2 มิถุนายน 2554 14:19 น.
เพียงพลิ้ว
ไม่รู้จริงสิ่งที่เห็นเป็นเรื่องใหญ่
เมื่อหัวใจร่อนลงดงเสน่ห์
มีโอกาสพลาดหลงคำหวานจำเจ
จนว้าเหว่ครวญคร่ำเพียงลำพัง
บนเส้นทางกลางดงรักหนักใช่เล่น
รู้สึกเช่นปั่นป่วนชวนคาดหวัง
เหมือนหอมกรุ่นอุ่นไอยามไกลรัง
รัก..จีรัง ฝันไว้ไม่คลอนแคลน
รักหักเหห่างเหินเหมือนเดินหลง
เคยมั่นคงตระหนักได้ไม่หนาแน่น
ยามหวานใดไม่อาจหามาทดแทน
ยินคำแค่นว่า..หวาด...เหมือนคาดไว้
รักจากใคร...ไกลแล้วหนอ ขอลาก่อน
เคยอาทรหยุดแค่นั่นเลิกหวั่นไหว
ใจเจ็บมากจากนี้เลิกมีใคร
เกิดเรื่องใหญ่จนเจ็บหนักรักรวนเร
อย่าบอก รัก
ไม่แน่นหนักเพียงคำหวานหว่านเสน่ห์
ดึ ก เดือนคล้อยดาวพลอยลาอย่าลังเล
เ พ ลิ น หลงเห่เสน่ห์มาร..ร้าวรานลึก
อย่าบอก รัก
ยามอกหักเจ็บแค่ไหนได้รู้สึก
ห่างหรือหายกลายหรือเร้น...เห็นสำนึก
หนาวฝนดึกเป็นเรื่องใหญ่รักไม่เป็น