27 มกราคม 2552 14:26 น.
เพียงแพรว
.jpg)
อยากบรรยายความหมองหม่นบนหน้ากลอน
อยากถ่ายถอนความรู้สึกที่นึกหวัง
อยากร้างลาอารมณ์ที่ผุพัง
อยากชิงชังใครบางคนเลิกสนใจ
อยากร้องไห้ให้น้ำตามาชะล้าง
พาเอาความอ้างว้างความอ่อนไหว
ลบภาพเก่าเคยมอมเมาออกให้ไกล
ต่อนี้ไปอย่าให้มีอีกเลย
อยากบรรยายร่ายกลอนเพื่อสอนตัว
ว่าอย่าหลงเมามัวจงนิ่งเฉย
จงเข้มแข็งแกร่งกล้าเหมือนอย่างเคย
อย่าเปิดเผยให้ดูออกว่าชอกช้ำ
ให้ถือว่าเป็นตำรามีค่ายิ่ง
สอนให้นิ่งอย่าชักใจให้ตกต่ำ
ถือซะว่าครานี้มีเวรกรรม
เคยกระทำแต่ชาติก่อนย้อนมาทวง
ฟ้าวันนี้ยังสีครามท่ามเมฆขาว
ทางอีกยาวเราต้องไปให้เลยล่วง
ในโลกนี้ยังมีล้านคนลวง
คนสมองกลวง คนไร้ธรรม นำทางเดิน
....
14 ตุลาคม 2551 16:13 น.
เพียงแพรว
โอ้ใจสูญรักเศร้า อาลัย
ใยห่างมาร้างไกล สุดหล้า
อกน้องหม่นหวั่นไหว ว้าเหว่
ฝันใฝ่จักข้ามฟ้า ผ่านพื้น ปฐพี
ฤดีดวงหนึ่งคล้าย อาวรณ์
หวั่นรักเราเคลื่อนจร จักร้าง
ใยยากยิ่งไถ่ถอน ดั่งมุ่ง หมายนา
ทางที่ขวางเขตกว้าง กักรั้ง ใจครวญ
เพียงหมายมาดวาดหวังดังดวงจิต
ในความคิดคณึงถึงยอดฝัน
นานนาทีจากที่เราพรากกัน
นับคืนวันทั้งน้ำตาชวนล้าใจ
อยากโอบกอดพรอดพร่ำดั่งคำว่า
แต่วาจาเจ้าเอยเพียงเอ่ยไว้
อยากอยู่ชิดสนิทสักเพียงใด
ที่คว้าได้ก็เพียงลมมิสมคำ
จากเพียงกายแต่ใจแนบสนิท
คล้ายเชื่อมติดกับใครที่ไกลล้ำ
ภาพงดงามบวกถ้อยความยังทรงจำ
อยากผูกย้ำรักไปในสายลม
...
16 สิงหาคม 2551 11:20 น.
เพียงแพรว
ด้วยความจริงใจ...ฉันมอบให้อย่างที่สุด
ไม่เคยหยุดความห่วงใยในทุกอย่าง
ไม่เคยนับความไกลในเส้นทาง
ไม่เคยจางความผูกพันที่ฉันมี
ยามฉันล้าฉันเหนื่อยเธอเคยช่วย
เอื้ออำนวยกำลังใจให้เต็มที่
เรื่องของเธอฉันจึงจำแต่สิ่งดี
ผ่านเดือนปีสิ่งที่มีจึงงดงาม
เธอจะร้ายอย่างไรฉันไม่สน
จะดีจนเลิศเลอ ไม่เพ้อถาม
เธอจะเป็นอย่างไรไหนก็ตาม
ไม่สาวความยืดยื้อรือ้เรื่องใด
บอกได้เพียงว่าฉัน..รักของฉัน
จะผูกพันอย่างนั้นไม่หวั่นไหว
แม้ว่าเธอดี- จน คนอย่างไร
ช่างประไร ขอภูมิใจ อยู่ฝ่ายเดียว
...
28 มิถุนายน 2551 11:35 น.
เพียงแพรว
ฉันเห็น..
ผีเสื้อดมดอมดอกไม้ที่หน้าบ้าน
ได้ยินเสียงนกน้อยขานเพลงหวานหู
ใบไม้พลิ้วยามต้องลมที่พัดกรู
โมบายแขวนหน้าประตูก็กังวาน
ฉันหลับตา...
ปล่อยทุกๆอย่างให้ว่างเปล่า
ไม่เหลือเงาอะไรให้แผ้วผ่าน
เพราะเรียนรู้ว่ากายใจไม่ทนทาน
จังไม่ต้าน..แต่จะตาม ความเป็นจริง
ฉันร้องไห้..
เมื่ออ่อนไหวอย่างสุดๆ
ฉันอ่อนแอแต่ไม่หยุดละทุกสิ่ง
เพราะพ่อแม่ฉันยังมีให้แอบอิง
นี่แหละสิ่งสำคัญสุดดวงใจ
ฉันเคย..
เฉียดความตายมาครั้งหนึ่ง
วันนี้จึงเรียนรู้ดูสิ่งใหม่
เห็นความงามที่ฉันเคยมองข้ามไป
สิ่งเหล่านั้นไม่เคยไกลไปจากเรา
ฉันลอง
มองทุกอย่างต่างจากก่อน
ไม่คิดย้อนหวนคืนฟื้นสิ่งเก่า
เรื่องอดีตจะพอไม่ขอเดา
รอยเรื่องเศร้าไม่ยึดติดคิดรื้อฟื้น
...
21 มิถุนายน 2551 11:50 น.
เพียงแพรว
รำพันสารด้วยพิษความคิดถึง
ห้วงคะนึงถูกตรึงสิเหน่หา
ในความคิดผูกติดจินตนา
เรียงร้อยถ้อยจากวาจาเป็นกวี
อยากจะสรรปั้นแต่งคำให้หวาน
เป็นกลอนกานต์ที่สร้างผ่านใจดวงนี้
รักไม่รักคงประจักษ์แก่ใจดี
มิต้องชี้จัดแจงแจ้งมากความ
อยากจุมพิตสักนิดที่หน้าผาก
อยากจะฝากข้อความใจไปไต่ถาม
อยากชิดใกล้มิต้องไกลในทุกยาม
เพราะครั่นคร้ามอกหวั่นวันเธอไกล
รำพันสารบทฃึ้งฃึ่งเขียนขีด
เนรมิตพร้อมห่วงหาน้ำตาใหล
บรรจงเพ้อละเมอพร่ามตามหัวใจ
เขียนสารด้วยหมึกสายใย..ส่งให้เธอ
.....
หน้าส่วนตัว
1236
