เรื่องมันส์ในวันดีของเราชาวห้าเจ้าจอมเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี่เอง สี่ปีที่เราได้รู้จักกันมีสี่ครั้งที่เราห้าเจ้าจอมได้มาพบกันครบองค์ประชุม ครั้งแรกเมื่อปี 2549 ที่เราได้ไปร้องเพลงคาราโอเกะกัน ทั้งร้องทั้งเต้นกันอย่างสนุกสนาน ครั้งที่สองก็ไปลพบุรีกัน วิญญาณนางแบบเข้าสิงแต่ละคนโพสท่าถ่ายรูปกับดอกทานตะวันอย่างสุดชีวิต ครั้งที่สาม ไปอัมพวา ดูหิ่งห้อยตัวใหญ่ที่สุดในโลก และทำเอาบ้านป้าน้อยเกือบแตกมาแล้ว และครั้งที่สี่ ไปฉลองวันเกิดจอมเบี้ยวแห่งเมืองสมุทรสาครกันที่อนุสาวรีย์ อิ่มสุกี้ เค้กและกาแฟสุดๆ นอกนั้นเราก็พบกันสอง คน สามคน สี่คนบ้าง ตามช่องว่างของวันเวลาและวิตามินเอ็มในกระเป๋าสตางค์จะอำนวย ปีนี้เรานัดกันจะมาครบองค์ประชุมที่เกาะเกร็ดเมื่อเดือนมิถุนายน แต่แล้วจอมเบี้ยวทางสกลก็เบี้ยวไปตามระเบียบ ทำให้พี่ก้าวที่...กล้าเปลี่ยนตำแหน่งมาเป็นจอมเสียบไปโดยปริยาย หลังๆมาแมงกุ๊ดจี่จะยึดตำแหน่งจอมเบี้ยวเสมอๆเลย เมื่อกลางเดือนแมงกุ๊ดจี่มาไม่ได้ เราก็เลยนัดกันมาฉลองวันเกิดพี่ก้าวที่...กล้าซึ่งปีนี้ตรงกับวันอาทิตย์พอดี แมงกุ๊ดจี่บอกวันเสาร์ว่ามาไม่ได้ เฮ้อ เบี้ยวไปตามระเบียบ แต่ไม่เป็นไร พวกเราเข้าใจดีเพราะว่าคุณเธออยู่ไกลเหลือเกิน ฉันเข้ากรุงเทพตอนเย็นหลังเลิกงานไปพักอยู่กับจอมวางแผนไวท์ลิลลี่ก่อนหนึ่งคืนเพื่อจะไปช็อปปิ้งสำเพ็งตอนเช้าๆก่อนไปพบเพื่อนๆ นั่งรถไปถึงอ่อนนุชตอนทุ่มครึ่ง ก็โทรถามทางกับจอมวางแผน เนื่องจากเธอเพิ่งย้ายมาใหม่ เธอจึงไม่คุ้นทางบอกไม่ถูกจึงบอกเพื่อนบอกทางแทน บอกแค่ว่าให้นั่งมอเตอร์ไซด์มาลงซอยไหน ไม่ยักบอกชื่ออพาร์ตเมนท์ เพียงพลิ้วก็เข้าใจว่าอพาร์ตของเธออู่หน้าปากซอยเลย จึงไม่ได้ถามไถ่กันอย่างละเอียด ที่ไหนได้คนขับมอเตอร์ไซด์ขับเข้ามาในซอยลึกพอสมควร ไม่เจออพาร์ตเมนท์สักอันเลยบอกว่าให้จอดหน้าอพาร์ตเมนท์แรก โชคดีของฉันจริงๆที่เธอพักอยู่อพาร์ตเมนท์นี้พอดี เจอหน้ากัน เธอก็คุยโทรศัพท์อีกแล้วครับท่าน เราจึงตกลงกันว่าพรุ่งนี้ถ้าอยู่กับเพื่อนๆแล้วห้ามเธอคุยโทรศัพท์ งานนี้เธอผ่านฉลุยเลย ไม่คุยให้เห็นแล้วงานนี้ เก่งๆๆๆ วันนั้นได้เจอหวี เพื่อนจอมวางแผนที่เคยไปเที่ยวหาดทรายแก้วด้วยกันเมื่อปีก่อน กว่าเราสามคนจะได้พักผ่อน ฉันกับหวีก็ได้รื้อตู้เสื้อผ้าของจอมวางแผนกันเสียเละ หวีหาชุดโน้นชุดนี้มาให้ลองใส่ แต่บังเอิญที่เราแต่งตัวไม่เหมือนกัน จอมวางแผนแต่งตัวออกแนวสาวหวาน สาวเปรี้ยว ฉันก็ชมพูๆตามประสา แค่สีก็ไม่ผ่านแล้ว เราดูละคร ทานข้าวกัน กว่าจะได้นอนก็ห้าทุ่ม ต้องรีบนอนเพราะว่าเราจะไปโบ๊เบ๊และสำเพ็งกันแต่ตี 2 หวีต้องไปทำงานด้วย เราจึงรีบนอนกัน โชคร้ายที่แอร์ห้องคุณเพื่อนไม่เย็นเลยทำให้ฉันร้อนจนต้องลุกขึ้นมาตากพัดลมตอนตีหนึ่งและอาบน้ำก่อนใคร ทำภารกิจตัวเองเสร็จก็ปลุกเพื่อนให้มาอาบน้ำ หวีรีบตื่นเลยท่าทางชอบช็อปปิ้งเหมือนกัน ส่วนจอมวางแผนทำท่าว่าจะเป็นจอมเบี้ยวไม่อยากตื่นแต่เช้า เราไปโบ๊เบ๊กัน หวีนั้นช็อปปิ้งได้สมที่เธออยากมา คุณนายรีก็ได้มาเหมือนกัน ส่วนฉันได้มาสามตัว เพราะว่าอยากไปสำเพ็งมากกว่า หวีแยกย้ายไปทำงานตอนตีห้าครึ่ง ส่วนฉันกับจอมวางแผนก็ไปช็อปต่อที่สำเพ็ง ลงไปร้านแรกก็ได้ของแล้ว สร้อยคอ ต่างหูน่ารัก เข็มขัด รองเท้า ร่ม ของน่ารักเยอะมาก แต่เราต้องซื้อจำนวนเยอะๆถึงจะถูก เราซื้อไปใช้เองกันจึงต้องร่วมด้วยช่วยกันหารตามประสา ฉันชอบที่นั่นมากแต่จอมวางแผนเหมือนจะเหนื่อย เราก็เลยกลับห้องพักกันก่อนตอนเจ็ดโมงเช้า ก่อนจะออกมาใหม่ตอนเก้าโมงเช้าเพราะเรานัดเจอกันที่เซ็นจูรี่ตอนสิบโมง กลับไปถึงห้องเราก็ลองเสื้อผ้าที่เราซื้อมากัน แล้วฉันก็ปล่อยให้จอมวางแผนได้คุยโทรศัพท์ก่อน เพราะว่าเธอจะได้ไม่คุยตอนเพื่อนๆอยู่ เธอก็คุยกับเราไปคุยโทรศัพท์ไป แบ่งประสาทได้อย่างดีทีเดียวเพื่อนฉัน เก้าโมงครึ่งเราออกจากห้องพักกันเพราะคำนวณแล้วจอมโวยวายเมืองลิงคงเดินทางยังไม่ถึงแน่เลย ที่ไหนได้ออกมาถึงปากซอย เสียงเธอโวยเล็กน้อยพอหอมปากหอมคอว่ามาถึงแล้ว ห้างยังไม่เปิดเลย โห วันนี้มาถึงก่อนเวลาด้วย ทำให้จอมวางแผนวางแผนจากนั่งรถเมล์มาเป็นนั่งแท็กซี่เพราะว่าถ้าเราไปช้า เราต้องถูกโวยวายอย่างใหญ่โตแน่นอน นับว่าเป็นการวางแผนที่ดีมาก 10.20 น. เวลาดีเราพบกันพร้อมหน้าพร้อมตาสี่คน พบกันแล้วก็กินเป็นไปตามคอนเซ็ปของเรา เราไปกินเอ็มเคกัน ไปถึงร้านก็สั่งอาหารกัน ส่วนเจ้าภาพวันเกิดก็แกะของขวัญที่เรานำมามอบให้ มีที่นี่ที่เดียวที่เจ้าของวันเกิดขอของขวัญวันเกิดได้ พี่หยีก้าวที่...กล้า บอกก่อนมาสองอาทิตย์ว่า อยากได้ของขวัญที่เป็นงานฝีมือจากฉัน โห งานเข้าแล้วไง นอกจากงานจัดดอกไม้แล้ว ฉันทำงานฝีมืออยากอื่นไม่เป็นเลย พี่หยีแกล้งฉันแล้วไง พี่หยีบอกว่าอยากผ้าพันคอ ฉันก็เลยไปปรึกษาน้องที่ทำเป็น เขาก็บอกว่ามีวิธีทำง่ายๆมีเครื่องมือพร้อม ฉันจึงไปซื้อด้ายมา ให้น้องสอน แล้วก็เริ่มต้นให้ แล้วก็ทำต่อ กว่าจะได้ก็ทุลักทุเลเหมือนกันว่าจะเสร็จ ต้องแก้ ต้องซ่อมมากมาย แต่งานออกได้ก็นับว่าเป็นผลงานที่ภูมิใจชิ้นหนึ่ง ไม่รักไม่ทำให้นะเนี่ย พอพี่หยีได้เห็นของขวัญจากฉัน พี่หยีก็บอกว่า "ทำเองหรือเปล่าเนี่ย" แงๆๆๆๆ ฉันจะดีใจไหมเนี่ย ทำให้แล้วยังไม่เชื่ออีกว่าทำเอง ตั้งใจสุดๆเลยนะเนี่ย แต่พอรู้ว่าเราทำเอง พี่เขาก็ดูปลื้มมาก ใช้พันคอและบอกว่าอุ่นมาก แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย แต่กว่าจะเชื่อก็นานเหมือนกัน แต่ฉันสิ เห็นพี่หยีได้ จอมโวยวายก็จะเอาบ้าง บอกจะเอาสองสีด้วย โห สีเดียวก็ยากแล้วนา แต่เพื่อจอมโวยวายทำได้อยู่แล้ว คอยรับน้าเดือนหน้า ส่วนนี่เลย ของขวัญจากจอมโวยวาย น่ารักมาก ฉันเองก็เคยได้ชิ้นใหญ่มากเลย แล้วชอบมากเลย พี่หยีดูไม่ค่อยเชื่ออีกแล้ว แหม ถึงพวกเราจะไม่เรียบร้อย เราก็ทำงานฝีมือเป็นนะ ของขวัญจากจอมวางแผนเป็นน้ำหอมขวดสีชมพู ขวดก็น่ารัก ได้เวลากินแล้ว เราก็ลงมือกันจัดการอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้เสียเวลา พนักงานเห็นมีเค้ก และของขวัญจึงถามว่าวันเกิดใคร ทางร้านจะไอศกรีมวันเกิดให้ พี่หยีไม่ยอมให้บัตรประชาชน บอกว่าอาย ต้องคะยั้นคอยอกันตั้งนานกว่าจะยอมให้ไป มีวันเกิดที่นี่แหละที่เจ้าภาพเตรียมเค้กมาเอง ฉันเองก็บอกพี่หยีว่าปีนี้ขอกินเค้กนะ เพราะกำลังลดน้ำหนัก ที่ไหนได้พี่หยีเตรียมเค้กนมสดมาเอง หน้าตาน่ากินมากเลย หอมด้วยแหละ มีหรือที่จะอดกินได้ พี่หยีไม่ยอมตัดเค้ก บอกของใช้ชิ้นตักนะ ผลงานเลยออกมาเป็นแบบนี้เลย เค้กปอนด์นั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ฉันกินเยอะสุด เกือบครึ่งปอนด์เลย กินเยอะจริงๆเลยวันนี้ กินเสร็จก็เอาของที่ซื้อมาจากสำเพ็งมาอวดพี่ๆ พี่หยีลองใส่ที่คาดผมที่ฉันซื้อมา ใส่แล้วก็หัวเราะไป จะให้สาวเทห์มาใส่อะไรที่คิขุก็ดูแปลกๆอยู่เหมือนกัน จากที่เราจะไปจตุจักรกันเราก็ได้เปลี่ยนแผนไปสำเพ็งกัน เพราะว่าพี่หยีอยากได้เข็มขัดเหมือนฉัน ส่วนจอมโวยวาย ฉันเชื่อว่าเธอต้องชอบที่นั่นเพราะว่าเธอชอบของกระจุกกระจิกน่ารักๆเหมือนกัน เรานั่งรถแท็กซี่ไปสำเพ็งกัน ฉันเจอรถตู้ไปลพบุรีจึงถามจอมโวยวายว่าไปบ้านไหมนั่น คนขับแท็กซี่ก็เลยพูดเรื่องอาวุธถูกปล้น พูดไปพูดมาได้รู้ว่า เขาเป็นเสื้อแดง เราไม่พูดอะไรปล่อยให้พูดไปจนลงรถ แล้วก็หัวเราะกันยกใหญ่ เราใช้เวลาที่สำเพ็งสองชั่วโมง เดินกันสนุกสนาน เดินซอกนั้นซอกนี้ หลงกันบ้าง ได้ของกันมาเยอะเหมือนกัน เราต้องเดินหาร้านเข็มขัดให้เจอ เพราะว่าเราพาพี่หยีมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ กว่าจะเจอก็เหนื่อยเลย พอเจอแล้วก็ไม่ใช่แบบที่พี่หยีชอบ สรุปว่าเธอต้องมาเปลี่ยนกับฉัน รู้งี้ยอมให้แต่แรกแล้วก็ดีจะได้ไปช็อปจตุจักร จะได้ไม่มาช็อปที่เดิม เป้ที่พี่หยีซื้อมาเตรียมจะไปสร้างฝายกับเพื่อนๆบ้านกลอนก็น่ารักมากมาย ฉันชอบในความเก๋จังเลย กรเป๋าเก๋ๆกับคนเท่ห์ เข้ากันมากๆ บ่ายสองกว่าเราก็นั่งแท็กซี่กลับอนุสาวรีย์กัน ระหว่างทางเราก็คุยกับเรื่องประตูน้ำ ฉันกับจอมวางแผนอยากไปประตูน้ำต่อ เราจึงบอกคนขับรถแท็กซี่ แต่ดูท่าแกคงไม่สบอารมณ์เท่าไร ครางฮึ่มๆใส่เรา เราจึงไม่กล้าไป บอกให้ไปอนุสาวรีย์เหมือนเดิม ชีวิตบนแท็กซี่ของเราแขวนบนเส้นด้ายทั้งไปและกลับเลยวันนี้ ลุงคนนี้ขับรถเร็วแล้วก็อ่านหนังสือพิมพ์ทุกครั้งที่รถติด ตอนอ่านหนังสือพิมพ์ ใส่แว่นตา ตอนขับรถถอดออก ใครปาดหน้าลุงก็คำรามใส่ โอ้ น่ากลัวจริงๆ เราจึงเงียบ เอ หรือว่าหลับตลอดทาง มาเจอกันที่อนุสาวรีย์ทีไร เราต้องกินก๋วยเตี๋ยวเรือกันทุกที ครั้งแรกที่เรามากินกันชามละ 6 บาท จนถึงครั้งนี้ ชามละ 9 บาทแล้ว ชามเล็กๆแต่เพงจังเลย นี่คือสามชามที่ฉันกินไปเมื่อวาน หลังจากนั้นเราก็มากินไอศกรีมสเปนกัน พสุธากัมปนาทที่จอมโวยวายต้องเลี้ยงเพราะว่าเนเธอเลนด์แพ้สเปนในนัดชิง อร่อยที่สุดในโลกเลย ช่วงรอไอศกรีมก็มีเรื่องหงุดหงิดกันนิดหน่อยเพราะว่าพนักงานมารับออเดอร์ช้า และเลือกโต๊ะไม่ถูกใจจอมโวยวาย คนมาหลังได้กินก่อน จอมโวยวายเกือบสั่งลุยแล้ว ช่วงที่รอไอศกรีม เราก็เอาของที่เราซื้อมาอวดกัน จอมโวยวายเอากิฟท์ติดผมมาอวด เราเลยเอาต่างหูรูปสตอเบอร์รี่สีสมพูมาอวดบ้าง จอมโวยวายเอาต่างหูเราไปใส่บอกว่าจะเอาไปใส่ไปกินร้านยาแก้ปวด เราก็เอากิฟท์คุณเธอไปติดบ้าง เธอบอกว่าอยากได้ต่างหู อยากได้กระเป๋าสตอเบอร์รี่ของเรา เรายกแต่ต่างหูให้ แต่คุณเธอก็ไม่เอาหรอก ทำมาล้อเล่น ไม่แน่จริงนี่นา พี่หยีอยากดูหนัง โปรแกรมก็มีแต่หนังผี จอมโวยวายไม่ชอบหนังผี บอกว่าต้องดูกับแฟนจะได้ซบ ไปกับเพื่อนไม่ดูหรอก 17.30 น. ถึงเวลาแยกย้าย จอมโวยวายกับฉันอยู่ต่างจังหวัดต้องนั่งรถอีกอีกเกือบสองชั่วโมง ขึ้นรถได้ฉันก็หลับแล้วเพราะคืนวันเสาร์ได้นอนแป๊บเดียว วันทั้นวันก็เดินๆ หิ้วกระเป๋าก็หนัก ตื่นมาอีกทีก็ศรีราชาจะถึงบ้านแล้ว กลับถึงบ้านก็รายงานตัวกับจอมโวยวาย เธอลงรถเป็นคนสุดท้าย กลัวคนขับรถปล้ำ แหม มีหน้าตาสวยๆก็กลัวไว้ก่อน เป็นธรรมดาแหละ พี่หยีก็โทรมาพอดี บอกว่าถึงบ้านแล้ว สบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง ไปสร้างฝายได้สบายมาก วันดีๆของเราก็ผ่านไปด้วยดี มีความทรงจำดีๆ ก่อนกลับบ้านเรายังหาทางรวมตัวกันให้ครบแก๊งค์ก่อนสิ้นปี เดือนหน้าอาจจะได้ครบ ต้องรอสัญญาณจากจอมเบี้ยวทางสกลก่อน เราสี่คนตกลงกันว่าจะไปลพบุรีกัน ไปถ่ายรูปกับดอกทานตะวันสวยๆอีกครั้งนึง แล้วพบกันใหม่จ้า หัวใจมีไว้ผูกพัน หัวมันมีไว้กิน