นเธอ..
คนเดิมที่เฉยเมย
จนฉันไม่กล้าจะเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริง
รู้จักกันมานานเท่าไหร่
ใจฉันที่เปลี่ยนไป แต่เธอกลับยังนิ่ง
ไม่เปิดเผย ไม่เฉลยให้รู้จริง
กับบางสิ่งที่อยู่ในหัวใจ
ยังเป็นฉัน...ที่คิดฝันไปเกินเพื่อน
ยังเป็นเธอ...ที่ไม่เคยสะเทือนสะท้านไหว
ยังเป็นฉัน...คนเดียวที่กระวนกระวายใจ
และยังเป็นเธอ...ที่มองยังไงก็เหมือนเดิม
24 มีนาคม 2550 20:23 น.
เพียงแพรว
ทอรัก ถักฝัน ร่วมกันก่อ
สองเรารอ ถึงวัน แห่งสุขขี
ผจญทุกข์ ร่วมสุข มามากมี
ท้อบาง บางทีที่ ไม่สมใจ
เหนื่อยหน่อย เฝ้าคอย อยู่บ่อยครั้ง
ทางไกล คาดหวัง ไม่ค่อยได้
วันหยุด อยากเจอ ต้องทำใจ
พึ่งได้ แค่โทรศัพท์ รับส่งความ
ไม่เจอหน้า คร่าตา คราคิดถึง
ส่งข้อความ ซึ้งๆ ไปไถ่ถาม
สุขสบาย อย่างไร ช่วยไขความ
ทุกๆยาม อยู่ได้ด้วย คำตอบที่ส่งมา
ห่วงก็ห่วง แต่คงทำ ได้แค่นี้
ส่งความรัก ความหวังดี ให้ไปหา
แทนมือน้อย คอยปลอบ ยามไกลตา
รอจนกว่า สองเรา จะเจอกัน
ไม่กี่ปี คนดี อดทนไว้
เราคงใกล้ ดั่งใจ เราไฝ่ฝัน
อุปสรรค หลากหลาย ไม่สำคัญ
ยิ่งนานวัน ยิ่งรัก สุดหัวใจ
รักของเรา บ่มด้วย ความหนักแน่น
ซาบซึ้ง จนถึงแกน ไม่หวั่นไหว
ระยะทาง ขัดขวาง แม้ห่างไกล
ไร้ความหมาย ตราบใจ เรามั่นคง
เหลือแค่รอ พรุ่งนี้ ที่เราพร้อม
รักถนอม คงได้ สมประสงค์
ผลลัพท์ จากการที่ เราซื่อตรง
คือรักดำรง อยู่กับเรา จน...วิวาห์
24 มีนาคม 2550 11:17 น.
เพียงแพรว
จะกลุ่มไหน กลุ่มใด ในประเทศ
จะก่อเหตุ เลวร้าย ขนาดใหน
จะขัดแย้ง ขัดคอ กันอย่างไร
ขอได้ไหม "คิดถึงไทย" เป็นสำคัญ
ด้วยเหตุการณ์ เลวร้าย กร่ำกรายสู่
ทุกคนรู้ ทุกคนเห็น ใช่เป็นฝัน
กระทบจิต กระทบใจ เป็นรายวัน
ร้อยคนหวั่น พันคนกลัว ...มัวกังวล
ในสังคม คนดี ปนคนชั่ว
เดินวนเวียน เกลือกกลั้ว จนสับสน
ชี้ไม่ได้ "คนโน้นดี" " คนนี้ทุรชน"
มันปะปน แยกไม่ออก ....น่าเศร้าใจ
.......................................................
ข่าวการเมือง นับวัน เหมือนเล่นกล
หาเหตุผล จับต้น ..ไม่รู้...ชนตรงไหน
แล้วประชาชน ตาดำๆ ..มีหรือจะเข้าใจ
ร้อยเล่ห์ร้าย ที่บังไว้ ด้วยมารยา
ข่าวอุบัติเหตุ สุดสยอง...ตายกันเกลื่อน
ก็กระทบ กระเทือน จนใจล้า
ภาพพ่อแม่ รับศพลูก ด้วยโศกา
สองเบ้าตา แดงก่ำ ระกำใจ
ทั้งจะเรื่อง ข่าวสาร ในด้านอื่น
ข่าวปล้นฆ่า ข่มขืน น่าสงสัย
ทำไมหนอ เกิดซ้ำ อยู่ร่ำไป
คุณธรรมหายไปใหน.....ใครบอกที
:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:
เฮ้อ....เรื่องมันเศร้า
22 มีนาคม 2550 12:31 น.
เพียงแพรว
เสียงบรรเลง เพลงเรียกเข้า โทรศัพท์
ดูตรงชื่อ รีบกดรับ ไม่รอรี่
"หวัดดีครับ"เสียงแผ่วเบา เขาคนดี
"หวัดดีค่ะ"ตอบกลับ อย่างยินดี และเอียงอาย
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
" ขอโทษครับ ช่วงนี้ผม ไม่ค่อยว่าง
งานบางอย่าง ต้องรีบทำ ห้ามส่งสาย
เพิ่งรู้ข่าว วันนี้คุณ ไม่สบาย
จิตใจผม กระวนกระวาย ห่วงแต่คุณ
ทานข้าว ทานยา แล้วหรือเปล่า
คืนที่หนาว ห่มผ้านะ จะได้อุ่น
เรื่องสุขภาพ อย่าปล่อยประ เลยนะคุณ
เพราะตัวผม คงว้าวุ่น เมื่อรู้คุณไม่สบาย "
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
" ขอบคุณค่ะ ที่คุณ นั้นห่วงใย
ไม่เป็นไร ตอนนี้ มันเริ่มหาย
เจ็บเล็กน้อย นอนพักผ่อน มันก็คลาย
ห่วงแต่คุณ ยุ่งวุ่นวาย เรื่องการงาน
หาเวลา พักบ้าง อย่าโหมหัก
ฉันเป็นห่วง คุณนัก จึงกล่าวขาน
ไม่ได้จุ้น วุ่นวาย ชวนรำคาญ
เรื่องการงาน รู้ว่า มันสำคัญ "
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
" ขอบคุณครับ..ที่คุณ ยังเข้าใจ
ไม่นานหรอก จะกลับไป ร่วมสานฝัน
รอผมนะ รออีก ไม่นานวัน
แล้วเราสอง จะใกล้กัน เหมือนฝันมา "
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
"ไปพักผ่อน เถอะนะ คุณที่รัก
แค่โทรมา ก็ดีนัก ก็ดีหนา
ไปพักเถอะ ไปพัก ให้กายา
ที่เหนื่อยล้า ได้มีแรง สู้ต่อไป"
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
"ผมจะวาง แล้วนะ คุณที่รัก
คืนนี้อย่า นอนดึกนัก นะรู้ไหม
ถ้าหากว่า เจ็บป่วย ไม่สบายไป
ผมคงเสียใจ ที่ไม่ได้ ไปดูแล"
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
แง่วๆๆ
หน้าส่วนตัว
804
