1 มีนาคม 2550 20:51 น.
เพียงแพรว
สาดกระเซ็นเป็นเม็ดของเกร็ดฝน
จากเบื้องบนล่วงหล่นลงสู่พื้น
มีเด็กหญิงคนหนึ่งยังหยัดยืน
ยิ้มระรื่นเริงร่ากลางฝนพรำ
เธอกางแขนแหงนคอขึ้นท้องฟ้า
ยังยิ้มร่าขยับขาไปมาย่ำ
ดูท่าทางคล้ายจะเริงระบำ
กลางฝนพรำฉ่ำเย็นทั้งกายา
เธอกระโดดน้ำกระเด็นกระเซ็นทั่ว
เธอไม่กลัวความเปรอะเปื้อนจะถามหา
เธอเฝ้าขอให้เม็ดฝนหล่นลงมา
เธอจะอ้าปากรับให้เต็มที่
เธอสบัดน้ำกระเด็นกระเซ็นสาย
ทั้งใจกายของเธอนั้นสุขขี
" อิ ส ร ะ เ ล็ ก ๆ ที่ ฉั น มี
อิ่ ม ฤ ดี พ อ ใ จ ที่ ไ ด้ ทำ "
26 กุมภาพันธ์ 2550 23:33 น.
เพียงแพรว
นั่งอยู่ที่ม้านั่งริมน้ำ
นั่งดูท้องฟ้าสีครามกับสายน้ำที่รินไหล
นั่งคิดถึงอดีตที่ยังอยู่ในหัวใจ
คิดถึงอะไรๆที่มันได้ผ่านมา
ตอนเด็กๆเคยวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ
ความทรงจำยังย้ำเตือนให้หวลหา
หลากหลายเรื่องราวที่เราเคยผ่านมา
ภาพยังคงติดตาติดค้างอยู่ในใจ
วันนี้อะไรๆไม่เหมือนเก่า
ดูสิตัวเรากลายเป็นผู้ใหญ่
ยังมีเรื่องให้ต้องคิด ต้องแก้อีกมากมาย
ความสนุกแบบเด็กๆจึงกลับกลาย
...... เป็นแค่ความทรงจำ........
25 กุมภาพันธ์ 2550 23:17 น.
เพียงแพรว
จะโบยบิน ด้วยปีก ของแมงปอ
รุ้งจะทอ ทอดทาง ให้เราก้าว
จันทร์จะกล่อม ด้วยบทเพลง ที่ยืดยาว
แล้วดวงดาว จะร่วม กันอวยพร
ดอกไม้ จะช่วย กันส่งกลิ่น
น้ำจะริน รดเรา ให้หายร้อน
รักรื่นรมย์ ห่มเรา เป็นอาภรณ์
แล้วบทกลอน ความรัก จักสมบูรณ์
24 กุมภาพันธ์ 2550 23:48 น.
เพียงแพรว
ห ย า ด น้ำ ใ ส ใ ส ที่ ป ล า ย ต า .
....ล่วงหล่นมาไหลตกกระทบหมอน...
....ดึกดื่น..ฉันลืมตาตื่นอยู่กับที่นอน...
ในใจกลับยังเว้าวอนคิดถึง....ใครบางคน
. . . . . ค่ำ คื น ดึ ก ส งั ด . . . .
......อากาศหนาวจัดเพราะมีฝน.......
....ช่างเป็นใจจริงนะฟ้าเบื้องบน...
ที่ประทานหยาดน้ำฝนมาให้คนร้อนรนมีน้ำตา
. . ยั น ก า ย ลุ ก ขึ้ น ม า ก อ ด เ ข่ า . .
. ใ น ใ จ เ ฝ้ า ค ร ว ญ คิ ด ถ วิ ล ห า .
.....นอกหน้าต่างฝนกระหน่ำตกลงมา....
เปรียบได้กับหยดแห่งน้ำตาของข้าคนเดียวดาย
หน้าส่วนตัว
885
