“ทำไมกลับบ้านบ่อยจัง” เสียงพี่ๆเพื่อนร่วมงานของฉันทัก เมื่อได้รู้ว่าฉันจะกลับบ้านอีกแล้ว “ก็หนูคิดถึงบ้าน คิดถึงหลานๆ” “นึกว่าคิดถึงแม่ ไอ้ลูกแหง่” เสียงพี่ๆแซว ฉันก็ยอมรับว่าฉันค่อนข้างจะติดแม่ ติดตั้งแต่เด็กแล้ว เวลาที่ฉันกลับจากโรงเรียนแล้วไม่เจอแม่ ฉันจะหงุดหงิดมาก เดินหาแม่ทั่วหมู่บ้านจนเจอถึงจะสงบลงได้ แต่พอโตขึ้นมา แม่ก็มีเวลาให้ฉันน้อยลงเพราะต้องไปยุ่งวุ่นวายเรื่องของลูกๆคนอื่นๆ ฉันก็โตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว เราจึงห่างเหินกันไปบ้าง บางครั้งฉันก็แอบน้อยใจว่าแม่รักฉันไม่เท่ากับคนอื่น แต่แม่ก็บอกว่า”แม่รักลูกเท่ากัน แต่ห่วงและใส่ใจคนที่มีปัญหามากกว่า” ฉันไม่ค่อยเข้าใจหรอกตอนนั้น จนกระทั่งได้ลงมือช่วยกันแก้ปัญหากับแม่ ฉันจึงเข้าใจความรู้สึกของแม่ และเป็นที่ระบายและที่ปรึกษาของแม่ แม้ว่าไม่อยู่กับแม่ แต่เราก็ได้คุยกันทุกวัน ฉันมีความสุขเวลาที่แม่มีความสุข และฉันทุกข์เวลาที่แม่ไม่สบายใจ แม่ผู้เคยเข้มแข็งกลับมาอ่อนไหวตอนที่อายุมากแล้ว ฉันจึงต้องกลับบ้านบ่อยๆไปกอดแม่
ฉันเชื่อว่าไม่ใช่แต่แม่ที่มีความสุขเวลาที่ลูกๆกลับบ้าน ฉันกับน้องชายก็มีความสุขเช่นกัน เราจึงมักจะกลับบ้านพร้อมกันเสมอ พ่อกับแม่ยิ้มเวลาที่เห็นหน้าลูก ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน เราซื้อของที่บ้านเราไม่มีไปฝากพ่อแม่พี่น้องของเรา แม่กับพี่สาวของเราก็ได้เตรียมอาหารพื้นบ้านแสนอร่อยที่เราชอบ ที่เราอยากกินมาให้เรากินเสมอ เรียกว่าอยากกินอะไรก็ได้กิน เวลากลับบ้านเราจะแบกน้ำหนักกลับมาทำงานเสมอ
อาหารที่แม่กับพี่สาวทำให้เรากิน จะปรุงจากพืชผักที่มีอยู่ในสวนครัวบ้านเรา แม่กับพี่สาวเป็นคนขยัน มือเย็น ปลูกอะไรก็งาม แตกต่างจากฉันลิบลับเลย ขี้เกียจตัวเป็นขน ปลูกอะไรก็ตาย ว่านหางจระเข้ยังตายเลย
เวลาที่ฉันอยู่บ้าน ฉันกับหลานๆมักจะลงไปลุยแปรงผักของแม่เสมอ แม่ปลูกอะไรไว้ต้องลงไปสำรวจ มีอะไรบ้าง มีลูกไหม กินได้หรือยัง แล้วก็ถ่ายรูปกันเหมือนกับว่าไม่เคยเห็น ทั้งที่เราก็เห็นอยู่บ่อยๆ ดูเหมือนว่าเรามีความสุขมากในการถ่ายรูปมากๆกับการชมสวนของแม่ คราวก่อนที่กลับไปต้นเดือนมิถุนายน หลานน้อยๆก็สนุกกับการลุยแปลงกล้าของคุณป้าจนเละ จนกระทั่งคุณลุงมาเจอถึงได้เลิกเล่นกัน ฉันก็ได้รูปกับลูกฟักเขียวๆแสนสวยมาหลายใบ เมื่อเช้าพี่สาวโทรมาถามแต่เช้าว่าเมื่อไรจะกลับบ้าน ตอนนี้อยากกินฟักกับฟักทองจะแย่แล้ว แต่แม่ไม่ยอมให้กิน แม่ว่ารอลูกสาวหล่ามาก่อน ให้เขาถ่ายรูปก่อนค่อยกินกัน พี่สาวยังกระซิบว่าแม่ได้เตรียมนาไว้ให้ 1 ไร่ให้ลูกสาวหล่ามาดำนา เขาจะได้มีรูปตอนถ่ายตอนดำนา แบบนี้จะไม่ให้ฉันรักแม่ได้อย่างไร
วันนี้ฉันคิดถึงแม่เป็นพิเศษ อีกอาทิตย์เดียวฉันก็ได้กลับบ้านไปกอดแม่แล้ว ฉันรักแม่จัง อยากบอกว่าแม่ขออะไรหนูทำให้ได้ทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียวเรื่องแต่งงาน....หนูไม่มีสามารถจริงๆค่ะ เวลาที่ถามแม่ว่า “แม่ไม่ชอบเหรอคะที่ให้หนูมาหาบ่อยๆ” แม่ก็จะบอกว่า “แม่อยู่กับหนูไม่นาน พอแม่ไม่อยู่ใครจะอยู่เป็นเพื่อน” อยากจะบอกแม่ว่า “ไม่ต้องห่วงหนูค่ะ พ่อบอกว่าจะอยู่ถึง 99 ปีเลย แล้วหนูก็อยู่คนเดียวได้ อยู่อย่างมีความสุขด้วยค่ะ”
มิตรภาพ ตั้งแต่ฉันได้เข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ฉันได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับมิตรภาพมากโดยตลอด เป็นต้นว่า มิตรภาพ อาบน้ำผึ้ง มิตรภาพอาบสุรา มิตรภาพอาบยาพิษ มิตรภาพอาบปลายฟ้า ฯลฯ ความหมายของคำว่ามิตรภาพคงขึ้นอยู่กับประสบการณ์ตรงของแต่ละคนกระมัง โดยประสบการณ์ของฉันเอง ฉันได้รับน้ำใจไมตรีจิตจากเพื่อนๆในบ้านหลังนี้มาตลอด ได้รับความเมตตา ได้พูดคุยกับเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆหมายคน และได้พบหน้ากันบ้างในบางโอกาส และที่ได้พบกันบ่อยๆก็คือเพื่อนร่วมก๊วนห้าเจ้าจอมและพี่ยาแก้ปวดที่มีความรัก ความห่วงใยและปรารถนาดีให้กันเสมอ บางครั้งมานั่งนึกเล่นๆว่าอะไรกันหนอที่ทำให้เราคบกันมาได้นานขนาดนี้ ความเข้าใจหรือเปล่า หรือว่าการให้อภัยกัน แต่พอฉันได้ดูโฆษณาของธนาคารของธนาคารกสิกรไทยแล้ว ฉันก็บอกตัวเองได้ว่า ความจริงใจนั่นไงที่ทำให้มิตรภาพของเรายืนยาวขนาดนี้ พอฉันได้ดูโฆษณานี้ ทำให้ฉันนึกถึงคุณประกาศิตของฉันที่เราได้รู้จักกันมาแปดปี แต่เราไม่เคยได้พบกันเลย แต่เราก็มีโอกาสได้คุยทักทายกันบ่อยๆ ฉันไม่เคยได้เห็นรูปของคุณประกาศิตมาก่อน แต่คุณประกาศิตก็เห็นรูปของฉันบ่อยๆเพราะว่าเวลาไปเที่ยวไหนก็เอามาเขียนเรื่องสั้นอยู่บ่อยๆ บางครั้งฉันก็นึกสงสัยว่าคุณประกาศิตจะหน้าตาเป็นอย่างไรหนอ ไม่ยอมให้สาวิตรีได้เห็นหน้าบ้างเลย จนกระทั่งเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คุณประกาศิตบอกว่าจะเอาของมาฝากจากเมืองเหนือ ฉันตื่นเต้นมากที่จะได้พบคุณประกาศิต พอฉันไปถึงที่นัดหมาย ฉันก็มองหา คนไหนหนอคุณประกาศิต แต่คุณประกาศิตก็เป็นคนทักฉันก่อน เขาบอกว่าฉันไม่ต่างจากที่เห็นในรูป ไม่ต่างจากที่เคยคุยกัน เราได้กินข้าวด้วยกัน ได้คุยกัน ตอนกินข้าวกับคุณประกาศิต ฉันไม่ยักจะรู้สึกเขินเลย กินๆไม่รักษาภาพพจน์ คุณประกาศิตก็คุยเก่ง ขี้บ่นเหมือนที่คิดไว้ แต่ก็ดีที่ไม่มีความเงียบเกิดขึ้นในช่วงที่เราได้พบกัน คุณประกาศติบอกว่าฉันกินเก่งและเลือกกิน(เลือกกินแต่ของอ้วนๆ) วันนั้นฉันกินเยอะเลย เป็ดย่าง ข้าวอบ ปอเปี๊ยะ ไข่เจียวหมูสับ ปลากระพงนึ่งมะนาว น้ำพริกไข่ปู และยำวุ้นเส้นทะเล ที่ฉันกินกุ้งกับปลาหมึกแล้วให้คุณประกาศิตกินวุ้นเส้น อิอิ การได้พบกับคุณประกาศิตครั้งแรก ทำให้ฉันนึกถึงวันที่ได้พบเฌอมาลย์ครั้งแรกเมื่อแปดปีก่อน ฉันไม่รู้สึกเขิน เราเข้ากันได้ดี เหมือนรู้จักกันมานาน ฉันคงได้พบกับมิตรภาพที่ยั่งยืนอีกแล้วสินะ ขอบคุณคุณประกาศิตสำหรับของฝาก ถูกใจมากค่ะ ของโปรดที่สุดเลย ขอบคุณนะคะที่พบกัน ถ้าวันนั้นเราไม่ได้ไปพบกัน ฉันจะเสียดายและเสียใจไปตลอดชีวิตเลยทีเดียว เพราะว่าคุณประกาศิตน่ารัก มีน้ำใจ และที่สำคัญคือความเอื้ออาทรและความจริงใจที่ด้รับมาตลอด และนับจากวันนั้น...จนถึงวันนี้...การพูดคุย การแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ทำให้เกิดความประทับใจไม่รู้ลืมเลือน และมิตรภาพที่เริ่มก่อตัวขึ้นทีละน้อย ทีละนิดนั้น ณ เวลานี้ เป็นมิตรภาพที่น่าจดจำอยู่เสมอ “นี่คงไม่ใช่ความรัก แต่เป็นสิ่งที่มีค่า มันคือมิตรภาพที่ซาบซึ้ง และจะ ซาบ ซึ้ง ตลอด ไป.... “
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
Lovings
เพียงพลิ้ว เลิฟ 155 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
Lovings
เพียงพลิ้ว เลิฟ 12 คน
หน้าส่วนตัว
3015
